“พี่ช่อเขาก็กลับบ้านเขาสิ” เป็นนับแสนที่บอกลูกแทน ไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไรกับเรื่องที่ดูจะใหญ่ของลูกชาย ก็ขนาดลุกขึ้นมากลางดึกเลยนี่นะ
“เอ้า ! กลับได้ไงเล่าพ่อ”
“เอ้า ! ก็แล้วทำไมจะกลับไม่ได้ล่ะวะไอ้ลูกชาย” นับแสนแกล้งย้อนเด็กที่กำลังทำหน้ามุ่ย แก้มตุ่ย เห็นแล้วก็ขำจนกลั้นไว้ไม่อยู่
“คุณแสนนี่แหย่ลูกอีกแล้วนะคะ” แม้จะบ่นสามีไปแบบนั้น แต่คาริสาเองก็หลุดขำไปหลายที ก่อนจะค่อยๆ อธิบายเหตุผลอย่างง่ายให้นับเหนือฟัง “พรุ่งนี้เสาร์-อาทิตย์ ไงคะน้องเหนือ เป็นวันหยุดพักผ่อนของพี่ช่อเขา เหมือนอย่างที่น้องเหนือก็ได้หยุดอยู่บ้าน ตื่นสายนิดหน่อย ไม่ต้องแต่งตัวหล่อไปกับรถคุณครูไงคะ”
นับเหนือพยักหน้าคิดตามที่แม่พูด เหมือนว่าจะเข้าใจ แต่ก็ไม่...
“แล้วทำไมพี่ช่อไม่พักอยู่บ้านเราล่ะฮะแม่”
“พี่ช่อเขาก็มีบ้านของเขานี่คะ” คาริสาตอบลูกอย่างใจเย็น
“แล้วต้องทำยังไงบ้านพี่ช่อถึงจะอยู่ที่เดียวกับพวกเราได้ล่ะฮะ”
“
