เพื่อนสนิท

อยากลอง 18+

4. อยากลอง nc

คิดได้ดังนั้นในระหว่างที่ไอ้เป้กำลังจะก้าวลงจากเตียงฉันจึงถือโอกาสนั้นคว้าแขนมันไว้แล้วดึงลงมานอนบนเตียงตามด้วยตัวฉันที่ขึ้นไปคร่อมร่างมันไว้เหมือนกับตอนที่มันทำกับฉันเมื่อครู่

"อ่ะ ไอ้นิน มึงจะทำอะไร"ไอ้เป้ถามพร้อมทั้งพยายามขยับถอยหลังหนีเมื่อในตอนนี้ฉันกำลังตั้งใจส่งสายตาพิลึกพิลั่นให้มันอยู่

"มึงจะเล่าให้ฟังดีๆหรือจะเล่าด้วย..."ฉันปัดป่ายลูบไล้มือขึ้นตามลำแขนของมัน

"ไอ้นิน มึงอย่ามาทำบ้าๆแบบนี้นะเว้ย กูไม่ชอบ"มันตะคอกใส่ฉันเสียงดังแต่มีหรือที่ฉันจะตกใจแล้วยอมถอยง่ายๆ

"เล่ามา"ฉันขึ้นเสียงคืนบ้างแถมยังกำคอเสื้อมันดึงขึ้นมาจนใบหน้ามันเกือบชนเข้ากับใบหน้าฉันอีกครั้ง

รู้สึกว่าฉันเล่นใหญ่ไปไหมวะเนี่ย ตกลงฉันจะเป็นนางเอกที่สมควรจะโดนพระเอกข่มขืนหรือฉันกำลังจะเป็นผู้หญิงโรคจิตที่กำลังจะข่มขืนพระเอกกันแน่วะ ตอนนี้เริ่มสับสนกับตัวเองขึ้นมานิดๆ

"นินปล่อยๆ มึงเขียนนิยายมากจนโรคจิตแล้วหรือไงหา? ถ้ายังทำแบบนี้กูจะถีบไม่ไว้หน้าแล้วนะ"มีคงมีขู่ด้วย และฉันก็รู้แหล่ะว่าไอ้นี่มันกล้าทำจริง

"มึงอ่ะ ทำไมเล่าให้กูฟังแค่นี้ถึงได้ยากนัก ห้ะๆๆๆ"ฉันปล่อยมือจากคอเสื้อไอ้เป้แล้วก็นั่งลงไปทำท่าชักดิ้นชักงอบนขาของมัน

"ทำเป็นเด็กไปได้ ลุกออกไปได้แล้ว"

"จะไม่เล่าจริงๆเหรอ หื้ม เป้เพื่อนรัก"ฉันก้มลงไปทำตาปริบๆใส่มันแต่สุดท้ายฉันก็ถูกมันเฉดหัวออกก่อนที่มันจะลุกจากเตียงแล้วเดินสะบัดตูดออกจากห้องไป

"เป้"

"ไม่ต้องมาเรียกกู"

คราวแรกเหมือนฉันจะเป็นคนที่โกรธมันนะ แต่ทำไมตอนนี้กลายเป็นว่ามันโกรธฉันแทนล่ะ...เรื่องทำให้ไอ้เป้โกรธคงเป็นงานถนัดฉันสินะเนี่ย อุตส่าห์จะถูกตามใจอยู่แล้วสุดท้ายดันมาเสียเรื่องซะได้ เห้อ!!!

"ไม่รู้และ พรุ่งนี้เช้าค่อยง้อละกัน ง่วงแล้วเว้ย"

ฉันตะโกนขึ้นมาแบบง่วงๆ หลังจากนั้นตามันก็ค่อยๆปิดลง พอมาตื่นอีกทีนาฬิกามันก็บอกว่าเป็นเวลาแปดโมงกว่าๆ

อยากจะบ้าตาย สายขนาดนี้ทำไมไอ้เป้ไม่มาเคาะประตูเรียกฉันเลยนะ!!!

ลืมไปว่ามันโกรธฉันอยู่...

ฉันลุกจากเตียงแล้วรีบถอดเสื้อผ้าที่ใส่ตั้งแต่เมื่อวานออกด้วยท่าทางลุกลี้ลุกลนก่อนที่จะเอาผ้าขนหนูสีขาวมาพันรอบตัวไว้แล้วเดินออกจากห้องไปเพื่อที่จะเข้าห้องน้ำ แต่ทว่าทันทีที่ประตูฉันเปิดออกฉันกลับเจอไอ้เป้ซึ่งกำลังจะเดินออกจากห้องพอดี

"อ่ะ ไอ้เป้ มึงจะไปแล้วเหรอ"ฉันเดินเข้าไปดึงแขนถาม

"อือ"ไอ้เป้ตอบสั้นๆ

"เดี๋ยวสิ ไม่คิดจะรอกูเลยเหรอ หรือยังโกรธกูเรื่องเมื่อคืน มันก็หายกันกับที่มึงทำให้กูโกรธแล้วไง"

"มันสายแล้ว ตื่นสายขนาดนี้นั่งแท็กซี่ไปเองละกัน หรือถ้าจะให้ดีก็ไม่ต้องไปเลยดีกว่า ไปก็ไม่ได้ช่วยอะไรกูอยู่แล้ว"

"มึงผิดที่ไม่ปลุกกูนะ"ฉันยกมือขึ้นเท้าเอวแล้วก็เถียงคืน

"กูเป็นคนใช้มึงเหรอ หื้ม เลิกมายืนโชว์ร่องนมใส่กูได้และ กูให้เวลายี่สิบนาทีถ้าไม่เสร็จกูไม่รอจริงๆด้วย"

พอมันพูดจบมันก็เดินกลับไปนั่งรออยู่ที่โซฟา ส่วนฉันพอได้ยินมันพูดแบบนั้นก็ต้องรีบเข้าห้องน้ำอาบน้ำแต่งตัวด้วยความรวดเร็ว

ไอ้เป้อุตส่าห์ใจอ่อนทั้งทีอ่ะนะ

ปกติฉันเป็นคนไม่อาบน้ำนานแล้วก็ไม่ชอบแต่งหน้าแต่งตัวเยอะอยู่แล้ว ดังนั้นเวลายี่สิบนาทีที่มันให้ถือว่าไม่น้อยจนเกินไป และฉันก็เสร็จทันตรงเวลาพอดี

"เสร็จแล้ว ไปกัน"ฉันเดินออกมาชวนไอ้เป้ที่ยังคงนั่งอยู่ที่โซฟา แต่แทนที่มันจะลุกขึ้นแล้วรีบเดินออกจากห้องมันกลับลุกขึ้นแล้วเดินเข้าครัวไปถือถ้วยอะไรสักอย่างออกมาให้ฉัน

"กูให้เวลากินห้านาที แล้วก็กินให้หมดด้วย"

ปรากฎว่าเป็นถ้วยข้าวต้มหมูสับที่มันทำให้ฉันเหมือนกับทุกๆเช้า

"ไม่เป็นไรมึง กูค่อยไปกินเบเกอรี่ที่ร้านมึงดีกว่า มึงบอกว่าสายแล้วนี่"

"บอกให้กินก็กิน"ไอ้เป้ถือถ้วยไปวางลงบนโต๊ะแล้วก็ลากแขนฉันไปนั่งแล้วบังคับให้ฉันกินจนหมดถ้วย

จะว่าดีมันก็ดีอยู่นั่นแหล่ะนะ ถึงมันจะดูไม่ค่อยห่วงฉันในเรื่องผู้ชายโดยการผลักไสอยากให้ฉันไปมีผัวอยู่บ่อยๆ แต่ในเรื่องอื่นๆโดยเฉพาะเรื่องอาหารการกินถือว่ามันเป็นเจ้าบ้านและก็ดูแลฉันดีมาโดยตลอด

และฉันก็ถือว่าโชคดีที่ได้เกาะมันกินแบบนี้ตลอดมา...^^

หลังจากออกมาจากคอนโดเราใช้เวลาประมาณสิบนาทีก็มาถึงร้านกาแฟโดยระหว่างที่นั่งรถมาด้วยกันฉันก็ง้อมันมาสุดทางจนตอนนี้มันใจอ่อนและยอมพูดกับฉันดีๆ พอมาถึงร้านไอ้เป้มันก็แยกไปทำหน้าที่ของมัน ในขณะที่ฉันก็แยกมานั่งจ้องหน้าโน้ตบุ๊กเป็นบุคคลวีไอพีตามหน้าที่และตำแหน่งเดิม

นิยายของฉันติดอยู่ที่ตอนเดิมๆยังไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆมาเป็นอาทิตย์ วันนี้ฉันลองหาข้อมูลจากเว็บไซต์แสดงความคิดเห็นในเรื่องที่ฉันบกพร่องอยู่หลายกระทู้ โดยเฉพาะในพันทิปที่เหมือนว่าวันนี้แทบจะสิงสถิตย์อยู่ตรงนั้นทั้งวันเลยก็ว่าได้ ล่าสุดฉันเลื่อนไปเจอหัวข้อกระทู้หนึ่งเข้า คนตั้งกระทู้บอกว่าเขาเป็นนักเขียนนิยายแนวอีโรติกเหมือนกับฉันแถมยังเคยมีปัญหาในเรื่องเดียวกันด้วย

พอเห็นกระทู้แบบนั้นฉันดีใจมาก นึกเสียดายเวลาหลายวันที่ผ่านมาที่ฉันไม่เคยเปิดอ่านกระทู้แสดงความคิดเห็นพวกนี้เลย ดังนั้นฉันจึงตั้งหน้าตั้งตาอ่านในสิ่งที่คนตั้งกระทู้คนนี้เขียนมาก แต่จุดพีคสุดในสิ่งที่เจ้าของกระทู้คนนี้ทำหลังจากที่เขียนนิยายฉากอย่างว่าไม่ได้เพราะไม่เคยมีเซ็กส์มันทำให้ฉันอึ้งแบบอึ้งมากๆ อึ้งแล้วก็หวนกลับมาคิดถึงสภาพแวดล้อมของตัวเอง เพราะว่า...

สิ่งที่เจ้าของกระทู้คนนี้ตัดสินใจทำคือการที่เธอลองมีอะไรกับเพื่อนผู้ชายที่เธอเชื่อใจและไว้ใจได้ที่สุดคนหนึ่ง เธอบอกว่าหลังจากที่ทำแบบนั้นกับเพื่อนเพียงไม่กี่ครั้งปัญหาเรื่องที่เธอกังวลนั้นก็ไม่มีอีกเลย แถมตอนนี้ฉากที่เธอเคยโดนติว่าและขาดความมั่นใจเพราะเขียนไม่ดีก็โดนชมและไม่เคยโดนตำหนิอีกตั้งแต่นั้นมา

พออ่านจบ ฉันนี่เพ่งเล็งสายตาไปหาไอ้เป้ในทันที ถ้าฉันตัดสินใจที่จะเลือกทางนี้ทั้งๆที่ไม่เคยคิดที่จะทำ คงจะมีแค่ไอ้เป้ที่ฉันเชื่อใจได้

ดังนั้น ในตอนเย็นหลังกลับไปถึงคอนโด...

"ไอ้เป้ กูว่ากูอยากลองมีอะไรกับผู้ชายดูสักครั้งว่ะ"ฉันพูดเปรยๆในขณะที่กำลังนั่งเช็ดผมอยู่ที่หน้ากระจกใสในห้องนอนของไอ้เป้

"อืม ก็ลองสิ"ไอ้เป้ซึ่งตอนนี้นั่งพิงตัวอยู่ที่หัวเตียงนอนขนาดใหญ่ตอบฉันอย่างไม่ได้สนใจอะไรมากในเมื่อตอนนี้ผู้ชายในแชทมันคงสำคัญมากกว่าฉัน TT

"กูไม่ไว้ใจผู้ชายคนอื่น"

"แล้วไง"

ฉันลุกจากเก้าอี้ตรงหน้ากระจกเดินขึ้นไปนั่งบนเตียงข้างมัน

"มึงช่วยกูไม่ได้เหรอวะ...แค่ครั้งเดียวก็ได้"

พอได้ยินแบบนั้น ไอ้เป้ซึ่งเอาแต่ก้มหน้าจ้องจอมือถือในตอนแรกถึงกับรีบเงยหน้าขึ้นมามองฉันด้วยสายตาขัดใจมันในทันที

"มึงบ้าไปแล้วเหรอ มึงก็รู้ว่ากูเป็นอะไร กูคงจะมีอารมณ์มาเอามึงลงอยู่หรอกนะ"

"ทีเอาผู้ชายมึงยังเอาลงเลย"

"ก็มันเป็นเรื่องธรรมดาของคนอย่างพวกกูป้ะ ไอ้บ้านี่ ถ้าจะมาพูดเรื่องไม่เป็นเรื่องแบบนี้มึงกลับเข้าห้องตัวเองไปเลยนะ"

"ทำไมวะ อ้อ หรือเป็นเพราะมึงถนัดประตูหลัง ก็ได้ งั้นมึงจะเอาประตูหลังกูก็ได้"ฉันยังดึงดันจะเกลี้ยกล่อมให้ไอ้เป้ยินยอมให้ได้ ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเอาด้านหน้าหรือด้านหลังมันจะเจ็บกว่ากันยังไง แต่ตอนนี้ขอแค่ไอ้เป้มันตกลงที่จะทำให้ฉันก็เป็นพอ

ถ้าไม่จำเป็นมากฉันไม่มีทางคิดที่จะทำอะไรแบบนี้หรอกนะ...

เพราะฉันเพิ่งจะทำให้มันโกรธเมื่อคืนและเพิ่งจะง้อมันได้เมื่อเช้า และในตอนนี้ ถ้ามันจะโกรธฉันมากๆอีกครั้งฉันก็ต้องได้อะไรที่มันควรค่าที่จะโกรธฉันก่อน

...นั่นก็คือ เ-ซ็-ก-ส์...

ถ้าไม่ยอมกันง่ายๆ คืนนี้อินินคงต้องได้ใช้กำลัง

...ปล้ำเกย์...