“ใครมาละจ๊ะนั่น” แพรวที่ช่วยด้วยอีกแรงเพ่งมองไปที่ทางเข้า เมื่อได้ยินเสียงรถและเห็นแสงไฟสูงที่สาดเข้ามา ซึ่งพอรถเข้ามาถึงระยะสายตาก็เป็นอันรู้กันดีว่าคือรถของนายนับแสน แต่ก็ยังไม่แน่ว่าใครคือคนขับ อาจเป็นเติ้ลหรือยุ่งคนสนิทของนายแสนก็เป็นได้
และคนที่ลงมาจากรถก่อนคือนายสิบ น้องนายแสนไม่ผิดแน่
“ไปยังไงมายังไงครับนายสิบ”
“สวัสดีครับลุง ผมมารับคนน่ะครับ” เขายกมือไหว้ผู้อาวุโส แล้วก็รับไหว้พวกคนงานที่หันมามองและทักทายเช่นกัน
“ถึงไหนกันแล้วลุง” นับแสนตามลงมาอีกคน และเขาสนใจเรื่องงานมากกว่าเรื่องไร้สาระอย่างที่น้องชายชอบทำ
“เห็นว่าอีกสักพักครับนาย”
นับแสนพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะเดินตรวจงานโดยรวม
“เป็นยังไงบ้างล่ะพวกมึง ห้าวกันดีนัก เหนื่อยมั้ย ง่วงมั้ยล่ะ ต่อไปก็เข็ดได้แล้ว กูขี้เกียจจะลงโทษพวกมึงเต็มที”
“เข็ดแล้วครับนาย ต่อไปจะไม่ทะเลาะกันให้นายเห็นแล้วครับ”
“ปากดีนะมึงไอ้มาร์ค” นับแสนปา
