“ฟื้นแล้วเหรอ เจ็บตรงไหนหรือเปล่า” ถึงมั่นใจว่าไม่ได้ปล่อยให้เธอฟุบลงกับพื้น หรือตอนที่อุ้มเธอมาพักใต้ต้นไม้ก็ไม่ได้ให้ช่ออัญชันกระทบกับพื้นดินแรงๆ ใช้ตักตัวเองแทนเสื่อ ใช้อกแทนหมอน จนชาไปทั้งตัวก็ตาม
“…”
ปฏิกิริยาของเธอเป็นสิ่งที่เขาคาดคิดไว้อยู่แล้ว เมื่อเจ้าของร่างเล็กยันตัวเพื่อหนีไปจากเขาทันทีที่ได้สติ
“เดี๋ยวนี้ผมกลายเป็นกิ้งกือ ไส้เดือนสำหรับช่อไปแล้วเหรอ”
“ขะ... ขอร้อง อย่าเข้ามา” ลำคอเธอแห้งผาก แต่ขอบตาเริ่มร้อนผ่าวขึ้นมาอีกครั้ง ช่ออัญชันเองก็ไม่คิดว่าร่างกายจะต่อต้านนับพันได้ถึงขนาดนี้
“ถ้าอยู่ไกลกันแบบนี้แล้วช่อสบายใจ ก็ได้... ถามหน่อยสิ ว่ามาทำอะไรที่นี่”
เพื่อความอุ่นใจและระบบการหายใจที่สะดวกขึ้น เธอจึงขอเขยิบออกมาอีกนิด แล้วเบี่ยงตัวคล้ายจะซ่อนอยู่หลังต้นไม้ อิงซบลงเพราะยังเหนื่อยอ่อนไร้เรี่ยวแรง พูดกับเขาโดยไม่ต้องมองหน้า ไม่เห็นตัว
“มาทำงานค่ะ”
“แล้วทำไมถึงเป็นที่เ
