“เอาแล้วไง” เธอสะกิดคาริสายิกๆ
“จ๋าคิดมากไปรึเปล่า พี่เห็นคุณหมื่นยังยิ้มอยู่เลยนะ” ผิดกับนับแสนของเธอที่ตอนนี้แทบจะแยกเขี้ยวออกมางับหัวคุณชินอยู่แล้ว
“ยิ้มแบบนี้แหละค่ะ สัญญาณอันตราย”
“เอ่อ... ทุกคนคะ เดี๋ยวครีมกับจ๋าจะออกไปซื้อกาแฟที่ช็อปข้างล่างนะคะ มีใครจะฝากซื้ออะไรมั้ยคะ” สถานการณ์แบบนี้ต้องชิ่ง
“ครีมกลับบ้านไปเลยนะ เดี๋ยวฉันโทรให้ไอ้เติ้ลวนรถมารับ”
“เติ้ลไปส่งครีม แล้วคุณแสนจะกลับยังไงล่ะคะ”
“กลับกับผมครับ ฝากจ๋ากลับไปด้วยเลยนะครับคุณครีม”
จินดาหลาและคาริสามองหน้ากัน มาอีหรอบนี้คือโดนไล่ดีๆ นี่เอง
ชนนยักไหล่ โคตรจะรำคาญพวกหวงเมียขึ้นสมอง ทำเหมือนพอรู้ว่าทั้งสองสาวมีเจ้าของแล้ว เขาจะต้องกระเหี้ยนกระหือรือไปแย่งมาอย่างนั้นแหละ ถึงจะหน้าตาดีจนเขาสะดุดก็เหอะ แต่บอกไว้เลยว่าภูมิคุ้มกันเรื่องหน้าตาเขาระดับแอดวานซ์ ก็บ้านเขาหน้าตาดีทั้งบ้านอยู่แล้วนี่ โดยเฉพาะน้องสาวคนเล็ก... หรือใ
