บทที่ 5
“จีน...แล้วถ้าผมไม่ปล่อยคุณล่ะ”
“นายทำแบบนี้ไม่ได้นะพายัพ...”
ปากบอกไม่ยอมแต่ร่างกายของเธอกำลังระทดระทวยเหมือนขี้ผึ้งหลอมเหลวด้วยความร้อน
“นายทำแบบนี้ทำไม...เมื่อก่อนนายเกลียดฉันมากไม่ใช่หรือ”
“ใครบอกว่าผมเกลียดคุณ จีน”
เธอนิ่วหน้าอีกครั้ง “ถ้านายไม่เกลียดฉันแล้วทำไมนายถึงได้ชอบทำให้ฉันอับอายต่อหน้าเพื่อน ๆ ล่ะ ฉันน่ะ...เป็นถึงดาวมหาลัยนะ”
“ก็เพราะคุณเป็นดาวมหาลัยยังไงล่ะจีน ผมถึงได้อยากจะ...พูดคุยกับคุณ”
“พูดอย่างนั้นหรือ..ที่นายทำให้ฉันอับอายต่อหน้าเพื่อน ๆ นั่นนายอยากพูดกับฉันอย่างนั้นหรือ”
“ผมแค่กลัวคุณจะไม่พูดกับผมก็แค่นั้น”
“ทำไมล่ะ...ฉันจำได้นะว่านายชอบเรียกฉันว่านางยักษ์ขโมขี”
“ก็ผมไม่รู้ว่าจะพูดกับคุณยังไงนี่ จีน...ผมอาจจะปากจั
