ฉันเดินหนีไอ้เสือมาหลบอยู่ในห้องน้ำ โชคดีที่เช้าๆ แบบนี้ยังไม่ค่อยมีคน ยิ่งนึกถึงแววตาและสีหน้าที่มันมองมาเมื่อกี้มันก็ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกแย่มากๆ
เมื่อปิดประตูห้องน้ำเสร็จสรรพ ฉันก็เดินไปปิดฝาโถแล้วจากนั้นก็นั่งลงอย่างหมดเรี่ยวแรง น้อยใจว่ะที่เสือมันทำแบบนี้ ฉันน้อยใจแต่ว่าก็ทำอะไรไม่ได้
"ไอ้คนเฮงซวย!" ได้แต่ด่ามันออกมาเบาๆ แล้วน้ำตาก็เริ่มเอ่อออกมาทีละนิด ฉันจึงพยายามเงยหน้าขึ้นเพื่อกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้มันไหลออกมา ฉันไม่อยากเสียน้ำตาให้คนอย่างไอ้เสืออีกแล้ว!
Rrrrrrrr.
มือเล็กหยิบมือถือขึ้นมาดูก็เห็นเป็นชื่อของวอร์มที่โทรเข้ามา ฉันปรับอารมณ์ให้เป็นปกติก่อนที่จะรับสายมัน
"ฮัลโหล"
[แคลร์อยู่ไหน?]
"มีอะไรเปล่ามึง"
[ไอ้เพลิงบอกกูหมดละ ตอนนี้อยู่ไหน] วอร์มมันคงรู้เรื่องหมดแล้วสินะ ฉันเงียบไปสักพักและสุดท้ายก็ต้องยอมบอกมันไป
"ห้องน้ำ"
[รอนั้นแหละ]
"อืม.."
หลังจากที่วอร์มวางสายไปแล้วฉัน
