มายาวีเนื้อตัวสั่นผวาหลังจากฟังประโยคของชายหนุ่มจบ เธอสัมผัสได้เดวิสทำจริงแน่ ยิ่งสบสายตาพราวระยับของเขายามจับจ้องมองมายังเธอ มันฉายชัดถึงความต้องการมากล้นสื่อออกมาเสียขนาดนั้น ทำเอาขนในกายเธอแทบลุกชัน หญิงสาวใจหายวาบ อาการไข้เหมือนมันกำลังจะตีกลับคืนมา ผิวกายมันร้อนฉ่าเหมือนถูกนาบด้วยของร้อน
“อย่าแม้แต่จะคิด...ฉันไม่สบายอยู่แกลืมไปแล้วหรือไงไอ้คนเลว...”
มายาวีพยายามดันร่างหนาให้พ้นตัวด้วยเรี่ยวแรงอันน้อยนิดหากเทียบกันกับพละกำลังของเจ้าพ่อมาเฟีย หญิงสาวกัดฟันกรอดประท้วง แต่ชายหนุ่มเหมือนหินผาดันเท่าไหร่เขาก็ไม่ขยับเขยื้อน มีแต่เธอเอง กลับถูกเขารัดแน่นมากขึ้นกว่าเดิม รัดจนจะกลายเป็นคนเดียวกันได้อยู่รอมร่อ
“อานั่นสินะ...” เหมือนเขาเพิ่งนึกขึ้นได้ เดวิสครางเสียงเบา
“ไม่เป็นไรถ้าหากไข้เธอขึ้น เดี๋ยวฉันจะฉีดยาให้ไง เข็มอันใหญ่เสียด้วย ฉีดไม่กี่ทีเดี๋ยวก็คงหายเป็นปลิดทิ้ง...” มายาวีแทบอยาก
