ตอนที่ 30
“ยะ...อย่าทำฉัน” ครางห้ามเสียงแผ่วพลิ้ว นั่นเพราะจิตใต้สำนึกไม่อยากทำตามความต้องการของคนป่าเถื่อน
“ถ้าไม่ทำ ฉันจะทำให้เธอทรมานถึงขีดสุดปิ่นมุก แล้วฉันจะทิ้งให้เธอตกสวรรค์ อยากลองดูไหม” น้ำเสียงกึ่งเยาะกึ่งบังคับดังชิดปลายจมูกโด่งน่ารัก ก่อนหันมามองใบหน้าสวยที่แดงระเรื่อเพราะถูกพิษพิศวาสรุมเล่นงาน ผมยาวสลวยถูกปล่อยกระจัดกระจายเต็มหมอนนุ่ม บางส่วนตกลงระไปตามโครงหน้าแดงระเรื่อของเจ้าตัว
ถังเฟ่ยหลงอยากเอื้อมมือไปปัดป่ายอยู่บ่อยครั้งแต่ก็หยุดยั้งตัวเองได้ทุกครั้ง เพราะไม่อยากแสดงความอ่อนโยนกับผู้หญิงคนนี้ เมื่อไร้สิ่งตอบสนองจากคนใต้ร่าง ถังเฟ่ยหลงจึงเฝ้าจุมพิตกลีบปากคู่สวยที่แดงช้ำจากการถูกปล้ำจูบมาก่อนหน้าอย่างเร่าร้อน สลับเบี่ยงไปดูดเม้ม ขบกัด ลาดไหล่เนียน ซอกคอกลิ่นหอม นาทีถัดมาเขาก็เฝ้าปรนเปรอด้วยเพลิงสวาทร้อนแรงและช่ำชองของตน หลังจากปลดเอาความอัดแน่นของตนออกมาเผชิญโลกภายนอกได้
