นิรินอ้าปากเตรียมตอบ แต่ก็ได้เพียงอ้าปากหวออยู่อย่างนั้นเพราะถูกบางคนชิงตัดหน้าก่อน
“อย่าชวนเลยช่อ ขืนให้ยายเห็ดตับเต่านี่ไปบ้านเราอีก ของกินในตู้เย็นคงได้อันตรธานหายไปเหมือนครั้งก่อน เพราะมีคนตะกละกินไม่เลือกสูบไปหมด”
“เลิกล้อนิลได้แล้วนะพี่ชัช ตอนที่นิลบอกจะจ่ายคืนให้ พี่ก็ไม่เอาเองนี่” มีอยู่ครั้งนึงที่เธอหยิบช็อกโกแลตในตู้เย็นบ้านเพื่อนกินจนหมด เพราะเธอกับช่ออัญชันมีอะไรก็แบ่งกันทั้งของกินและของใช้บางอย่าง โดยเฉพาะคุณนายแม่ของเพื่อนที่ทั้งยังสาว สวยและสุดแสนจะใจดี มีเมตตากับเธอ สายเปย์ที่แท้จริง แค่เธอเปรยๆ หรือรู้จากปากลูกสาวอย่างช่ออัญชันว่าเธอชอบกินอะไร ท่านก็ซื้อเข้ามาฝากจากนอกบ้านทุกที ทั้งบ้านจะมีใจแคบอยู่คนเดียวก็อีตาหน้ายียวนเหมือนเป็ดนี่แหละ !
แล้วที่น่าโมโหก็คือ ช็อกโกแลตห่อนั้นดันเป็นของตาเป็ดที่ไม่ร้องก้าบๆ นี่ และเธอก็ไม่ได้กินไปมากมายอะไรเลย แค่สี่ห่อเท่านั้นเอง (หมายถ
