ตอนที่ 15
ร่างของเธอถูกพลิกให้นอนคว่ำ ซิปด้านหลังของชุดเดรสแสนสวยถูกรูดลงจนสุดสาย ก่อนจะถูกดึงรั้งลงต่ำเรื่อย ๆ
“คุณไบรอัล อย่าค่ะ ฉันเพิ่งหายป่วยนะ”
และในที่สุดก็หลุดพ้นจากปลายเท้าบอบบาง ร่างของอัญญารินทร์ถูกพลิกกลับมานอนหงาย ไบรอัลทรงตัวขึ้นปลดเสื้อผ้าที่รัดรึงร่างกายที่กำลังร้อนผ่าว แต่ตาคมยังคงจับ จ้องไปทั่วร่างระหงเกือบเปลือย ดอกบัวตูมคู่นั้นช่างงดงามและประดับด้วย เม็ดเชอรี่สีชมพู เอวบางคอดกิ่วกว้างแค่คืบเดียวของเขากระมัง สะโพก ผึ่งผายงอนเช้งไล่ต่ำลงถึงต้นขาขาวนวลเรียวขาสวยเนียนเรียบไม่มีตำหนิเลยแม้แต่นิด ไบรอัลแทบลืมหายใจเมื่อหยุดมองบริเวณที่ยังถูกปิดบังด้วยผ้าลูกไม้สีหวาน
“ผมขอโทษ ผมลืมตัว ก็คุณสวยขนาดนี้ใครจะไปห้ามใจไหว ผมขอนะจะไม่ให้คุณต้องเหนื่อยเลย...ที่รัก”
ร่างแกร่งกำยำปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกจนหมด ความต้องการของเขามันกำลังปะทุขึ้นมาเหมือนลาวาในภูเขาไฟที่จวนเจียนระเบิด เล
