น้ำเหนือที่รัก

น้ำเหนือที่รัก ตอนที่ 10

โรเบอร์โตพยักหน้ารับ ก่อนจะดึงร่างภรรยาสาวมากอด น้ำเหนือเกร็งเล็กน้อย แล้วซบที่ไหล่กว้าง

“เพื่อนพี่ก็เหมือนน้ำเลย รับประทานอาหารเสร็จจะนอนเพราะง่วงเอามากๆ”

“จริงเหรอคะ” น้ำเหนือเงยหน้ามองสามียิ้มๆ

“จริงครับ เขาบอกว่าคนที่ง่วงเพราะร่างกายกำลังขาดออกซิเจน”

“ขาดออกซิเจนยังไงคะ”

“ร่างกายคงกำลังย่อยอาหารน่ะครับ เพราะปกติร่างกายของคนเรามีการสลายสารอาหารโดยใช้ออกซิเจน ดังนั้นคนที่ทานเสร็จใหม่ๆ จะรู้สึกง่วง ยิ่งทานเยอะจะยิ่งง่วง”

“แต่ทุกคนก็ง่วงกันทั้งนั้นนี่คะ เมื่อกี้พี่ร็อบยังบอกเลยว่าเพื่อนพี่ก็ง่วง พี่ร็อบเองทานเสร็จใหม่ๆ ก็คงง่วงเหมือนกัน” น้ำเหนือแสดงความคิดเห็น

“ใช่ครับ เพื่อนพี่กินแล้วนอนเพราะง่วง เขาเลยเป็นโรคกรดไหลย้อนครับ ตอนนี้เลยไม่กล้ากินแล้วนอนอีก โรคกรดไหลย้อนก็คือภาวะที่กรดในกระเพาะไหลย้อนมาในหลอดอาหาร ทำให้เกิดการอักเสบของหลอดอาหาร บางรายอาจไหลย้อนขึ้นมาถึงคอและกล่องเสียง ผู้ป่วยจะมีอาการเจ็บหน้าอก” คราวนี้น้ำเหนือตาโตมองสามี โรเบอร์โตลูบศีรษะหญิงสาวเบาๆ

“โห...” น้ำเหนืออุทาน

“อาการของเพื่อนพี่เจ็บหน้าอกครับ บางคนมีอาการมาก บางคนมีอาการน้อย แล้วแต่ว่าเขาประพฤติตัวยังไง บริโภคอาหารยังไง”

น้ำเหนือเริ่มสนใจ เธอรู้สึกเจ็บหน้าอกบ่อยเสียด้วยสิ จะเป็นโรคนี้หรือเปล่านะ แต่เธอเกิดมาไม่เคยเจ็บป่วยไม่สบายเป็นโรคอะไรจนต้องล้มหมอนนอนเสื่อเลยนี่นา

คงไม่หรอกมั้ง เธอค้านในใจแต่ค้านเบาๆ พอให้ตัวเองรับรู้คนเดียว

“ความเครียดก็มีส่วนนะครับ คนเราเครียดไม่ดี ปัญหาทุกอย่างแก้ไขได้ มีอะไรเราต้องเตรียมรับกับทุกอย่างที่เกิดขึ้น ไม่ว่าจะดีหรือไม่ดียังไง จิตใจเราเป็นสิ่งที่สำคัญ ถ้าเราเข้มแข็งก็จะผ่านพ้นอุปสรรคทุกอย่างไปได้อย่างแน่นอน”

“น้ำไม่เครียดค่ะ” น้ำเหนือรีบบอก ก่อนจะยิ้มกว้าง

“ดีแล้วครับ” โรเบอร์โตลูบผมของภรรยาเบาๆ เช่นเคย

“เราเข้าไปด้านในกันดีกว่าค่ะ น้ำเริ่มรู้สึกเหนียวตัวอยากอาบน้ำแล้วค่ะ”

“ดีเหมือนกันครับ” โรเบอร์โตพยักหน้ารับก่อนจะพากันเดินเข้าบ้าน

“พี่ร็อบอาบน้ำอีกไหมคะ”

น้ำเหนือเอ่ยถาม สายตามองแผงอกกว้างที่สวมใส่เสื้อยืดปิดบังเอาไว้ ก่อนกลืนน้ำลายลงคอด้วยความรู้สึกแปลกๆ

โรเบอร์โตทอดสายตามองแก้มที่เป็นจุดสีเข้มขึ้นก่อนจะหลุบตาลงอมยิ้มเล็กน้อย น้ำเหนือเป็นผู้หญิงที่ไม่เคยปิดบังความรู้สึกเลยจริงๆ เวลาอยู่บนเตียงกับเขา เธอจะมีอาการเช่นใดหนอ เขารู้สึกตื่นเต้นเล็กๆ ทั้งๆ ที่ผ่านผู้หญิงมามากมาย แต่ไม่มีใครทำให้เขารู้สึกเหมือนเธอมาก่อน

“งั้นน้ำอาบก่อนนะคะ” หญิงสาวพยักหน้าคล้ายบอกตัวเองเสียมากกว่า แล้วร่างอวบๆ ระยะสุดท้ายก็เดินไปยังตู้เสื้อผ้า รวบผ้าเช็ดตัวมานุ่ง ทำท่าจะสลัดเสื้อผ้าออกจากกาย แต่ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงของสามี

“พี่ขอยกจานไปเก็บก่อนนะครับ เชิญน้ำตามสบาย”

โรเบอร์โตยิ้มอบอุ่นส่งมาให้ ก่อนจะเลี่ยงออกจากห้องไป

“พี่ร็อบเขินเราหรือเปล่านี่” น้ำเหนือสลัดเสื้อผ้าออกมาจากกาย แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปทันที ไม่ได้สนใจอะไรอีก เธอเดินเปลือยเปล่าไปยังหน้ากระจก ลูบไล้เรือนร่างสมบูรณ์แบบไปมา

“เขินจัง ถ้าพี่ร็อบเห็นหุ่นอันอวบอัดของเราจะทำยังไง สงสัยคงอยากกระโดดปล้ำ”

อ๊าย... ตายแล้ว

ครั้งแรกมันจะเจ็บหรือเปล่านะ บ้าๆๆ อยากเห็นพี่ร็อบเปลือยชะมัดเลย จะลูบให้หมดทั้งตัวเลย

หญิงสาวกัดนิ้วไปมาด้วยความเขินอายเมื่อคิดถึงเรื่องความสัมพันธ์ลึกซึ้งของชายหญิง

“อาบน้ำขัดเนื้อขัดตัวดีกว่า ถึงหัวจะโนแต่อย่างอื่นไม่โนนี่นา” เธอลูบหน้าผากไปมาเบาๆ ไม่รู้สึกเจ็บเท่าไหร่แล้ว ก่อนจะเดินไปผสมน้ำอาบอย่างสบายอารมณ์ นึกจินตนาการถึงสามีหนุ่มแล้วใบหน้าสาวก็แดงจัดขึ้นทันควัน

ส่วนโรเบอร์โตไม่ได้อายอะไรที่หญิงสาวจะถอดเสื้อผ้าต่อหน้าเขา เขาเป็นผู้ชายทั้งแท่ง ผ่านผู้หญิงมาพอสมควร แต่ที่เขาเลี่ยงออกมาเพราะต้องการออกมาเอาของบางอย่าง หนังสือที่วางอยู่ในห้องครัว ตอนที่สาวใช้กำลังช่วยเขาทำอาหารนำมาวางไว้ และเขาเห็นว่ามีประโยชน์ต่อภรรยาเป็นอันมาก

ร่างสูงที่เดินเข้ามาในห้องมองเสื้อผ้าของภรรยาที่พาดอยู่บนขอบเตียง ส่วนเสื้อในกับกางเกงในตกลงไปอยู่ข้างเตียง เขาส่ายหน้าเล็กน้อย ไม่ได้รำคาญอะไร แม้ตัวเองจะไปอยู่ต่างประเทศหลายปี แต่พี่เลี้ยงเป็นคนไทยที่มารดาส่งไปให้คอยดูแลเขา พี่จันทร์แก้วเป็นคนสะอาดสะอ้าน และเป็นระเบียบเรียบร้อยมากๆ เขาติดนิสัยนี้มาตั้งแต่เด็ก ข้าวของทุกอย่างจะต้องจัดวางให้เข้าที่เพื่อหยิบจับได้สะดวก และง่ายต่อการทำความสะอาด

ชายหนุ่มหยิบเสื้อของหญิงสาวและกางเกงพับเรียบร้อยใส่ลงในตะกร้า ก่อนจะหยิบเสื้อในกับกางเกงในแยกใส่ในตะกร้าอีกใบที่มุมห้องใกล้ๆ กับตู้เสื้อผ้า คิ้วหนาขมวดมุ่นเล็กน้อยเมื่อเห็นเสื้อผ้าในตะกร้า เขารื้อออกมาอีกรอบ แยกชั้นในไว้อีกตะกร้าเพราะมันกระจุกม้วนตัวอยู่ในตะกร้าเดียวกัน เวลาซักต้องมาเสียเวลานั่งแยกอีกรอบ ควรแยกให้เสร็จสรรพเรียบร้อย จะได้ไม่วุ่นวายและเสียเวลา

“พี่ร็อบทำอะไรคะ” น้ำเหนือเอ่ยถามสามีที่นั่งอยู่ตรงพื้นกำลังทำอะไรสักอย่างกับเสื้อผ้าในตะกร้าของเธอ

“พี่จัดเก็บให้เข้าที่และแยกเป็นสัดส่วนครับ จะได้สะดวกในการซัก” ชายหนุ่มตอบโดยที่ไม่ได้หันมามองภรรยา

“อ๋อ…” หญิงสาวรับคำเออออ เธอบอกให้แตงโมจัดห้องให้เรียบร้อยแล้วนี่ ทำไมถึงยังมีอะไรเกะกะอีก

ไม่ได้การแล้วต้องจัดการยัยแตงโมซะแล้ว ให้ทำงานแล้วทำไม่เรียบร้อย น่าตัดเงินเดือนทิ้งนัก

น้ำเหนือชะโงกหน้ามองสามีก็ต้องตาโต กางเกงในสีขาวของเธออยู่ในสภาพม้วนตั้งแต่รูดออกจากปลายขา แต่มือใหญ่กลับไม่รังเกียจ จัดการคลี่พับใส่ตะกร้าให้อย่างเรียบร้อยจนเธอนึกทึ่ง

“อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอครับ” โรเบอร์โตเงยหน้ามองคนที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากเขา หญิงสาวนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว หยดน้ำยังเกาะพราวไปทั่วตัว ผิวเนียนละเอียดสีน้ำผึ้งชวนมอง ร่างสูงยืนขึ้นเผชิญหน้ากับภรรยา สายตาไล่มองไปตามเรือนร่างอวบอัดอย่างเผลอไผล

“พี่ร็อบอย่ามองเหมือนจะกลืนกินน้ำแบบนั้นสิคะ เขินนะ” หญิงสาวทุบอกเข้าให้ โรเบอร์สะดุ้งถึงกับจุก หน้าเหยเก

“น้ำมือหนักเหมือนกันนะครับนี่” เขาลูบอกไปมา

“เจ็บเหรอคะ” น้ำเหนือตรงเข้าลูบแผงอก ลูบไปลูบมาก็ชักติดใจ ยิ่งกลิ่นหอมของผิวกายชายยิ่งทำให้เธอลอบกลืนน้ำลายซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“นิดหน่อยครับ แต่งตัวได้แล้ว” โรเบอร์โตยกมือนิ่มขึ้นจุมพิต น้ำเหนือมองร่างสูงที่เดินไปที่เตียงอย่างเสียดาย เธอหันไปมองชุดเซ็กซี่ที่สุดในตู้ที่ซื้อเตรียมเอาไว้ แต่พบว่ามันหาไม่เจอ หญิงสาวหน้ายุ่งเล็กน้อย

“หาอะไรไม่เจอครับ” ชายหนุ่มถามมาจากบนเตียงเมื่อเห็นสีหน้าภรรยา

“ชุดนอนน่ะสิคะ ไม่รู้ว่าอยู่ไหน” พูดแล้วถอนใจหนักหน่วง โรเบอร์โตเดินมาที่ตู้เสื้อผ้า สายตากวาดมองเสื้อผ้าหลายชุดที่แยกจัดเอาไว้อย่างเรียบร้อย

“ชุดนอนอยู่ฝั่งนี้ครับ” เขาบอกภรรยา น้ำเหนือตาโต

“แหะๆ พี่ร็อบตาดีจังเลยค่ะ น้ำหาตั้งนาน”

เธอบ่นอุบถึงสาวใช้ที่ชื่อแตงโม ก่อนจะหน้ายุ่งเหยิงอีกครั้งเมื่อหาเสื้อชั้นในกับกางเกงในไม่เจอ

“หาอันนี้อยู่หรือเปล่าครับ”

โรเบอร์โตดึงลิ้นชักที่บรรจุชั้นในมากมายในนั้นออกมา

“โอ้... พี่ร็อบหาเก่งจังค่ะ เหมือนจัดห้องเองเลย”

น้ำเหนือบอกเก้อๆ

“จัดไว้เรียบร้อยดีครับ พี่เลยหาเจอเร็วไง”

ชายหนุ่มเอ่ยชม แต่พอดึงชั้นในที่พับไว้จากด้านบนออก ด้านล่างกลับไม่ได้พับแต่ม้วนๆ ยัดจนยับแทบดูไม่ได้

“พี่ร็อบ ไม่ใส่ดีกว่าค่ะ น้ำไม่ชอบใส่ชั้นในนอน”

หญิงสาวรีบดึงมือชายหนุ่มออกห่างแล้วปิดลิ้นชัด สวมเสื้อชุดนอนบางเบาเข้าทางศีรษะ ไม่อยากให้เขาเห็นความไม่เรียบร้อย

อ๊ายย... ยัยแตงโม ฉันจะหักเงินเดือนหล่อน!

“แฮ่กๆ ๆ พี่ร็อบคะ ใส่แขนผิดด้าน”

เพราะรีบสลัดผ้าขนหนูออก แล้วจับเสื้อยัดใส่เข้าไป เลยทำให้เธอใส่ผิดๆ ถูก

“ยั่วพี่เหรอนี่” โรเบอร์โตว่าพลางขำพลางเพราะเธอกลายเป็นโป๊อยู่ต่อหน้าเขา เขาก็ผู้ชายทั้งแท่ง สัมผัสผิวเนื้อละมุนย่อมมีอารมณ์ปรารถนาเป็นธรรมดา