ณ ห้องโถงจัดเลี้ยง
“ไอ้ห่าพัน ! ไหนมึงบอกจะไม่มา”
ด้วยความที่คนในงานยังบางตา ทันทีที่สองพี่น้องสิงหโชติเดชามาถึง จึงไม่อาจรอดพ้นสายตาของณัยไปได้
“มาเป็นเพื่อนไอ้สิบมัน”
นับสิบยกมือไหว้หนุ่มรุ่นพี่
“สวัสดีครับพี่ณัย ผมไม่ได้บังคับพี่พันเลยนะครับ นึกยังไงไม่รู้ถึงได้อยากตามมาด้วย” นับสิบบอกเล่าได้เท่านั้นก็ต้องเงียบปาก เพราะถูกศอกกระทุ้งเข้าให้
“มันต้องมีอะไรสักอย่างสิน่า ที่ฉุดไอ้เพื่อนผีดิบ หัวแตกออกมาจากแดนสนธยาได้”
“แล้วนี่เจ้าณัฐฏ์ไปไหน ตั้งแต่มายังไม่เห็น” นับพันรีบเปลี่ยนเรื่อง เพราะรำคาญพวกชอบจับผิดทั้งหลาย
“เห็นบอกจะไปหาของกิน อยู่ตรงแถวโซนอาหารโน่นละมั้ง”
“งั้นผมไปหาอะไรรองท้องด้วยคนดีกว่า”
เมื่อนับสิบผละออกไป จึงเหลือเขากับณัยยืนคุยยืนจิบแชมเปญกันสองคน ผ่านไปไม่นานก็เริ่มมีคนรู้จักเข้ามาทักทาย และเริ่มจับกันเป็นกลุ่มใหญ่ ถึงเขาจะไม่ชอบออกงานสังคมประเภทนี้เท่าไร แต่ก็ใ
