“สวัสดีฮะพี่ๆ ชนขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ” พอชนวีร์เสยผมแล้วขยิบตาให้ตากล้อง ก็ได้ยินเสียงเอ็ดอึงของนักข่าวสาวๆ เป็นทิวแถว ทั้งชื่นชมและคลั่งไคล้ในความหล่อขี้เล่นของลูกชายคนเล็กตระกูลชุษณปักษ์เสนีย์
“ฝากทำอะไรครับน้องชน”
เมื่อพี่นักข่าวคนนึงแกล้งกระเซ้า ชนวีร์เลยแสร้งป้องปากตอบกลับ
“ก็ถ้าไปเจอผมทำเรื่องแย่ๆ อย่าเพิ่งเขียนข่าวนะครับ เดี๋ยวแม่รู้ แล้วหัวผมจะแบะเอา” ท่าทางการตอบคำถาม กับลูกล่อลูกชนของชนวีร์เรียกเสียงหัวเราะครืนได้
“ทุกคนอย่าถือสาตาชนของแม่เลยนะคะ ไม่เป็นโล้เป็นพายอะไรกับเขาสักอย่างเลยลูกคนนี้” ปากตำหนิ แต่ใบหน้าของคนเป็นแม่ยิ้มแฉ่งไกลไปหลายหลา ถึงเจ้าชนจะไม่ได้เรื่องจริง แต่ก็เรียกแขกเก่งเสมอ
“เอ เหมือนหนุ่มฮอตของบ้านชุษณปักษ์เสนีย์ จะหายไปคนนะครับ”
“รายนั้นเดี๋ยวตามมาทีหลังน่ะค่ะ ติดราชการด่วน... แต่วันนี้แม่ไม่ได้มีเซอร์ไพรส์ให้พวกลูกๆ นักข่าวเท่านี้หรอกนะคะ เคยเป็
