“หืมม์...ว่าไงนะ”
“ฉันว่านายเพ้อเจ้อ”
“ด่าอีกสิ”
“อะไรนะ?”
“ด่าผมอีกสิ...ด่าให้เยอะ ๆ”
“นายจะบ้าเหรอ...มีแต่คนอยากให้คนอื่นชมตัวเอง นี่อยากให้ฉันด่า”
“ก็ผมรักคุณนี่จีน”
เขากดศีรษะทุยของหญิงสาวให้ใบหน้าสวยหวานแนบกับอกอุ่นและจิณณ์ก็รู้สึกอบอุ่นจริง ๆ เธอหายคิดถึงเขาและดีใจที่สุดที่ได้เจอเขาตั้งแต่วินาทีแรก แต่เพราะความน้อยใจที่เขาไม่ยอมรับโทรศัพท์ก่อนหน้านี้ทำให้จิณณ์ต้องแสดงออกเหมือนรังเกียจไม่อยากเข้าใกล้
“จีน...ผมเสียใจมากจริง ๆ นะตั้งแต่รู้เรื่องที่คุณร้องไห้กับธิดา เธอบอกผมว่าคุณร้องไห้ทุกวัน ตอนนั้นผมไม่รู้จริง ๆ ว่าทำให้คุณเสียใจมาก ผมขอโทษ ยกโทษให้ผมด้วยนะที่รัก”
“ฉันหายโกรธนายตั้งนานแล้ว”
เธอพูดออกมาจากความรู้สึกอันแท้จริง จิณณ์กอดตอบเขาและกอดแน่นกว่าที่เขากอดเธอหลายเท่า พายัพฝังจมูกลงบนเรือนผมนุ่มหอม ขาได้ยินสียงหัวใจของเธอเต้นเป็นจังหวะรัวเร็ว สักครู่ชายหนุ่มก็นึกได้ว่าเ
