ตอนที่ 46
ดวงตาคู่คมค่อยๆ ละไปจากร่างเล็กที่เล็กลงทุกขณะและห่างไกลออกไปทุกที เมื่อเรือขับห่างจากบ้านพักมากขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดเขาก็ไม่เห็นเธอ ลมหายใจถูกปล่อยออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า หัวสมองของชายหนุ่มหนักอึ้งไปหมด ‘การแก้แค้น’ ไม่ใช่สิ่งที่เขาอยากทำสักนิด เมื่อใจอีกฝั่งกำลังหวาดกลัวว่าคนที่เขาทอดทิ้งให้อยู่อย่างโดดเดี่ยวบนเกาะนั้นจะไม่มีวันให้อภัย หากเขาเป็นคนทำให้คนในครอบครัวของเธอเสียชีวิต แต่คนในครอบครัวของเธอก็ทำให้น้องสาวและหลานของเขาจากไปเช่นกัน
‘สาสม มันคงสาสมกันแล้ว’ ริมฝีปากได้รูปเหยียดยิ้มทีละน้อยจนคนที่แอบสังเกตเจ้านายหนุ่มอยู่นานก็ให้นึกสงสัยอยู่ครามครัน
“คุณถังครับ ผมขอถามหน่อยเถอะครับว่าทำไมคุณปิ่นมุก ถึงได้รีบวิ่งเข้าบ้านครับ” จินเหลียงหันไปถามเจ้านายหนุ่มที่นั่งอารมณ์ดีจนผิดวิสัย ทั้งที่ก่อนหน้าคุณถังยังนั่งเงียบขรึมอย่างคนคิดหนักอยู่เลย
“แกนี่มันวอนโดนเตะมากเลย รู้ตัว
