พาขวัญเดินตามเขาขึ้นรถมาแบบตัวลีบๆ ไม่ว่าจะเอ่ยทัดทานอย่างไรเขาก็ไม่ยอมให้เธอเดินไปรอเขาที่ป้ายรถเมล์ ยังไงก็ต้องลงมาพร้อมกัน ถ้าไม่อย่างนั้น เขาขู่ว่าจะทำให้ทุกคนในบริษัทรู้ว่าเรามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกัน เธอเลยต้องยอมเขาอีกแล้ว
“พี่พีท พรุ่งนี้ให้พั้นช์ขับรถมาเองดีไหมคะ ถ้าเราไปกลับด้วยกัน ลงมาพร้อมกันแบบนี้ทุกวัน ทุกคนในบริษัทต้องรู้แน่ๆ”
“ไม่อนุญาต ยังไงพั้นช์ก็ต้องไปกลับพร้อมพี่”
“งั้นตอนลงมา ให้พั้นช์ลงมาก่อนไหมคะ พั้นช์ไปขึ้นรถที่ลานจอดรถ ค่อยมารับพี่ หรือไม่งั้นก็ให้พั้นช์เดินออกไปรอที่ป้ายรถเมล์ หรือเลยป้ายไปก็ได้ค่ะ พั้นช์ไม่อยากเป็นเป้าสายตาของพนักงานคนอื่นๆแบบนี้เลย พรุ่งนี้คนอาจเอาไปนินทากันสนุกปากแล้วก็ได้”
นั่นสิ เขาก็ลืมคิดเรื่องนี้ไป เขาคงเอาแต่ใจกับเธอมากเกินไป ทั้งๆที่อยากให้เธอทำงานที่นี่โดยไร้ข้อกังขาและมีความสุขแล้วเชียว แต่ก็อยากอยู่กับเธอตลอดเวลา อยากไปไหนมาไหนกั
