เมียออนไลน์

แยกห้องคืนเข้าหอ

ห้องหอภายในห้องหอของเราผมก้บเจ้าสาวของผมนั่งกันอยู่คนละมุมเตียง ผมหันไปมองเธอที่ยังนั่งนิ่งอยู่เหมือนมีอะไรคิดอยู่ในใจ แล้วผมก็หันกลับมาคิดถึงคำพูดของกวางที่มันยังวนเวียนอยู่ในหัวผมไม่ไปไหน ผมรู้ว่าผมไม่ควรกลับไปคิดถึงเธออีกเพราะเธอเป็นคนที่ทิ้งผมไปแล้วก็ทำให้ผมเสียใจมาตลอด 10 ปีที่ผ่านมา ผมไม่เคยสนใจใครและไม่เคยคิดมองผู้หญิงคนไหน เพราะผมคิดว่าชาตินี้ผมคงรักใครไม่ได้อีกแล้ว

แต่ก็เพราะกวางที่ทำให้ผมรีบแต่งงานกับเจ้าสาวที่ผมเพิ่งรู้จักเธอได้แค่ 1 เดือน ผมต้องการจะหนีหัวใจตัวเองต้องการหนีจากความอ่อนแอของตัวเอง ผมกลัวว่าถ้าได้อยู่ใกล้กวางอีกผมคงตัดใจจากเธอไม่ได้

“คุณไม่อาบน้ำหรอคะ...?” ผมสะดุ้งตกใจหันไปมองเธอที่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผม

“เอ่อ...”

“นั่งคิดอะไรอยู่คะ...? ฉันเห็นคุณนั่งนิ่งนานแล้วนะ”

“ไม่มีอะไรครับ...ผมแค่รู้สึกเพลียๆนะ”

“ให้ฉันช่วยถอดชุดให้ไหมคะ คุณจะได้รีบไปอาบน้ำ หรือว่าให้ฉันช่วยอาบด้วยไหมคะ...?”

“ผมว่าอย่าดีกว่าครับ เดี๋ยวผมจัดการเอง” ผมเดินถอยหลังออกมา 1 ก้าวแล้วปลดกระดุมเสื้อตัวเองออกทีละเม็ด

“งั้นคุณช่วยรูดซิปที่หลังให้นาหน่อยได้ไหมคะ...?”

ผมหันมามองเธอที่ยืนหันหลังให้ผมอยู่ ผมจึงเดินเข้าไปใกล้เธอ

“รูดให้สุดเลยนะคะ นารูดไม่ถึงนะคะ”

“ครับ...” ผมรับคำแล้วก็จับที่ซิปของชุดด้านหลังเธอ ผมรูดมันลงช้าๆเผยให้เห็นแผ่นหลังที่ขาวเนียนจนผมอยากสัมผัสผิวเนียนๆของเธออีกครั้ง แต่ก็ทำได้แค่กลืนน้ำลายลงคอ

“ขอบคุณมากค่ะ...”

เธอถอดชุดแต่งงานออกจากตัวโดยไม่อายสายตาผมที่กำลังมองอยู่

“คุณไม่ไปอาบน้ำหรอคะ...?”

เธอหันมาหาผมโดยที่เธอก็ใส่แค่บรากับแพนตี้สีเนื้อ เธอเดินผ่านผมเฉยๆอย่างไม่รู้สึกอายผมเลย เธอเอาชุดเจ้าสาวไปใส่ไม้แขวนไว้

“ถ้าคุณไม่อาบนาอาบก่อนนะคะ...”

“เอ่อ...คุณอาบก่อนก็ได้ครับ เดี๋ยวผมอาบทีหลัง”

“ก็ได้ค่ะ...”

เธอหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วก็ชุดนอนเข้าไปในห้องน้ำหลังจากนั้นผมจึงนั่งลงที่เตียง ด้วยอาการร้อนที่เกิดขึ้นในร่างกายตัวเอง

“แอร์ก็เย็นทำไมรู้สึกร้อนแบบนี้ว่ะ...”

Line ผมได้ยินเสียงข้อความไลน์ดังขึ้น จึงเดินไปหยิบที่หัวเตียงมาดู

“กวาง...”

ผมอุทานทันทีที่คนแอดไลน์ผมมาคือกวาง ผมไม่เคยคุยกับเธอเป็นการส่วนตัวมาก่อนเบอร์โทรผมก็ไม่ได้ติดต่อเธอนานแล้ว ตั้งแต่เธอแต่งงานไปเมื่อ 10 ปีที่แล้ว

Line กวาง: กวางขอไลน์ของเอกมาจากหนุ่ยนะ ขอโทษนะที่แอดมาโดยพละการ

ผมเห็นข้อความที่เด้งมาโดยที่ยังไม่ได้เปิดอ่าน และอีกหลายๆข้อความที่ส่งตามมาอีก 3-4 ข้อความ ผมตัดสินใจเปิดเข้าไปในไลน์รับแอดกวางเป็นเพื่อน แล้วหยิบกระดาษบนโต๊ะเพื่อเขียนโน๊ตแปะไว้ที่หัวเตียง แล้วผมก็ตัดสินใจออกจากห้องไป

.....

ผ่านไป 1 ชั่วโมง “ผมคิดว่าผมออกไปนอนอีกห้องดีกว่า ถึงเราจะแต่งงานกันแล้ว แต่เราก็ยังไม่รู้จักกันดีพอ ผมไม่อยากให้คุณอึดอัด ผมจึงตัดสินใจให้คุณนอนห้องนี้ส่วนผมจะขอไปนอนอีกห้องหนึ่งแทนนะครับ”

ข้อความที่เขาเขียนทิ้งไว้ให้ฉันบนหัวเตียงหลังจากที่ฉันอาบน้ำเสร็จ

“สามีขอนอนแยกห้องกับภรรยาในคืนวันเข้าหอ อืม...ช่างดีจริงๆ คิดแทนฉันทุกอย่าง คิดเองเออเอง ดีเหมือนกันฉันจะได้ครองห้องนี้คนเดียว”

ฉันเดินไปปิดไฟแล้วก็มานอนที่เตียงห่มผ้าห่มนอนคิดอะไรบางอย่าง ก็นึกขึ้นได้ฉันจึงหยิบโทรศัพท์มาส่งรูปวันแต่งงานไปให้ใครคนหนึ่ง เสร็จแล้วฉันก็วางไว้ที่เดิมแล้วก็หลับสนิทไปเลย

วันรุ่งขึ้น ในเช้าวันที่สถานะของผมไม่ใช่โสดอีกต่อไป ผมเดินลงมาข้างล่างได้กลิ่นอะไรหอมๆเหมือนทุกวันในช่วง 1 เดือนที่ผ่านมา เพราะผมจะได้กลิ่นอาหารทุกเช้าจากฝีมือของหนูนา

“หอมจังเลยครับ วันนี้คุณทำอะไรครับเนี๊ย?”

“อรุณสวัสค่ะที่รัก...”

“ที่รัก...?”

ผมอึ้งไปเลยที่ได้ยินแบบนี้จากปากเธอ

“คุณไม่ชอบหรอคะที่นาเรียกคุณแบบนี้...”

“เอ่อ...เปล่าครับผมแค่รู้สึกไม่ชิน”

“ต่อไปนี้ก็ทำตัวให้ชินนะคะ เพราะนาจะเรียกคุณว่าที่รักแบบนี้ไปตลอดเลย. อ่อ! วันนี้นาทำข้าวต้มปลาให้ที่รักด้วยนะ นั่งรอได่เลยค่ะเดี๋ยวนาเอาไปเสริฟให้”

“ครับ...”

ผมรู้สึกแปลกๆกับการกระทำของเธอ แต่ก็เดินไปนั่งรอที่โต๊ะทานข้าวเพื่อรอเธอยกข้าวต้มปลามาให้

ฟ๊อดดด....เธอหอมแก้มผมหลังจากที่ยกข้ามต้มมาวางที่โต๊ะให้ผมจนผมตกใจ

“ทานให้อร่อยนะคะ.” เธอพูดจบแล้วก็ยิ้มให้ผมเดินไปหยิบกาแฟมาให้ผม 1 แก้ว

เธอนั่งมองดูผมทานข้าวต้มปลาจนหมด แล้วพอผมจะลุก

“ที่รักจะพานาไปฮันนีมูนที่ไหนหรอคะ...?”

“ฮันนีมูน...?”

“ใช่ค่ะ ฮีนนีมูน ก็เราแต่งงานกันเราก็ต้องไปฮันนีมูนกันสิคะ...”

“เอ่อ...ผมยังไม่ได้คิดเรื่องนั้นเลยครับ”

“งั้นเรามาช่วยกันดูที่เที่ยวไหมค่ะ ว่าเราจะไปที่ไหนกันดี...”

“ผมยังไม่ว่างนะครับ พอดีวันนี้ผมมีธุระต้องออกไปข้างนอก...เดี๋ยวผมกลับมาเราค่อยคุยกันนะครับ...”

Line เสียงข้อความในไลน์ผมดังขึ้น ผมจึงรีบหยิบขึ้นมาดู

“ผมต้องรีบไปก่อน ไว้ผมจะรีบกลับมานะครับ”

ผมปัดมือเธอออกจากแขนแล้วก็รีบไปหยิบกุญแจรถเดินออกจากบ้านไปทันที

เวลา 3 ทุ่ม กว่าจะกลับมาได้บอกฉันว่าจะรีบกลับ นี่ออกไปตั้งแต่ 8 โมง เพิ่งจะกลับมาตอน 3 ทุ่ม ธุระอะไรจะสำคัญขนาดนั้นนะ

“คุณคะ...”

“ผมง่วงจังเลย เดี๋ยวผมขอตัวไปอาบน้ำขึ้นห้องนอนก่อนนะครับ...”

เขาพูดจบก็เดินขึ้นห้องไปเลย

“ดีจังเนอะ...ที่เอกลืมเรื่องเก่าๆได้หมด ผิดกับกวางนะที่ยังจำได้ไม่เคยลืม”

ผมมองหน้ากวางอย่างอึ้งๆ

“กวางหย่าแล้วนะเอก...”

“อะไรนะ...?” ผมตกใจมากกับสิ่งที่ได้ยิน

“กวางน่าจะหย่าให้เร็วกว่านี้เนอะ?” กวางพูดประโยคนี้กับผมจนผมรู้สึกหนักใจ

ผมมองหน้ากวางอย่างอึ้งๆที่ได้รู้ความจริงเรื่องที่เธอหย่า นี่ผมทำผิดพลาดอะไรลงไปถ้าผมรออีกนิดผมคงได้สมหวังกับกวางอีกครั้ง