คลั่งรักมาเฟียร้าย

​ “พ่อจะทำแบบนี้กับหนูไม่ได้นะ แค่หมั้นกันหนูก็ให้พ่อมากเกินไปแล้ว” ฉันพูดด้วยความโมโห ขอแนะนำตัวเองก่อนนิดนึงฉันชื่อว่าเสียงเพลง แต่ตอนนี้คงไม่ใช่เวลามาแนะนำตัว ทุกคนคงสงสัยว่าฉันทะเลาะอะไรกับพ่ออยู่สินะ ก็พ่อสุดที่รักของฉันกำลังจะบังคับให้ฉันแต่งงานกับลูกของเพื่อนพ่อที่หมั้นกันมาตั้งแต่ 8 ขวบ “ยังไงแกก็แต่งงานกับเจ้าติณณ์ แกหมั้นกันมาตั้งกี่ปีแล้ว เรียนจบทำงานแล้วแกก็ควรแต่งงานได้แล้ว” “แต่ก็หนูไม่ได้อยากหมั้นตั้งแต่แรกอยู่แล้ว” มาบังคับตอนเด็กขนาดนั้นใครมันจะไปรู้เรื่องละ ลองมาให้หมั้นตอนนี้ดูสิว่าฉันจะยอมแบบตอนเด็กๆ หรือเปล่า “ไม่รู้แหละ พ่อกับลุงเตชินหาฤกษ์ไว้แล้ว สิ้นเดือนนี้วันที่ 31 ฤกษ์ดีที่สุดแล้ว” “อะไรนะพ่อ!! สิ้นเดือนนี้เนี่ยนะ เร็วเกินไปหรือเปล่า” ฉันตกใจมากกับกำหนดการ เหลือเวลาไม่ถึงครึ่งเดือนด้วยซ้ำ “แกหมั้นมาตั้ง 15 ปีแล้ว มันช้าไปด้วยซ้ำ!!” ไม่รอให้พ่อพูดจบฉันก็เดินหนีขึ้นห้อง พร้อมปิดประตูเสียงดังอย่างหงุดหงิด ฉันสูดลมหายใจเข้าลึกๆ พยายามคิดหาทางออกกับเรื่องที่เกิดขึ้น ทำไมฉันถึงไม่ได้มีชีวิตปกติสุขเหมือนคนอื่น มีคู่หมั้นตั้งแต่ 8 ขวบ จนตอนนี้ 23 ปีแล้ว ไม่ใช่พี่ติณณ์เป็นคนไม่ดีอะไร แต่ฉันอยากมีแฟนนะไม่ได้อยากมีพี่ชายเพิ่ม ......Trrrrrrrrrr.... (พี่ติณณ์) พอนึกปุ๊ปโทรมาทันทีเลย สงสัยจะตายยากแฮะ “ค่ะพี่ติณณ์” (น้องเพลงรู้เรื่องงานแต่งยัง) “พึ่งทราบเมื่อกี้เลยค่ะ” (น้องเพลงโอเคไหมครับ) “ไม่เลยค่ะ” (ที่พี่โทรมาเพราะรู้ว่ายังไงเพลงก็ต้องไม่โอเคอยู่แล้ว พี่อยากช่วยเพลง) “พี่จะช่วยยังไงคะ เพลงพูดจนปากจะฉีกอยู่แล้ว คุณพ่อไม่ฟังเพลงเลยสักนิด” “พี่จะพาเพลงหนี!!” Talk นักรบ สวัสดีครับผมชื่อนักรบอายุย่างเข้า 25 ปีแล้ว ผมค่อนข้างจะใจร้อนและเด็ดขาดกับทุกเรื่อง แต่เรื่องผู้หญิงกลับเป็นสิ่งที่ผมเกลียดที่สุด “นายครับ พวกฝั่งเฮียชัยมาบุกบ่อนเราที่พึ่งเปิดใหม่ครับ” “พวกแกไม่มีปัญญาจัดการเรื่องแค่นี้หรือยังไง” ผมละรำคาญจริงๆ จ้างลูกน้องก็ไม่อยากที่ต้องให้ถึงมือผม แต่กลับแก้ปัญหากันไม่ได้อีก “คนของเรามีไม่ถึงครึ่งของฝั่งนั้นครับ ลูกน้องคนอื่นก็ไปทำงานตามที่นายสั่งหมด” เหอะๆ ให้มันได้แบบนี้สิวะ “เออๆ เดี๋ยวฉันลงไปจัดการเอง แล้วแกก็ไปรับลูกน้องมาเพิ่มด้วย” ผมสั่งลูกน้องคนสนิทเสร็จก็ลงไปด้านหลังด้วยอารมณ์ที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ “เฮ้ยๆ ลูกพี่มาเองเลยโว้ย สงสัยกลัวแพ้เลยต้องไปตามเจ้านายมาเจรจา” ไอ้ลูกน้องฝั่งเฮียชัยพูดขึ้น “ฉันไม่เจรจาอะไรกับใครทั้งนั้น!!” ปัง!! ปัง!! ปัง!! พูดจบผมยิงไปที่ไอ้คนที่พูดจาหมาไม่รับประทานคนนั้นทันที “พวกแกออกไปก่อน เรื่องแค่นี้ฉันจัดการเองคนเดียวได้” ผมหันไปบอกลูกน้องตัวเอง อยู่ไปก็เกะกะผมเปล่าๆ ดีไม่ดีอาจจะโดนลูกหลงจากผมไปด้วย ปัง!! ปัง!! ปัง!! ปัง!! ทั้งด้านผมและด้านของไอ้เฮียชัยผลัดกันยิงสลับกันไปมา นึกแล้วมันน่าโมโหชะมัดนอนอยู่สบายแท้ๆ ยิ่งโมโหก็ยิ่งอยากจะยิงคน ผมเล็งแค่ที่มือกับที่ขาเป็นส่วนใหญ่ ไม่ได้อยากจะเอาชีวิตอะไรกับพวกนี้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ปัง!! ปัง!! ปัง!! ยิงกันไปยิงกันมาอยู่สักพักนึงพวกฝั่งเฮียชัยเห็นท่าไม่ดีก็พากันหนีตายเกือบหมด เหลือไว้แค่คนที่ถูกยิงจนช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ประมาณ 20 กว่าคน ผมจึงหยุดยิง “ชาย แกพาพวกนี้ไปโยนหน้าบ้านไอ้เฮียชัยด้วย” ผมสั่งเสร็จก็บึ่งรถออกจากบ่อนทันที เบื่อโว้ยเบื่อ!!แบบนี้ต้องไปดื่มที่ผับให้หายเบื่อซะหน่อยแล้ว ณ Warrior Pub (โซน Vip) ในขณะที่ผมกระดกเหล้าเข้าปากอย่างหนักหน่วง ก็มีผู้หญิงคนนึงนั่งลงข้างๆผม ผมตกใจดีดตัวลุกขึ้นอย่างไวแต่ด้วยความที่ดื่มไปเยอะทำให้ผมเซล้มลงไปนั่งบนตักผู้หญิงคนนั้นแทน ใบหน้าของเราห่างกันไม่กี่เซนจมูกของผมเกือบจะชนกับจมูกเธออยู่แล้ว พอมองลึกเข้าไปในดวงตาคู่นั้นกลับทำให้ผมเหมือนตกอยู่ในภวังค์ “นี่คุณ คิดว่าตัวเองเบาหนักหรือไง” เธอมองค้อนก่อนที่จะใช้มือผลักผมลงไปนั่งที่เดิม “โทษที ฉันมึนๆ นิดหน่อย” พอได้สติผมก็ลุกขึ้นจะเดินออกไป แต่เธอกลับดึงมือผมไว้ ผมรีบสะบัดมือเธอออกทันที “โอ๊ยคุณ!! ฉันเจ็บนะ” เธอรีบชักมือกลับทันที “มีอะไร ก็พูดมาสิ” “คุณชื่ออะไร ฉันชื่อเสียงเพลงนะ เรียกว่าเพลงเฉยๆ ก็ได้” เธอพูดพร้อมส่งยิ้มหวานเยิ้มให้ “เรื่องอะไรที่ฉันต้องบอกเธอ!!” ผมลุกขึ้นแล้วเดินออกไปทันที “ไม่กล้าคุยกับฉันเพราะกลัวหลงเสน่ห์ฉันหรือไง” เธอเดินตามผมมาอีกทำไมอีกเนี่ย “ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่นเธอ!!” ผมหันมาตะคอกใส่อย่างเสียอารมณ์ คนบ้าอะไรผู้ชายเดินหนีขนาดนี้ยังตามตอแยไม่เลิก “ฉันก็ไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกับคุณสักหน่อย” “แล้วเธอจะมาคุยกับฉันทำไม” ผมเริ่มรำคาญละนะ ไร้สาระฉิบ!! ถ้าเป็นผู้ชายคงยิงไส้ทะลุไปแล้วโว้ยยย “ฉันอยากเป็นเมียคุณ!!”