“เข้าบ้านกันเถอะ เธอจะได้พักผ่อน”
เมื่อทุกอย่างเตรียมพร้อมไว้รอตามความต้องการ เดวิสแตะข้อศอกหญิงสาวให้เดินตามตนเองขึ้นบนตึกใหญ่ ปกติเขาไม่ค่อยกลับมาอยู่ที่นี่บ่อยนัก ส่วนใหญ่เขามักพักอาศัยอยู่ที่ห้องชุดใกล้กับบริษัทมากกว่า เนื่องด้วยตัวงานค่อนข้างยุ่งและวุ่นวาย กว่าจะสะสางจนเสร็จก็มืดค่ำ ร่างกายที่ใช้งานอย่างหนักมาหลายชั่วโมงติดต่อกันทั้งวันจึงเกิดอาการเหนื่อยล้าเกินกว่าจะนั่งรถทางไกลกลับมาที่นี่นั่นเอง...
ภายนอกตัวตึกที่ว่าดูสูงตระหง่านหรูหราโอ่อ่าสมกับฐานะเจ้าพ่อมาเฟียแห่งกรุงลอนดอนแล้วนะ หากทว่าภายในกลับดูยิ่งใหญ่อลังการหรูหราหนักกว่าหลายเท่า แต่ก็อย่างที่ว่าไว้ ต่อให้สวยหรูหรือเลิศเลอมากกว่านี้อีกสักกี่เท่า ก็ไม่อาจทำให้มายาวีเกิดความสนใจขึ้นมาได้เลย
บานประตูหนาถูกเปิดออกจากคนด้านใน มายาวีเห็นเด็กสาววัยไม่น่าเกินยี่สิบกำลังยืนก้มศีรษะมือสองข้างประสานกันไว้ด้านหน้าดูท่าทางเรียบร้อ
