เพื่อนสนิท

ความอยากรู้

3. ความอยากรู้

สามทุ่มกว่าๆระหว่างนั่งรถออกมาจากห้างเพื่อกลับคอนโด วันนี้รถค่อนข้างติดมากกว่าปกติเพราะฝนตกหนักและทางข้างหน้าก็น่าจะมีอุบัติเหตุเกิดขึ้นด้วย ดังนั้นในตอนนี้ฉันกับไอ้เป้จึงต้องนั่งเปื่อยๆง่วงๆอยู่ในรถกันสองคนยาวๆไป

กว่าจะได้กลับถึงห้องไปนอนคงจะเกือบเที่ยงคืนล่ะมั้งวันนี้!!

"ฟังเพลงไหมมึง"

ฉันหันไปถามไอ้เป้หลังจากที่ได้ยินเสียงมันหาวนอนขึ้นมาเป็นครั้งที่สาม

"ไม่อ่ะ ยิ่งฟังยิ่งง่วง"ไอ้เป้ตอบแล้วยกมือขึ้นปิดปากหาวอีกครั้ง เห็นแล้วฉันนี่ยังแอบง่วงตามเลย

"ให้กูขับแทนไหม"

"ไม่เป็นไร"

เมื่อมันยังยืนยันแบบนั้นฉันก็เลยต้องนั่งเงียบๆหันไปมองที่ข้างกระจกรถ หลังจากนั้นเพียงไม่นานเสียงโทรศัพท์ไอ้เป้ก็ดังขึ้นมา

"มึง โทรศัพท์อยู่ในกระเป๋ากางเกง ช่วยล้วงให้หน่อย"

คือฉันก็เข้าใจว่ามันไม่อยากละมือออกจากพวงมาลัยรถในขณะที่ถนนลื่นๆและรถติดจ่อกันแบบนี้อยู่นะ แต่ให้ล้วงกางเกงนี่มันก็ยังไงๆอยู่แหล่ะ แต่ฉันก็ไม่เกี่ยงอ่ะเอาจริงๆ ยังไงฉันกับมันก็ไม่ต้องมีอะไรที่ต้องระวังกันอยู่แล้ว

ฉันโน้มตัวไปล้วงมือลงไปหามือถือที่กระเป๋ากางเกงไอ้เป้ ระหว่างที่ฉันล้วงๆอยู่นั้นฉันมั่นใจว่ามือฉันมันล้วงไปโดนอะไรบางอย่างซึ่งมันทำให้ไอ้เป้เผลอร้องออกมาด้วย

คงโดนลูกชายสุดที่รักมันเข้าล่ะมั้งนะ!

"ได้ยังมึง ล้วงนานขนาดนี้คิดจะลวนลามกูอยู่หรือไง"ไอ้เป้บ่นว่าพลางเอียงใบหน้าหนีหลบจากหัวของฉันที่ก้มๆเงยๆอยู่กับตรงนั้นของมัน

"อ่ะๆ ได้และๆ เด็กมึงโทรมาอ่ะ กูกดรับเลยนะ"

"อือ"

หลังจากฉันกดรับสายให้ไอ้เป้ มันก็คุยกับเด็กมัน มันคุยกับเด็กมันได้ทุกๆอย่างทุกๆเรื่องต่อหน้าฉันแม้แต่เรื่องที่มันจะชวนกันขึ้นโรงแรม แต่มีเรื่องหนึ่งที่มันไม่เคยพูดถึงหรือเล่าให้ฉันได้ยินเลยแม้ว่าฉันจะถามมันสักกี่ครั้งก็คือเรื่องบนเตียง

ไม่รู้มันจะอายอะไร ฉันก็แค่อยากรู้ว่าตอนที่ผู้ชายกับผู้ชายนอนด้วยกันมันรู้สึกยังไง แต่ไอ้เพื่อนนี่ก็แม่ง!! รู้ว่าฉันอยากได้ข้อมูลมากเท่าไหร่แต่มันก็ไม่เคยปริปากบอก อย่างมากก็มีแต่บอกให้ฉันไปหาผู้ชายแล้วลองทำกับผู้ชายดู

บางทีฉันก็สงสัยนะ ฉันคบเป็นเพื่อนกับมัน อยู่กับมันมาตั้งแต่เด็กๆ แต่ไอ้เป้กลับเอาแต่ผลักไสให้ฉันไปมีผัว ผลักไสให้ฉันไปหาผู้ชายสักคนมานอนด้วย ซึ่งมันทำให้ฉันสงสัยว่าจริงๆแล้วมันไม่ห่วงว่าเพื่อนมันจะเจอคนดีหรือไม่ดีเลยหรือยังไง อย่างน้อยๆในฐานะเพื่อนมันก็ควรจะช่วยดู ช่วยเตือน ช่วยคัดกรองเวลาที่มีใครจะเข้ามาจีบเพื่อนโดยเฉพาะเพื่อนรักอย่างฉันบ้างไม่ใช่เหรอ?

"อืม ตั้งใจอ่านหนังสือด้วยนะครับเด็กน้อย"

นั่นคือประโยคสุดท้ายที่มันคุยกับคนในสายก่อนที่มันจะสั่งให้ฉันกดวาง

"ทีพูดกับผู้ชายล่ะสุภาพขึ้นมาเลยนะมึงอ่ะ"ฉันแขวะใส่มันเบาๆหลังจากวางสาย

"กูไม่เหมือนมึงไง"

"ได้คุยกับเด็กแล้วหายง่วงเลยเหรอ น้องเขาคงเป็นยาวิเศษให้เพื่อนกูแน่ๆใช่ป่ะเนี่ย คนนี้คุยมาได้เดือนกว่าๆ ขึ้นเตียงกันกี่ครั้งละถามจริง"

ฉันพูดอ้อมมาขนาดนี้หวังว่าไอ้เป้จะเล่าอะไรให้ฟังบ้าง แต่ก็นะ...

"มึงไม่ต้องมาทำเป็นถามเลย กูไม่เล่าอะไรแบบนั้นให้มึงฟังหรอก"

"เป้น่ะ เล่านิดนึงไม่ได้เหรอหื้ม เอาแค่ตอนที่มึงกับน้องเขาจูบกันก็ได้อ่ะกูอยากรู้จริงๆ พลีสส!!"

ฉันออดอ้อนออเซาะแถมยังเอนตัวไปกอดพิงที่ไหล่มันแล้วเงยหน้าขึ้นไปทำตาปริบๆใส่มันด้วยหวังว่ามันจะใจอ่อน

"ไม่ต้องมาทำท่าทางเลย กลับไปนั่งที่ตัวเองไป อย่ามากวนตอนกูขับรถ"ไม่บอกเปล่าแต่กลับละมืออีกข้างจากพวงมาลัยรถมาดันหัวฉันออกไปจนหัวฉันชนเข้ากับกระจกรถเสียงดัง ปั๊ก!! อย่างดังอ่ะแก

ไอ้เป้มันจะฆ่าฉันด้วยความรุนแรงอีกแล้ว!!

"กระจกรถกูร้าวป่ะนั่น"

"มึงต้องถามว่ากูเจ็บหรือเปล่าสิ"ฉันหันมาตะคอกใส่มันซึ่งนั่งขับรถเงียบๆทำหน้าตาเฉยๆเหมือนไม่ได้รู้สึกผิดที่ทำให้ฉันเจ็บเลยสักนิด

"ไอ้เพื่อนเลว"ฉันสบถเบาๆแล้วยกมือขึ้นมาลูบที่หน้าผากตัวเองซึ่งตอนนี้มันเริ่มขึ้นนูนนิดๆ

พอกลับมาถึงคอนโดในเวลาเกือบห้าทุ่ม ฉันจึงรีบลงจากรถแล้วเดินไปขึ้นลิฟต์เพื่อขึ้นห้องเงียบๆ ไม่รอและไม่คุยกับมันสักคำ มันถามอะไรฉันก็ไม่ตอบ เห็นฉันให้ใช้ความรุนแรงด้วยบ่อยๆก็ใช่ว่าฉันจะไม่โกรธอะไรเลย บางทีมันก็ทำเกินไป ฉันก็เป็นผู้หญิงที่โดนทำแบบนั้นก็เจ็บเป็นและก็โกรธเป็นเหมือนกันนะ

"ไอ้นิน มึงโกรธกูเหรอ"ไอ้เป้ซึ่งเดินตามฉันมาตั้งแต่หน้าลิฟต์มันพยายามถามฉันอยู่หลายครั้งจนกระทั่งเดินเข้ามาถึงในห้องแต่ฉันก็ไม่ยอมตอบอะไรมันสักคำ โกรธก็ให้รู้ว่าโกรธซะบ้าง

"ไอ้นิน โกรธกูมากเหรอ หื้ม งั้นกูขอโทษละกัน ไหนให้ดูหน้าผากหน่อย"มันพูดแล้วก็จะยกมือขึ้นมาจับที่หน้าผากฉัน

"ไม่ต้องมายุ่งกับกูเลย"

ฉันปัดมือมันออกแล้วก็เดินเข้าห้องตัวเองพร้อมทั้งปิดประตูห้องใส่หน้ามันสุดแรง

ปั้งๆๆ!!

"ไอ้นิน เปิดประตูก่อน กูขอโทษ"

"ไม่ต้องมาตบหัวแล้วลูบหลังเลย มึงห่วงรถมึงก็ไปดูรถมึงสิ กูมันก็แค่เพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งมันจะไปสำคัญอะไรกับมึง"ฉันร้องประชดออกไป จะว่าน้อยใจก็น้อยใจอยู่แหล่ะ แต่พอเห็นไอ้เป้มันกระวนกระวายอยากเข้ามาขอโทษฉันแบบนี้ฉันกลับเลิกคิดสะใจและอยากเอาคืนมันเสียไม่ได้

"มึงโกรธกูมากเลยเหรอ กูก็แค่พูดขำๆป่ะวะ ทำไมต้องเก็บมาคิดขนาดนี้ด้วย นิสัยกูเป็นยังไงมึงก็รู้อยู่แล้ว"

คราวนี้ฉันลองเงียบไม่ยอมตอบมันอยู่พักใหญ่ๆ ฉันคิดว่ามันกลับเข้าห้องนอนตัวเองไปแล้วจึงลองเปิดประตูออกไปดูแต่ทว่าทันทีที่เปิดออกไอ้เป้กลับกระโจนเข้ามากอดรัดตัวฉันไว้จากด้านหลัง

"ไอ้เป้ ปล่อยนะ มึงทำบ้าอะไรเนี่ยกูหายใจไม่ออก"ฉันทั้งว่าทั้งดิ้นตีมือมันเพื่อให้มันปล่อย แต่ไอ้เพื่อนบ้ามันกลับพาฉันเข้ามาในห้องแล้วโยนตัวฉันลงบนเตียงก่อนที่มันจะขึ้นมาคร่อมตัวฉันไว้

ถ้าเป็นฉากในนิยายนี่ฉันคงคิดว่าเป็นฉากที่พระเอกกำลังพยายามจะข่มขืนนางเอกอยู่แน่ๆ...

"ม มึง จะทำอะไร"ฉันถามเสียงสั่น รู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้ที่ต้องอยู่กับมันในท่านี้ คือแบบ ปากมันกับปากฉันอยู่ใกล้กันไม่ถึงคืบ และฉันก็กำลังรับรู้ถึงจังหวะลมหายใจอุ่นๆของมันที่กำลังเป่ารดใบหน้าฉันด้วย

ไอ้เป้อ่ะ ถึงแม้มันจะไม่ใช่ผู้ชายแมนๆร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ในความเป็นจริงยังไงมันก็คือผู้ชายแถมยังเป็นผู้ชายที่หล่อและดูดีมากๆเลยด้วย ใบหน้ามันหล่อคร้าม คิ้วดกดำ ตาคมกริบ ปากกระจับสีแดงสดราวกับพระเอกในนวนิยาย นี่ขนาดฉันเป็นเพื่อนรักที่เห็นกันมาล้อกันมาตั้งแต่เด็กฉันยังยอมรับว่ามันหล่อเลย และก็ไม่แปลกที่สาวเล็กสาวใหญ่ เก้ง กวาง บ่าง ชะนีจะมาจ่อคิวรอจีบมัน ขนาดฉันรู้แท้ๆว่ามันเป็น พอได้มาอยู่ใกล้ๆแบบนี้ยังมีแอบหวั่นไหวบ้างนิดๆเลย

"หน้าผากมึงอ่ะ กูแค่จะทายาให้"ไอ้เป้พูดแล้วก็ลุกขึ้นก่อนที่จะล้วงเอาหลอดยาในกระเป๋ากางเกงขึ้นมา

"กูยังไม่ได้ล้างหน้าเลย"

น้ำเสียงฉันตอนตอบคือ...ฉันหายโกรธมันแล้ว?

"อ๋อ งั้นก็ไปอาบสิ เดี๋ยวกูรอทายาให้"

"ไม่ต้อง วางไว้ตรงนั้นแหล่ะเดี๋ยวกูออกมากูทาเองได้"

"นูนมากเลยอ่ะ กูขอโทษนะ กูไม่คิดว่าจะทำให้มึงเจ็บขนาดนี้ และก็ไม่คิดว่ามึงจะโกรธขนาดนี้ด้วย"ไอ้เป้ยกมือขึ้นมาจับดูที่หน้าผากฉันอีกครั้งแล้วก็พูดด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิดจนฉันสามารถรับรู้ได้

"สำนึกได้ก็ดีและ แต่กูไม่หายโกรธมึงง่ายๆหรอกนะ ทำกับกูขนาดนี้มึงต้องให้กูได้อะไรจากมึงเป็นค่าสินไหมทดแทนบ้าง"ในเมื่อตอนนี้ฉันกำลังได้เปรียบฉันก็ต้องมีข้อต่อรองดีๆบ้าง

"มึงอยากได้อะไร?..."

"เล่าตอนที่มึงนอนกับผู้ชายของมึงให้กูฟังสิ แล้วกูจะไม่ถือโทษโกรธเคืองมึงเลย"ฉันยิ้มบอกความต้องการกับมันด้วยรอยยิ้มแห่งความเจ้าเล่ห์และก็คาดหวัง คาดหวังสุดๆว่ามันจะตกลง

"ไอ้นิน!!!..."

"นะ นะๆๆๆ เล่าหน่อยนะ ถ้ามึงเล่ากูสาบานเลยว่าจะหายโกรธมึงไปทั้งชาติ"

"งั้นก็เชิญมึงโกรธกูไปทั้งชาติเถอะ จะโกรธไปอีกสามชาติก็ได้ กูไม่ขอโทษมึงและ"ไอ้เป้ปฏิเสธแล้วทำท่าจะลุกขึ้น แต่มีหรือ เข้ามาถึงห้องฉันขนาดนี้แล้ว มีหรือที่ฉันจะปล่อยให้กลับออกไปง่ายๆ