“ไม่เป็นไรจ้ะ ช่อกำลังจะเอาของไปเก็บที่ครัวพอดี เดี๋ยวช่อไปดูน้องเหนือให้ ว่าแต่พี่ติ่งหาอะไรเหรอจ๊ะ” เธอยังเห็นต้อยติ่งแหวกโน่น รื้อนี่ไม่หยุด
“ถุงกับข้าวค่ะ กะว่าถูบ้านให้เสร็จก่อนค่อยเอาไปใส่จาน เหลือกระดานแค่สองแผ่นเอง ก็จำได้ว่ารับมาแล้ววางไว้ตรงนี้นี่นา แต่ทำไมพอถูบ้านเสร็จกลับมาอีกที ถึงหายไปได้ละนี่” ต้อยติ่งทั้งตอบคำถามคุณผู้ช่วยคนสวย ทั้งบ่นกับตัวเองไปด้วย โดยที่ไม่ได้ขยายความเพิ่มว่าถุงกับข้าวนั้นเป็นของใคร
“ให้ช่อช่วยหาก่อนดีมั้ยจ๊ะพี่ติ่ง” ช่ออัญชันเตรียมจะวางถุงในมือลงบนโต๊ะใกล้ๆ แล้วช่วยพี่เลี้ยงคนเก่งหาของ แต่ถูกโบกมือปฏิเสธเสียก่อน
“ไม่เป็นไรๆ ค่ะ คุณช่อไปดูน้องเหนือเถอะ เห็นบ่นหามาตั้งแต่ตอนกินข้าวกลางวัน เอาแต่จะรอ ‘ช่อของเหนือ’ ท่าเดียวเลย นี่ติ่งต้องทั้งล่อทั้งหลอกอยู่นานกว่าจะยอมกินข้าวหมดถ้วยได้”
เห็นต้อยติ่งว่าอย่างนั้น ช่ออัญชันเลยเดินเลี่ยงไปทางห้องครัวแทน ไม
