บทที่ 3 เขาลูกคนเดียวนะ
1647 คำ
โรงอาหารคณะนิเทศ
12.00
“โรงอาหารที่นี่ค่อนข้างใหญ่ดังนั้นไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีโต๊ะ”
“อ่อ แล้วปกติเธอมาคนเดียวหรอ”
หลังหมดชั่วโมงเรียนเมษาก็พาฉันเดินชมรอบๆ ตึกนิดหน่อยก่อนจะพามาโรงอาหารประจำคณะแต่สังเกตมาตั้งนานแล้วไม่เห็นเธอจะมีเพื่อนคนอื่นฉันเลยแปลกใจเพราะจากที่นั่งเรียนด้วยกันมาสามชั่วโมงเมษาเป็นคนที่น่ารักมากและนิสัยดีมาก
“เปล่า ปกติฉันจะไปกินกับเพื่อนที่คณะบริหารน่ะ”
“อ่อ”
“เธอคงแปลกใจว่าทำไมฉันไม่มีเพื่อนที่คณะเลยใช่ไหม”
“ก็ประมาณนั้น แต่ถ้าไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรนะ”
“เฮ้ย ไม่ใช่เรื่องซีเรียสขนาดนั้น เดี๋ยวเล่าให้ฟัง”
เมษาเดินนำฉันเข้าไปภายในโรงอาหารโดยที่เธอให้ฉันนั่งเฝ้าโต๊ะส่วนเธอจะเดินไปซื้ออาหารมาให้
เธอไม่รู้เลยว่าการปรากฏตัวของพวกเธอเป็นจุดสนใจของคนภายในโรงอาหารมากขนาดไหนสาวสวยหน้าเหวี่ยงหลายคนรู้จักแล้วว่าเธอชื่อเมษาสาวฮอตของนิเทศแต่สาวสวยอีกคนกลับไม่เคยมีใครเคยเห็นมาก่อนถึงควีนจะเคยขึ้นปกนิตยสาร ถ่ายแบบมาบ้างแต่เธอไม่ได้ออกจอทีวีเหมือนพวกดารานักแสดงหลายคนไม่คุ้นหน้าก็ไม่แปลก
“เฮ้ย เด็กใหม่ที่เขาพูดกันรึเปล่า”
“เออ ย้ายมาใหม่โคตรสวย”
“เชี้ยเอ้ย!สวยกว่าดาวคณะอีก”
ไม่ว่าจะเดินไปทางไหนทำอะไรก็โดนคนจับจ้องตลอดจนเธอรู้สึกได้ ถึงจะบอกว่า ชินแล้วก็ตาม!
“วันนี้ที่โรงอาหารคนคึกคักกันมาก”
“ไม่ได้เป็นแบบนี้ทุกวันหรอ”
ฉันเบนสายตามองบรรยากาศรอบๆ ก็เป็นอย่างที่เมษาบอกทุกคนดูกระตือรือร้นกันมาก
“ไม่ได้เป็นแบบนี้หรอก”
“งั้นหรอ”
“ที่เป็นแบบนี้คงเพราะเธอมามั้ง”
“ ไม่หรอกมั้ง”
“จริงๆ นะดูสายตาพวกผู้ชายสิแทบจะสิงร่างเธออยู่แล้ว ฮ่าๆ” เมษาหัวเราะจนตาเป็นสระอิ
พอมีคนชอบก็จะตามด้วยคนเกลียดโดยเฉพาะผู้หญิงหลายคนที่ส่งสายตาทิ่มแทงฉันจนแทบพรุนแต่คนอย่างฉันน่ะหรอจะสนใจ
อยากจะจิกก็จิกไปฉันไม่แคร์!
ฉันโดนแบบนี้ตั้งแต่ขึ้นมัธยมแรงอิจฉาริษยามันน่ากลัวจริงๆ ฉันผิดอะไรที่เกิดมาหน้าตาดีถ้าฉันยอมให้คนอื่นแกล้งต่อไปพวกเขาก็จะยิ่งทำหนักข้อขึ้น
หลายคนอาจจะมองว่าฉันหยิ่งแต่จริงๆ แล้วไม่ใช่เลยคนเราล้วนหาเกราะป้องกันตัวเองกันทั้งนั้นยิ่งเกราะหนามากเท่าไหร่ภายในยิ่งเปราะบางมาก
“เธอเห็นผู้หญิงที่จ้องเธออยู่ฝั่งทางไปห้องน้ำป่ะ ผมแดงๆ”
ฉันหันไปมองแวบหนึ่งตามที่เมษาบอกก่อนจะเห็นสาวสวยผมแดงดูร้อนแรงกำลังจ้องมองมาที่โต๊ะของพวกเรา
“อ่า เห็น”
“คนนั้นชื่อเฌอเอมเรียนสาขาเดียวและห้องเดียวกับเรา เป็นดาวคณะรุ่นเราด้วย”
หืม ดาวคณะงั้นหรอถึงจะบอกว่าตำแหน่งนี้ดูที่ความสามารถแต่เรื่องหน้าตาก็สำคัญฉันมองเมษาก่อนจะหันไปมองคนชื่อเฌอเอมอีกครั้ง
เธอสวยสู้ เมษาไม่ได้ซ้ำ!
“ฉันรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไร”
“เธอรู้?”
“อือ ตอนปีหนึ่งฉันได้รับเลือกให้เป็นดาวคณะแต่ว่าตอนนั้นฉันมีแฟนแล้วแฟนขี้หวงมากฉันเลยปฏิเสธไปต่อมารุ่นพี่เลยเลือกเฌอเอมมาแทน”
“....”
“หลังจากนั้นก็อย่างที่เห็นเกิดการเปรียบเทียบกันระหว่างฉันและเธอตลอด เฌอเอมคงไม่พอใจเธอเลยคอยหาเรื่องฉันบ่อยๆ”
“แบบนี้ก็มี”
“ใช่ มันไร้สาระมากฉันเลยไม่มีเพื่อนในสาขาตั้งแต่ตอนนั้น หมายถึงเพื่อนสนิทนะส่วนเพื่อนร่วมห้องก็คุยได้ปกติ”
ฉันว่าเมษาเก่งมากเลยการเรียนมหาลัยโดยที่ไม่มีเพื่อนสนิทในสาขาเดียวกันมันค่อนข้างยากมากเพราะการเรียนต่างกับมัธยมมาก
“แสดงว่าเธอมีเพื่อนต่างสาขา?”
“เปล่าอะ ต่างคณะเลยต่างหาก ฮ่า ๆ”
“อ่า นี้ใกล้เวลาขึ้นเรียนแล้วเราไปกันเลยไหม”
“อร๊าย ฉันเม้าท์เพลินไปหน่อยรีบไปกันเถอะเดี๋ยวไม่ทัน”
ร่างบางรีบลุกขึ้นเก็บกระเป๋าและเอาจานไปเก็บก่อนจะขึ้นตึกเรียนไปด้วยกัน โดยที่ไม่รู้เลยว่าหายนะจากความสวยกำลังจะตามมา!
ไฟ Talk
ช็อปวิศวกรรมเครื่องกล
14.00
“ไฟอย่าลืมทำงานที่อาจารย์แม่สั่งนะ”
“ส่งวันไหน”
“ก่อนวันศุกร์”
“อืม”
มีนาสาวสวยสาขาเครื่องกลเดินเข้ามาหาไฟเพื่อบอกกล่าวเรื่องส่งงานแต่คนที่เธออยากคุยด้วยกลับนอนเล่นโทรศัพท์ไม่ได้สนใจเธอสักนิดแม้จะตอบคำถามบ้างแต่ก็ไม่ได้หันมามองเหมือนกับทุกครั้งเธอไม่เคยได้อยู่สายตาเขาเลย
“งั้นมีนไปก่อนนะมีเรียนวิชาเสริม”
“อืม ขอบใจนะ”
“ไม่เป็นไรจ้ะ”
เมื่อหญิงสาวออกไปแล้วเขาก็เด้งตัวลุกขึ้นจากโซฟาทันทีเพราะใกล้เวลาเรียนของเขาเช่นกันวันนี้มีเรียนแล็บที่ช็อปเครื่องกลกับไอ้เสือแต่ยังไม่เห็นมันเข้ามาเลย
แกร็ก!
คนที่คิดว่ายังไม่มาอย่างเสือกำลังจะเปิดประตูเข้าไปแต่ดันเจอไฟเปิดประตูห้องออกมาซะก่อน
“กูหามึงตั้งนานมาทำไรที่ห้องนั่งเล่นที่ช็อปเนี่ย”
“มานอน!” ไฟตอบเพื่อนหน้าตาย
“เรียนบ่ายนะ มึงไปอดหลับอดนอนมาจากไหน”
“ก็มาเช้าเลยมานอน”
“แต่มึงไม่มีเรียนเช้า!!”
ฉิบหายละ!ลืมไปได้ยังไงว่าลงเรียนเหมือนกันกับไอ้เสือทุกตัวแล้วนี่มันจะสงสัยไหมเนี่ย!!
“เออช่างกูเถอะ กูอยากมานอนเปิดแอร์เล่นที่ช็อป”
“มึงพิรุธมาก”
“ไอ้ห่า! มึงจะมาซักประวัติอะไรจะได้เวลาเรียนแล้ว”
ไฟตอบปัดก่อนจะเดินนำเพื่อนไปที่ห้องเรียนเมื่อเข้ามาแล้วก็เดินไปที่โต๊ะประจำที่มีพวกเพื่อนในสาขานั่งอยู่ด้วย
จริงๆ กลุ่มเพื่อนสนิทเขาจะมีทั้งหมด 7 คน แต่อีก 5 คนเรียนโยธามีแต่เขากับเสือที่เรียนเครื่องกลด้วยกัน
“ไงเพื่อน” ดีนเพื่อนในสาขาทักไฟและเสือ
“เออ!” ไฟทักทายกลับตามสไตล์เขาก่อนจะเดินไปลากเก้าอี้มานั่งที่โต๊ะ!
“เชี้ย!เพื่อนในเซคบอกอาจารย์ขอเลท”
“กูไม่อนุญาตเว้ย รีบมาสอนกูอยากนอน!!”
“ไอ้ไฟมึงเล่นสั่งพ่อมึงเลยหรอ”
“พ่อกูที่ไหนพ่อมึงต่างหาก”
อชิเพื่อนอีกคนในสาขาที่นั่งอยู่โต๊ะเดียวกันก็บอกข่าวดีกับเพื่อนว่าอาจารย์ขอเลทแต่คนนอนน้อยแบบไฟกลับหัวร้อนอ่นๆ เพราะเขายังไม่ได้นอนเลยมีเรียนบ่ายก็จริงแต่ต้องรีบลุกมาส่งยัยตัวแสบที่คณะเขาเลยแต่งตัวออกมาเลยขี้เกียจฝ่าจราจรกลางกรุงกลับไปกลับมา!
“เฮ้ย!พวกมึงเห็นนี่รึยังวะ”
“อะไรของมึงเค” ดีนหันไปถามเพื่อนอีกคนที่พึ่งถึงห้องเรียน
“นี่เว้ย กำลังเป็นที่พูดถึง”
“เชี้ย!โคตรสวย!”
เคยื่นหน้าจอโทรศัพท์ให้เพื่อนดูรูปสาวสวยคณะนิเทศที่กำลังเป็นหัวข้อหลักในการสนทนาในวันนี้เลยตอนนี้ไม่มีใครไม่พูดถึงขนาดเพจมหาลัยยังรีบเอารูปลงอย่างรวดเร็วพร้อมแคปชั่น #ขอวาปด่วน!
“ชื่อไรวะ สาวนิเทศโคตรแจ่ม”
“พรุ่งนี้เราต้องไปกินข้าวที่คณะนิเทศละ”
“กูไปด้วยยย!”
ดีน อชิ เข้าไปสุ่มหัวคุยกับเคทันทีเมื่อเจอต้นตอที่ทำให้ไอ้เคระริกระรี้อยากไปคณะนิเทศสักพักเคก็เดินมาตบบ่าไฟอย่างแรงจนเขาสะดุ้ง
“อะไรวะ”
“ไอ้ห่า มีน้องสาวสวยขนาดนี้ก็ไม่บอก”
“เออใช่ แหม่ทำเป็นหวงกับเพื่อน”
“กูนี่อยากฝากตัวเป็นน้องเขยเลย”
ไฟและเสือหันมามองหน้ากันอย่างงุนงงอะไรของพวกนี้
“กูลูกคนเดียว!”
“เฮ้ย!ถึงขนาดนี้แล้วอย่าปิดเพื่อน” ดีนพูด
ไฟเริ่มจะหัวร้อนแล้วเพราะเพื่อนไม่ยอมฟังมีแต่พูดอะไรไร้สาระอีกอย่างตั้งแต่เกิดมาเขาก็ลูกคนเดียวไม่มีพี่น้องด้วย!
“อะ แล้วนี่ใคร นามสกุลเหมือนมึงเลย!”
ไฟรับโทรศัพท์มาจากมือเค ก่อนจะเพ่งมองที่หน้าจอก่อนที่จะชะงักไปเล็กน้อยเมื่อคนในรูปเป็นคนเดียวกับที่ทำเขาอารมณ์เสียมาหลายวัน
จะใครอีกละ ก็เมียบรรณาการจากแม่ไง!
ตาคมไล่มองแคปชั่นและคอมเมนต์ที่เอ่ยถึงความสวยของเธอก่อนจะตบท้ายอีกว่าเธอเป็นน้องสาวเขา
ไอ้สัสเอ้ย!พวกแม่งเอาตาไหนมองเขากับยัยตัวร้ายหน้าเหมือน!
“หึ ไอ้ไฟมึงมีน้อง..สวยขนาดนี้เลย?”
เสียงเย็นชาจากเสือเอ่ยขึ้นแซวเพื่อนพร้อมกับยกยิ้มมุมปากอย่างคนรู้ทันในกลุ่มพวกเขาต่างรู้กันดีว่าช่วงนี้แม่มันหาเมียให้ อยู่ดีๆ มีสาวสวยนามสกุลเดียวกับมันโผล่มาไม่ต้องสืบก็รู้ว่าสถานะอะไร
“หุบปากไปเลยไอ้สัส!”
เขารีบบอกมันก่อนจะหลุดปากพูดยิ่งไม่อยากให้คนอื่นรู้อยู่ พลางนึกไปถึงยัยตัวต้นเรื่องที่อยู่เฉยๆ ไม่ได้ทำไมต้องทำให้ตัวเองเป็นจุดสนใจด้วยถ้ามันไม่เกี่ยวกับเขาก็ว่าไปอย่างแต่นี่มันเกี่ยวกับเขาโดยตรง
ไฟขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างคนอารมณ์ไม่ดี ก่อนจะเดินหนีออกจากห้องไปเลยทิ้งเพื่อนให้ยืนเก้ออยู่เพราะไม่ได้คำตอบ!
- ผู้เขียน
