11
427 คำ
ลุงพรมองเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ได้แค่แอบถอนใจ... พรุ่งนี้คนที่พ่อเลี้ยงกำธรจะให้มาพบกับหญิงสาวจะเดินทางมาถึง
คนที่พ่อเลี้ยงกำธรต้องการให้มาคบหากับลูกสาว เพื่อดูใจ
รวยต่อรวย ธุรกิจต่อธุรกิจ ถ้าหากมาเจอกับภาพแบบนี้จะเกิดอะไรขึ้น ไม่อยากจะคิดต่อ
ต่อให้กิ่งดาวจะเป็นคนยั่วหลานชายของแกก็จริงอยู่ แต่...มันก็ไม่มีทางเป็นอย่างอื่นไปได้ ถึงที่สุดแล้ว คนที่จะต้องพบกับความเจ็บปวดอีกครั้งก็คือ หลานชายของแก
กิ่งดาว ก็เหมือนกับดอกฟ้านั่นแหละ
ดอกฟ้า กับหมาวัด สุขสมหวังมีอยู่แต่ในนิยายเท่านั้น ชีวิตจริงไม่มีทางเป็นไปได้
ดีที่เสือยังพยายามถอยห่าง ไม่โอนอ่อนตามกิ่งดาว ลุงพรได้ยินไม่ถนัดว่าพวกเขาคุยอะไรกัน มองเห็นเพียงแค่ท่าทางของหญิงสาวที่ปั้นปึ่งไม่พอใจ ก่อนจะหมุนร่างก้าวจากไป
ลุงพรระบายลมออกจากปาก ก่อนจะก้าวเข้าไปหาผู้เป็นหลานชาย
“ขอบใจเอ็งมากนะ ไอ้เสือ”
หนุ่มเซอร์เหลียวมาทางผู้เป็นลุง ปื้นคิ้วขมวด แสร้งตีหน้าซื่อเนียน ๆ
“มีอะไรหรือครับลุง”
“เอาน่า ข้ารู้ข้าเห็น” ลุงพรตอบเสียงเรียบ ไม่ได้คาดคั้นเพื่อจะเอาคำตอบอย่างอื่น “ถ้าเอ็งยังอยากทำงานอยู่ที่นี่ต่อไป ต้องทน...ผ่านไปสักอาทิตย์ ทุกอย่างจะกลับเข้าสู่ภาวะปกติ เข้าใจไหม”
“ครับลุง”
“ดี...” ลุงพรตบบ่าหลานชายเบา ๆ แล้วหมุนร่างก้าวจากไป
เสือถอนใจ ที่ลุงพรพูดมานั้น เขาเข้าใจความหมายเป็นอย่างดีว่า หากปล่อยใจให้เป็นไปตามอารมณ์ ผลที่เกิดขึ้นตามมา ไม่มีทางที่เขาจะรับมือได้ไหวแน่
“คุณลุงขา...”
กิ่งดาวอิดออดอยู่นาน แต่จำเป็นต้องออกมาขึ้นรถคันที่ลุงพรขับมารอด้วยตัวเอง เพื่อเดินทางไปยังสนามบิน
“เราต้องไปรับคุณไรอัน” ลุงพรว่า
“ไรอัน? ไรอันไหนคะคุณลุง”
“ไรอัน ซิงเกอร์...เศรษฐีลูกครึ่งเวลล์อินเดีย คนนี้แหละครับที่คุณหนูต้องมาเทคแคร์ดูแลเขา...”
“คะ?”
“พ่อเลี้ยงท่านต้องการให้คุณดูแลคุณไรอัน ตลอดช่วงเวลา 3 วันที่จะมาพักอยู่ที่นี่”
“เพื่ออะไรคะ ทำไมต้องเป็นหนู”
“ธุรกิจน่ะสิครับ มีความจำเป็นอย่างยิ่ง”
หญิงสาวปั้นหน้าขึงตึงอีกครั้ง
- ผู้เขียน
