"พี่จะอะไรมากมาย พี่เ****นได้ รินก็เ****นได้เหมือนกันนั่นแหละ"
"พี่กลับไปได้แล้ว"
"กูไม่กลับ"
"ทำไมคะ...รึว่าอยู่รอจิน งั้นก็เชิญออกไปนอนรอที่ห้องจินคะ"
พรึ่บ~พี่ซันดึงฉันไปกอด
"กูเลิกกันแล้วริน"
"ทำไมละคะ จะหมั้นกันอยู่แล้วไม่ใช่รึไง"
"ก็กูเคยบอกมึงแล้วไง ว่ากูไม่ได้อยากจะหมั่น อีกอย่างกูก็คบจินเล่นๆไม่ได้จริงจังอะไร"
"พูดง่ายดีนะคะ"
"คบกับกูไหมริน..."
พี่ซันมองหน้าฉันสีหน้าและแววตาบ่งบอกว่าพี่ซันไม่ได้ล้อเล่น
ฉันหลบสายตาของพี่ซัน...เมื่อกี้ที่ฉันมองตาของพี่ซัน มันเหมือนกับว่าฉันกำลังใจสั่น เพราะแววตาของพี่ซันที่มองฉัน....ไม่ฉันจะไม่มีทางหวั่นไหวกับคนแบบพี่ซันเด็ดขาด
"กูพึ่งรู้ใจตัวเอง...กูคิดทบทวนมาสักพักแล้วแหละ ว่าทำไมเวลาที่กูเห็นมึงไปกับคนอื่นกูถึง หงุดหงิดอารมณ์เสีย กูไม่อยากให้มึงไปเอากับใคร กูอาจจะะปากหมาใส่มึง กูเป็นพวกแสดงออกไปเก่งมึงก็รู้"
"อย่ามาทำแบบนี้เ
