ร่างกลมกลึงซุกตัวอยู่ตรงมุมมืดของห้องพัก เธอปล่อยให้น้ำตาไหลอาบลงมาทั้งสองแก้ม เป็นการระบายความอัดอั้นตันใจ...เธอกำลังถูกปัญหาหลายทิศทางเล่นงาน และยังไม่เห็นทางออกของมันสักทาง...
แม่พูดถูกทุกคำ คนอย่างเธอเกิดมาก็เสียชาติเกิด นอกจากชอบแต่ก่อปัญหา ชีวิตนี้ก็หาอะไรดีไม่เจอสักอย่างเดียว... รุ้งแก้วเสียใจ เจ็บปวดกับทุกถ้อยคำของผู้ให้กำเนิดด่าทอ แม่ไม่ได้ด่าเธอเกินจริงสักเรื่อง แม้บางเรื่องเธอจงใจให้แม่มองเห็นแบบนั้นก็ตาม...
การกระทำที่ผ่านมาเธอมักสร้างเรื่องทำให้ท่านเดือดร้อนมาโดยตลอด หากท่านไม่รู้หรอก สาเหตุเหล่านั้น ตัวท่านเองก็มีส่วนทำให้มันเกิดขึ้น...
เธอแค่ต้องการเรียกร้องให้ท่านหันมาสนใจเธอบ้าง ไม่ใช่เอะอะก็ทำแต่งาน หรือไม่ก็ชอบเข้าสังคมจอมปลอม โดยปล่อยเธอไว้กับพี่เลี้ยงตั้งแต่เล็กยันโต...
รุ้งแก้วโผเผลุกขึ้นยืนด้วยเรียวขาไม่มั่นคงเท่าไหร่นัก...เธออยากไปที่ไหนก็ได้ ที่มันสามารถทำให้ล
