พี่ซันเดินหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ตอนนี้ ฉันมองซ้ายมองขวาไม่มีวี่แววลองพี่ซันเลย
นี่พาฉันมาแล้วก็มาปล่อยฉันทิ้งไว้แบบนี้หรอ ใช้ไม่ได้เลยจริงๆ อย่างน้อยก็น่าจะบอกกันสักหน่อยว่าพักที่บังกะโลหลังไหน
ฉันก้มหน้าเอาเท้าเขี่ยเม็ดทรายไปมานานนับสิบนาที ก็ไม่มีวี่แววเลยว่าพี่ซันจะโผล่มา
"ไปไหนของเขานะ"
ฉันบ่นพึมพำคนเดียว จู่ๆก็มีช่อดอกไม้ช่อโตยื่นมาตรงหน้าฉัน พร้อมกับรอยยิ้มหวานๆของพี่ซัน
"รับไปสิ มึงรู้ไหมว่ากูเดินหาจนทั่วหาดเลยนะเนี้ยกว่าจะได้ดอกไม้ช่อนี้มา"
"รินไม่ได้ขอให้พี่ไปหามาให้สักหน่อยหนิ"
ฉันไม่ยอมรับช่อดอกไม้จากมือพี่ซัน พี่ซันเห็นว่าฉันไม่ยืมยื่นมือไปรับดอกไม้จากเขาพี่ซันเลยเอาดอกไม้มายัดใส่มือฉันแทน แบบนี้ก็ได้หรอ มันจะไม่ดูเป็นการยัดเยียดกันเกินไปหน่อยหรอ ฉันไม่ได้อยากได้ดอกไม้ช่อนี้สักหน่อย แล้วฉันก็ไม่ชอบดอกไม้ด้วย
แช๊ะ!.จู่ๆพี่ซันก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปฉัน
"ยิ้มหน่อย
