ตอนที่ 4
1227 คำ
“เย็นนี้ผมอยากทำอาหารเป็นมื้อพิเศษ... ให้คุณกับลูก”
รอนน์บอกความตั้งใจ
“เนื่องในโอกาสอะไรคะ?”
ดาหลาจ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาสีน้ำตาลชวนฝันของเขา
“ก็เนื่องในโอกาสที่โชคชะตาลิขิตให้เราสามชีวิตกลับมารวมกันเป็นครอบครัวน้อยๆ อีกครั้ง... ดีมั้ย”
คำพูดของเขาทำให้ดาหลาแอบคิดไปไกล คำว่า ‘ครอบครัว’ คือสิ่งที่หล่อนปรารถนาที่สุด
หญิงสาวยอมรับว่าหลงรักรอยยิ้มของพ่อผัวคนนี้เข้าแล้วสิ รอนน์มีเสน่ห์เหลือเกิน ทำให้หล่อนอดคิดเล่นๆ ไม่ได้ว่าจะเป็นอะไรไหมหนอ? ถ้าจะรักพ่อผัวคนนี้อย่างที่ผู้หญิงคนหนึ่งพึงจะรักผู้ชายคนหนึ่ง
บ้าจริง... ดาหลาพยายามปัดความรู้สึกของ ‘รักแรกพบ’ ออกไปจากความคิด แต่กลับค้นพบว่ามันไม่ง่ายเลยสักนิด
ความใกล้ชิดกับรอนน์ทำให้ความรู้สึกบางอย่างกำลังก่อตัวขึ้นในใจของหล่อนเงียบๆ ให้ตายเถอะโรบิ้น... ให้ดับดิ้นเถอะโรเบิร์ต... นี่หล่อนกำลังหลงรักพ่อผัวอย่างนั้นหรือ?
“หรือคุณจะไปตกปลาด้วยกัน จากนั้นค่อยกลับมาช่วยกันทำอาหารที่บ้านดีมั้ย”
รอนชวนเมื่อเห็นดาหลานิ่งไปชั่วขณะ หารู้ไม่ว่าตอนที่เห็นหญิงสาวนิ่งๆ อยู่นั้น ในสมองของหล่อนหาได้หยุดคิด เพราะสายตาซุกซนของดาหลาเอาแต่จ้องมองบั้นท้ายสุดเซ็กซี่และแผ่นหลังกว้างของรอนน์ที่กำลังก้าวเดินออกไปเตรียมคันเบ็ดและอุปกรณ์ตกปลา
รอนน์นำอุปกรณ์ตกปลามาใส่เอาไว้ที่หลังรถกระบะขับเคลื่อนสี่ล้อสีส้มคันใหญ่ เมื่อสองแม่ลูกพากันขึ้นมานั่งพร้อมเพรียงเขาก็ขับรถออกมาจากบ้าน มุ่งตรงสู่ลำธารขนาดใหญ่ที่อยู่ท้ายสวนยางของเขา
“บ้านคุณปู่น่าอยู่มากครับ”
คนที่อิดออดในตอนแรก ทำท่าว่าไม่อยากมาเพราะรู้ว่าบ้านปู่รอนน์อยู่กลางป่าเขา กลับเปลี่ยนใจเมื่อได้มาเห็นความงดงามของธรรมชาติรายรอบ
“ปู่ดีใจที่ริวชอบ”
รอนน์เอื้อมมือข้างหนึ่งมาขยี้ศีรษะของหลานชายด้วยความรักใคร่เอ็นดู
ในเวลาต่อมา
ที่ลำธารขนาดใหญ่อยู่ใกล้สวนยางพาราร่มรื่น เขียวขจีและอุมดมสมบูรณ์ไปด้วยไม้น้ำ มีปลาชุกชุมเพราะเชื่อมต่อมาจากแม่น้ำขนาดใหญ่ น้ำบางส่วนไหลหลากออกมาจากตาน้ำใต้เทือกเขา
บนเนินทรายใกล้ชายฝั่ง ร่างสูงใหญ่กว่าร้อยแปดสิบเซนติเมตรของรอนน์กำลังยืนเหวี่ยงเบ็ดอยู่ท่ามกลางประกายแสงแดดยามเย็น
ด้วยตอนนั้นรอนน์เปลือยกายช่วงบน ปกติเขาถอดเสื้อจนเคยชิน ทำให้มองเห็นลำแสงแดดประกายสุดท้ายของตอนใกล้ค่ำสาดมาอาบกระทบร่างของพ่อสามีชัดเจนเต็มตา
‘อู้ว... ’
ดาหลาอุทานในใจ ภาพของพ่อสามีสะดุดตาสะใภ้เข้าอย่างจัง เห็นชัดเลยว่ารอนน์ช่างดูบึกบึนและแข็งแกร่ง
ทั้งเนื้อทั้งตัวตึงเต็มไปด้วยริ้วลายกลามเนื้อและมัดกล้าม ความเป็นชายชาตรีในทุกกระเบียดนิ้วของเขาทำเอาดาหลาใจเต้นแรง หล่อนแทบไม่ละสายตาจากภาพของรอนน์
“เดี๋ยวปู่จะทำให้ดูนะ”
รอนน์บอกกับหลานชายที่ยืนอยู่ไม่ไกล จากนั้นก็สอนริวเหวี่ยงเบ็ดตกปลา
“ลองดูไอ้เสือ... ”
รอนน์สั่ง ดาหลายืนมองทุกอากัปกิริยาของรอนน์ไม่วางตา ขณะเขากำลังเอี้ยวกายเหวี่ยงเบ็ดอยู่นั้นเมื่อมองมาจากทางด้านหลังก็เห็นแผ่นหลังรูปวีเชฟสวยงาม บั้นท้ายของพ่อผัวช่างหนั่นแน่น เอวหนาช่วยยืนยันถึงความแข็งแกร่งและพละกำลังของช่วงล่างได้เป็นอย่างดี
ก้นของรอนน์ที่แน่นนูนจนงอนออกมาน้อยๆ ทำให้เขาดูเซ็กซี่สะดุดตา ช่างรับกับต้นขาแข็งแกร่ง ในยามที่เขาเอี้ยวกายกลับมาแลเห็นเป้ากางเกงคับติ้วจนตุงแน่น ยิ่งทำให้หัวใจของดาหลาเต้นแรงขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
“พอได้ไหมครับปู่”
คนไม่มั่นใจว่าตัวเองทำได้ดีหรือยัง รีบหันมาถามคนสอน
“เยี่ยมไปเลย... แต่ลองอีกที... สะบัดข้อมืออีกนิด”
ริวลองทำตามที่ปู่รอนน์บอก ท่าทางของเด็กชายดูเก้ๆ กังๆ ในตอนแรกก็จริง แต่หลังจากได้ใช้ความพยายามหลายต่อหลายครั้งโดยมีปู่รอนน์คอยยืนให้กำลังใจอยู่ข้างๆ ก็ทำให้ริวสามารถตกปลาได้ในที่สุด
“ว้าว... ปลาติดเบ็ดผมแล้วครับคุณปู่... เย้ๆ ๆ ๆ ได้แล้วครับแม่ดา”
ริวตะโกนเสียงดังลั่นอวดผลงาน รีบหมุนรอกตามที่ปู่รอนน์สอนเอาไว้ ตวัดสายเบ็ดดึงจนปลาโผล่พ้นขึ้นมาจากผิวน้ำ ตอนนั้นจึงเห็นว่าเป็นชะโดตัวใหญ่
“ว้าว... ปลาอะไรครับปู่... ”
ริวถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ตั้งแต่เกิดมาก็ยังไม่เคยเห็นปลาชนิดนี้ใกล้ๆ เพราะเด็กที่เกิดและเติบโตมาในเมืองหลวงนั้นแทบไม่รู้จักการยิงนกตกปลา ต่างจากเด็กที่เติบโตมากับชนบทบ้านนอก
“เจ้านี่เค้าเรียกชะโด เก่งนี่หว่าไอ้เสือ... เจ๋งโคตรๆ”
รอนน์ตะโกนชมหลาน ดาหลานึกแปลกใจที่เห็นพ่อสามีใช้ศัพท์แสงวัยรุ่น แบบนี้มั่นใจได้เลยว่าเขากับลูกชายของหล่อนจะเข้ากันได้ดีแน่ๆ
ไม่นานรอนน์ก็ตวัดเบ็ดขึ้นมาอีก ได้ปลาตัวใหญ่มาอีกหลายตัว ดาหลาพับขากางเกงแล้วเดินลุยน้ำข้ามเนินทรายเอาถังพลาสติกมาให้รอนน์ใส่ปลา
“ดูท่าทางคุณมีความสุขกับชีวิตที่นี่นะคะ”
ดาหลาชวนคุย
“ครับ... ผมชอบที่นี่มาก มันเป็นส่วนตัว เงียบสงบไปกับธรรมชาติรอบตัว บางทีอาจจะเป็นเพราะว่าผมไม่ได้คาดหวังอะไรมากมายกับชีวิต... ชีวิตทุกวันนี้แค่ไม่ทุกข์ก็สุขแล้ว”
รอนน์กล่าวได้น่าคิด ภายหลังเสร็จจากตกปลาเขาก็พาดาหลากับลูกชายของหล่อนกลับมาถึงบ้านในตอนใกล้ค่ำ
รอนน์นำปลาที่ตกได้มาทำอาหารมื้อค่ำตามที่เขาเป็นคนบอกเองว่าอยากให้เป็นมื้อพิเศษ สำหรับโอกาสพิเศษในการกลับมารวมตัวกันของคนในครอบครัวอีกครั้ง ซึ่งนับเป็นครั้งแรกที่ได้เจอหน้ากัน
เมื่อก่อนรอนน์รู้เพียงแค่ว่าตะวันมีครอบครัวอยู่ที่กรุงเทพฯ เช่นเดียวกับดาหลาที่รู้ว่าตะวันผู้เป็นสามีของหล่อนมีพ่อเลี้ยงอยู่ที่เชียงราย
แต่อคติในใจของตะวันที่มีต่อรอนน์ ก็ทำให้เขาไม่ยอมไปมาหาสู่กับพ่อเลี้ยงคนนี้ ภายหลังมีปากเสียงกันรุนแรง
ห่างออกไปจากโต๊ะไม้เล็กๆ ที่ผู้เป็นเจ้าของบ้านย้ายออกมาจากห้องครัว เพื่อที่จะนำมาตั้งเอาไว้กลางสวนเป็นการเปลี่ยนบรรยากาศ รอนน์กำลังทำปลาเผาอยู่อีกฟาก ร่างสูงยืนถือเหล็กคีบคอยพลิกปลากลับไปมาบนเตาไฟอย่างชำนิชำนาญ
- ผู้เขียน
