19
346 คำ
หน้าที่ของเสือเมื่อขับรถเข้ามาจอดบริเวณลานจอดของโรงแรมก็คืออยู่เฝ้ารถ ไรอัน ซิงเกอร์ควงกิ่งดาวเข้าไปในโรงแรม
เสือไม่แน่ใจเหมือนกันว่า ตอนที่กิ่งดาวสบตากับเขานั้น หมายความว่าอย่างไรกันแน่ คงไม่ใช่เยาะเย้ยหรือหมิ่นหยามหรอก หล่อนอาจจะดูแรง ๆกับเขา แต่เขากลับรู้สึกว่าหล่อนไม่เคยดูถูกเขาเลยตั้งแต่แรกพบ
เสือนึกตำหนิตัวเองที่ค่อนข้างจะเซ่อซ่าบ้านนอกเอามาก ๆ ยิ่งสถานที่หรูหราแบบนี้ด้วยแล้ว มีหรือจะกล้าเข้า
มันไม่ใช่ที่ทางสำหรับคนป่าคนดอยอย่างเขาแม้แต่นิดเดียว
“เฮ้อ... เป็นห่วงคุณหนูจัง”
ชายหนุ่มพึมพำ เวลานี้ดูไม่เหมือนกับเสือผู้เคร่งขรึมหรืออยู่กับโลกของตัวเองแม้แต่น้อย
เขาคงจะเปลี่ยนไป นับตั้งแต่กิ่งดาวก้าวเข้ามาในชีวิตนั่นแหละ จะว่าไป...ชีวิตคล้ายกลับมามีสีสันอีกครั้งก็เพราะการมาของหล่อนนั่นแหละ
ลุงพรบอกว่า กิ่งดาวจะมาอยู่ที่นี่แค่อาทิตย์เดียว
นี่เกินครึ่งทางแล้ว เมื่อหล่อนกลับไป แค่คิดก็ใจหายแล้ว
เสือเข้าใจคำพูดของผู้เป็นลุงได้ไม่ยากนักว่า เพราะเหตุใดถึงได้เตือนสติเขาตั้งแต่แรกเรื่องของกิ่งดาว
ความใกล้ชิดจะทำให้เขาคิดไปเอง นี่ก็เรื่องหนึ่ง
เรื่องที่หล่อนให้ความสนใจเขาตั้งแต่แรกพบ และดูเหมือนว่าจงใจจะให้ความสัมพันธ์เกินเลย นั่นก็อีกเรื่องหนึ่งที่ลุงพรไม่เคยรู้มาก่อน
การรอคอยอันยาวนานสิ้นสุดลงในอีกไม่ถึงชั่วโมงต่อมา
เสือ...มองเห็นร่างของกิ่งดาวกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้ามาหา
“นายทึ่ม”
พอเข้าใกล้ เสือจึงได้เห็นสีหน้าของหล่อนว่าบึ้งตึง อดหวั่นใจไม่ได้เหมือนกันกับอารมณ์ของหล่อน
“ครับคุณหนู”
“ขึ้นรถ พาฉันไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้”
“อ้าว แล้วคุณไรอัน”
“ช่างหัวไรอันปะไรล่ะ”
“แต่....”
“นายทึ่ม!!!”
“โอเคครับ เชิญครับ”
- ผู้เขียน
