12
394 คำ
ตอนแรก กิ่งดาวอดมโนล่วงหน้าไม่ได้ว่าไรอัน ซิงเกอร์ อาจจะเป็นชายหนุ่มร่างสูง หน้าตาคมแบบแขกลูกผสม แต่พอเจอตัวจริงเท่านั้น กลับกลายเป็นหนุ่มหน้าแขก รูปร่างท้วมแทบจะกลิ้งได้
ที่สำคัญ แวบแรกที่หล่อนเห็นก็คือ สายตาของไรอันมองหล่อนอย่างกักขฬะหยาบคาย... ต่อให้ยังไม่มีคำพูดใดหลุดออกมาจากปากของไรอัน ผู้หญิงย่อมมีสัญชาตญาณที่สามารถรับรู้ได้อยู่แล้ว
“เธอคือ...ลูกสาวของคุณกำธร” ไรอันใช้ภาษาไทยได้อย่างคล่องแคล่ว ตอนที่สัมผัสมือของกิ่งดาว ยังไม่ยอมปล่อยง่าย ๆด้วย
“ใช่ค่ะ”
“สวยจริง ๆ ถูกใจผมมาก”
“ขอบคุณค่ะ”
กิ่งดาวเริ่มไม่เข้าใจว่า ทำไมพ่อถึงต้องการให้หล่อนผูกไมตรีกับผู้ชายแบบนี้ เพียงเพื่อธุรกิจอย่างเดียวหรือ...
ลุงพรเองก็เพิ่งจะได้เห็น... ไรอัน ซิงเกอร์ รู้สึกไม่ค่อยสบายใจกับท่าทีของหนุ่มผู้นี้ แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้
“ผมจะไม่ไปรถของคุณนะ” ไรอันเอ่ย “คนของผมจะเอารถมารับ”
“อ้าว... ถ้างั้น...”
“คุณต้องไปกับผมนะครับคนสวย” ไรอันยิ้มให้กับกิ่งดาว
หญิงสาวแม้ไม่สู้จะยินดีนัก แต่เอาเข้าจริง ๆ แล้ว หล่อนสามารถระงับอารมณ์ความรู้สึกแท้จริงเอาไว้ได้
“ได้ค่ะ” หล่อนตอบ และหันไปยิ้มให้กับลุงพร “คุณลุงจะกลับก่อนก็ได้นะคะ หนูจะกลับพร้อมกับคุณไรอัน”
หนุ่มเซอร์ผู้เงียบขรึมอดแปลกใจไม่ได้เมื่อเห็นลุงพรกลับมาเพียงลำพัง ยอมรับว่าอดรู้สึกแปล๊บ ๆ ไม่ได้เหมือนกัน
อยากจะถาม แต่ก็สู้ข่มความรู้สึกเอาไว้
หล่อนอาจจะกลับไปแล้ว มันอาจจะเป็นอย่างนั้นก็ได้ และถ้าเป็นจริง เขาก็ควรจะโล่ง อกได้แล้ว
กิ่งดาวแตกต่างจากเขา
เขาไม่อยู่ในฐานะที่จะคว้าดอกฟ้าด้วย สิ่งที่เกิดขึ้น เป็นเพียงความฝันเท่านั้น
ชายหนุ่มถอนใจเฮือก ก่อนจะสะดุ้งสุดตัว เมื่อได้ยินเสียงทัก...
“เป็นไรไปคะพี่เสือ”
“อ้อน!”
“คร่า หนูเอง”
อ้อน เป็นลูกสาวของแม่บ้าน ตั้งแต่เรียนหนังสือจบม. 6 หล่อนก็ได้เข้ามาทำงานในรีสอร์ตแห่งนี้ งานของหล่อนอยู่ในแผนกต้อนรับ
- ผู้เขียน
