น้ำเหนือที่รัก

น้ำเหนือที่รัก ตอนที่ 9

“หอมจังเลยค่ะพี่ร็อบ แต่...” คิ้วบางขมวดมุ่นเมื่อได้เห็นอาหารตรงหน้า

“พี่ทำสุดฝีมือเลยครับ ลองชิมดูสิ” โรเบอร์โตวางถาดอาหารบนโต๊ะใกล้เตียงนอน

“ทำไมมีแต่สลัดผักล่ะคะ ก็น้ำสั่งอย่างอื่นนี่นา” น้ำเหนือหน้ามุ่ย คิ้วขมวดกันยุ่งเหยิง

“ลองทานดูก่อนสิ พี่ทำสุดฝีมือเลยนะ” โรเบอร์โตยืนยันคำพูดเดิมอีกครั้ง เขาไม่ได้อธิบายว่าเหตุใดอาหารตรงหน้าถึงไม่เป็นอย่างที่หญิงสาวต้องการ

น้ำเหนือมองเหมือนไม่เชื่อว่าผักหลากสีในจานจะอร่อย เธอใช้ช้อนเขี่ยๆ ดู พบว่ามีผลไม้หลายชนิดรวมอยู่ด้วย ส่วนน้ำกระเจี๊ยบที่เธอต้องการก็กลายเป็นน้ำส้มแทนเสียนี่

โรเบอร์โตพยักหน้าให้ภรรยาอีกครั้ง น้ำเหนือจึงลองตักสลัดผักจานนั้นขึ้นทาน เพียงคำแรกที่ทานเข้าไป เธอถึงกับตาโต มองหน้าสามีด้วยความประหลาดใจ และไม่คาดคิด

“เป็นไงบ้างครับ ฝีมือพี่พอกินได้หรือเปล่า” โรเบอร์โตถามยิ้มๆ

“มันยิ่งกว่ากินได้อีกค่ะ” น้ำเหนือตักสลัดผักทานเข้าไปอีกคำโต

“ค่อยๆ กินสิครับ เดี๋ยวสำลัก”

“น้ำไม่เคยกินสลัดผักอะไรอร่อยขนาดนี้มาก่อนเลยค่ะ ผักก็สด ผลไม้ก็สด น้ำสลัดรสชาติกลมกล่อมมากเลยค่ะ อืม...”

น้ำเหนือตักทานไม่หยุดปาก ก่อนพยักหน้าให้สามีทานพร้อมๆ กับเธอ เพราะเขาทำมาสองจาน

โรเบอร์โตค่อยๆ รับประทานอาหารอย่างสุภาพ จนหญิงสาวค่อยๆ สงวนท่าทีค่อยๆ ทานเหมือนชายหนุ่มบ้าง สายตาสีเทาเหล็กมองมุมปากที่เปื้อนน้ำสลัด เขาหยิบทิชชู่เช็ดให้เบาๆ อย่างเอาใจ

“ขอบคุณค่ะ” น้ำเหนือรู้สึกอบอุ่นใจที่สามีดูแลเอาใจใส่เธอเป็นอย่างดี

“เดี๋ยวกินยาด้วยนะครับ คืนนี้จะได้ไม่ปวด”

เขารอบคอบจนเธอนึกชื่นชมในใจ หญิงสาวพยักหน้ารับ ทานสลัดผักจนหมดจาน เธอรู้สึกอิ่ม เพราะค่อยๆ ทานไปพร้อมกับเขา ไม่ได้จับยัดเข้าปากเหมือนคราแรก การเคี้ยวอาหารละเอียดทำให้รู้สึกอิ่มแบบนี้นี่เอง แถมยังรู้สึกไม่หนักท้องเหมือนแต่ก่อน

“น้ำไม่ค่อยได้เข้าครัวทำอาหารหรอกค่ะ” หญิงสาวพูดหลังจากดื่มน้ำส้มจนหมดแก้วแล้ว ก่อนที่มือบางจะลูบหน้าท้องตึงๆ ของตัวเองไปมา

“ไม่ชอบทำอาหารเหรอครับ” โรเบอร์โตถามด้วยความสนใจ แต่น้ำเสียงยังเรียบเรื่อยไม่ได้บ่งบอกว่าอยู่ในอารมณ์ไหน

“น้ำชอบทำอาหารมากๆ เลยค่ะพี่ร็อบ แต่ทุกคนในบ้านกลัวน้ำจะเหนื่อยเลยไม่ให้น้ำทำน่ะค่ะ เฮ้อ...น้ำเองก็รู้ดีว่าทุกคนเป็นห่วงน้ำ แต่น้ำอยากช่วยแบ่งเบาภาระในบ้านบ้าง ทุกคนยังชมว่าน้ำทำอาหารอร่อยอีกด้วยนะคะ โดยเฉพาะป้าใจ” น้ำเหนือพูดอย่างภาคภูมิใจ

“แล้วปกติน้ำทำหน้าที่อะไรในบ้านครับ”

“น้ำไม่ได้ทำอะไรในบ้านเลยค่ะ แต่น้ำช่วยคุณพ่อบริหารงานรีสอร์ตน่ะค่ะ คุณพ่อเห็นว่าน้ำเหนื่อยก็เลยไม่อยากให้น้ำต้องยุ่งกับงานบ้านอีก”

น้ำเหนือตอบอย่างภาคภูมิใจที่เธอได้ช่วยบิดาบริหารงานที่รีสอร์ต ท่านพูดเสมอว่าต่อไปเธอจะต้องเป็นเจ้าของที่นี่ และต้องดูแลกิจการให้เจริญรุ่งเรืองต่อไป รีสอร์ตของเธอเป็นรีสอร์ตเล็กๆ ไม่ได้ใหญ่โตมากมาย แต่คงความเป็นธรรมชาติ ทำให้นักท่องเที่ยวที่ต้องการความเป็นส่วนตัวแวะเวียนเข้ามาพัก แม้จะไม่มากมายนัก แต่ก็พออยู่ได้ มีเงินสามารถดูแลพนักงานและคนงานได้หลายชีวิต

“อย่างนี้นี่เอง ภรรยาพี่เก่งจังครับ ต่อไปนี้พี่จะดูแลงานบ้านให้เองแล้วกัน น้ำจะได้บริหารงานเต็มที่” โรเบอร์โตพยักหน้ารับรู้

“โอ้... วิเศษสุดๆ เลยค่ะพี่ร็อบ พูดแล้วน้ำรู้สึกง่วงจังเลยค่ะ” พอหนังท้องตึงหนังตาก็หย่อน หญิงสาวตาลอยๆ ทำท่าจะหลับเสียให้ได้

โรเบอร์โตเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยก่อนจะคลายออก การรับประทานอาหารอิ่มๆ แล้วนอนมันไม่ดีต่อสุขภาพ ส่วนใหญ่ควรที่จะนั่ง เพื่อรอให้อาหารย่อยให้เสร็จเสียก่อนสักช่วงเวลาหนึ่ง หรือเดินเล่นสูดอากาศบริสุทธิ์ ไม่เช่นนั้นจะทำให้อาหารย่อยยาก อาจจะทำให้เกิดเชื้อโรค และเกิดลมในกระเพาะอาหารและลำไส้ได้

“น้ำง่วงแล้วเหรอครับ แต่พี่อยากออกไปเดินเล่นข้างนอกสักพักนึง อยากออกไปชมรีสอร์ตของน้ำด้วยได้ไหมครับ”

เขาชวนภรรยาออกไปยืดเส้นยืดสาย ไม่อยากให้อีกฝ่ายนอนทั้งๆ ที่เพิ่งทานเสร็จแบบนี้

“ได้สิคะ สำหรับพี่ร็อบ” น้ำเหนือยิ้มกว้างก่อนดึงมือนิ่มๆ ของชายหนุ่มมากุมเอาไว้

“ขอบคุณครับ” โรเบอร์โตกล่าวขอบคุณข้างหูภรรยา

“อุ๊ย! พี่ร็อบขอบคุณน้ำทำไมคะ”

“ขอบคุณที่น้ำยอมพาพี่เดินออกไปชมรีสอร์ตน่ะสิครับ”

“เรื่องแค่นี้เองสบายมาก” น้ำเหนือยิ้มกว้างให้แล้วดึงมือสามีออกไปข้างนอกห้อง ภาพที่ทั้งสองออกไปเดินเล่นในสนามหญ้าอยู่ในสายตาของทุกคนในบ้านโดยตลอด

โลกสีชมพู

“ที่รีสอร์ตอากาศดีจังเลยนะครับ”

โรเบอร์โตหันไปพูดกับภรรยา สายตากวาดมองตัวรีสอร์ตก่อนจะเก็บรายละเอียดอย่างถี่ถ้วน ที่นี่ยังต้องปรับปรุงพัฒนาอีกมาก และมีหลายจุดที่น่าจะต่อเติมหรือจัดเป็นมุมพักผ่อน ตัวรีสอร์ตรุ้งประกายแสงสร้างด้วยไม้ที่มาอายุยาวนานพอสมควร บรรยากาศโดยรอบเงียบสงบ มีร่มเงาต้นไม้ใหญ่ให้ความร่มรื่น ตอนที่เขาก้าวเข้ามาที่นี่ครั้งแรกเมื่อหลายเดือนก่อน เหมือนตัวเองย้อนยุคมาอยู่ยุคโบราณก็ไม่ปาน เพราะตัวบ้านพักเก่าแก่เป็นเรือนไทยแทบทั้งสิ้น

“นี่เป็นสายน้ำที่ไหลผ่านรีสอร์ตของเราค่ะพี่ร็อบ อากาศที่นี่เลยไม่ร้อนมาก แล้วก็ร่มรื่นแบบนี้ค่ะ” น้ำเหนือชี้ไปยังเบื้องหน้า เธอภูมิใจที่รีสอร์ตของเธออุดมสมบูรณ์ เหมาะแก่การพักผ่อนเป็นอย่างยิ่ง

โรเบอร์โตมองพื้นที่โดยรอบ ก่อนมาเขาได้สังเกตและเก็บรายละเอียดไปพอสมควร ที่นี่โอบล้อมด้วยภูเขาและป่าไม้ เหมาะสำหรับให้นักท่องเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจและสูดอากาศบริสุทธิ์

“น้ำไหลผ่านแบบนี้ดีครับ”

โรเบอร์โตสังเกตสายน้ำที่ไหลผ่านจากซ้ายมือไปขวามือ มารดาเป็นคนไทยเชื้อสายจีน ท่านจึงมีความเชื่อในเรื่องนี้ ส่วนบิดาเป็นคนเป็นคนอิตาลี พบรักกับมารดาที่ประเทศไทย ตอนเด็กๆ เขาถูกส่งไปอยู่กับปู่และย่าที่ต่างประเทศ นานๆ จะกลับมาประเทศไทยสักครั้ง พอบิดามารดาเสีย ท่านยกกิจการให้เขาดูแลจึงต้องเดินทางมาประเทศไทยบ่อยครั้ง ครอบครัวของมารดาทำธุรกิจโรงแรม ส่วนครอบครัวของบิดาทำธุรกิจเกี่ยวกับอาหารเสริมเพื่อสุขภาพที่มียอดขายติดอันดับต้นๆ แพร่หลายไปยังหลายประเทศ

“ดียังไงคะ” เธอเงยหน้าถามสามี เขาสูงมากจนเธอต้องแหงนคอตั้งทุกครั้งที่คุยกับเขา นอกจากเขาจะนั่ง เธอถึงจะรู้สึกว่าไม่ต้องเมื่อยคอ น้ำเหนือภูมิใจในส่วนสูงของตัวเองยิ่งนัก เธอไม่อยากสูงข่มสามี เขาอาจจะรู้สึกเป็นปมด้อยก็ได้

“เป็นความเชื่อน่ะ” โรเบอร์โตจึงพูดให้หญิงสาวฟัง น้ำเหนือยิ้มแป้นหยักหน้าหงึกหงักรับรู้

“พี่ร็อบมาแม่ฮ่องสอนบ่อยไหมคะ” เธอเปลี่ยนเรื่องคุย อยากรู้เรื่องของเขาให้มากๆ

“ไม่บ่อยครับ” โรเบอร์โตตอบยิ้มๆ

“ส่วนใหญ่พี่ร็อบชอบเที่ยวที่ไหนในประเทศไทยคะ”

น้ำเหนือเอ่ยถามอีก เธอกับเขาเคยไปเที่ยวกันหลายครั้ง แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่ได้ไปไหนไกล เพราะบิดาเป็นห่วง

“ทะเล น้ำตก ภูเขา พี่เที่ยวได้หมดครับ พี่หลงใหลธรรมชาติแล้วก็ชอบประเทศไทยมากๆ”

“เพราะแม่พี่เป็นคนไทยเหรอคะ” เธอเอียงหน้ามองเขา โรเบอร์โตหยิกแก้มสาวเบาๆ ด้วยความเอ็นดู

“มีส่วนครับ” โรเบอร์โตเดินเคียงคู่ไปกับภรรยา มือหนากุมมือนิ่มเอาไว้หลวมๆ

“ไปทางโน้นกันดีกว่าค่ะ” น้ำเหนือชี้ไปเบื้องหน้า เป็นทางเดินไปยังสวนที่สงบ สายตาสีเทาเข้มมองความเขียวขจีของต้นไม้ นี่ขนาดเป็นตอนเย็น ถ้าเป็นตอนเช้าที่นี่คงจะงดงามสดชื่นมากกว่านี้ รอบรีสอร์ตโอบล้อมด้วยขุนเขา สายน้ำ สายลมแสงแดด กลิ่นอายของบรรยากาศที่บริสุทธิ์ทำให้ต้องสูดลมเข้าปอดลึกๆ

“พรุ่งนี้น้ำจะพาพี่ร็อบมาชมพระอาทิตย์นะคะ”

“ครับ” โรเบอร์โตรับคำสั้นๆ เช่นเดิม

“ชอบที่นี่ไหมคะพี่ร็อบ” น้ำเหนือเอ่ยถามสามี

“ชอบมากครับ น้ำรู้สึกยังไงบ้างตอนนี้ ยังง่วงนอนอยู่อีกไหมครับ” เขาทรุดนั่งข้างๆ ภรรยาใต้ต้นไม้ต้นใหญ่อันเป็นร่มเงาแก่ผู้พักหลบแสงแดดอันร้อนแรง

“ไม่ง่วงแล้วค่ะพี่ร็อบ แปลกจังเลยนะคะ น้ำรู้สึกโล่งๆ ด้วยค่ะ”

“โล่งยังไงครับ”

“ไม่อึดอัดท้องน่ะค่ะ” น้ำเหนือลูบท้องตัวเองไปมา

“แล้วปกติอึดอัดหรือไงครับ”

“ปกติเวลาน้ำกินเสร็จก็จะรู้สึกง่วงค่ะ น้ำเลยนอนหลับทุกครั้งเพื่อให้สบายตัวขึ้นน่ะค่ะ”