บทที่ 12 เจ็บตัวเพราะเพื่อน
"กู..."
"แคลร์!!"
ฉันกำลังจะตอบเสือแต่ว่าดันมีคนมาเรียกซะก่อน และเมื่อหันไปมองยังต้นเสียงก็เจอพี่คอสที่กำลังยืนอยู่
"พี่คอส?"
"หาตั้งนาน" พี่คอสว่าพร้อมกับเดินเข้ามาใกล้กว่าเดิม
"เฮียหวัดดี" เสือยกมือขึ้นหวัดดีพี่คอส
"เออๆ มึงไปได้ละ กูขอคุยกับแคลร์หน่อย"
"ครับ" เสือกับพี่คอสมองหน้าเหมือนมีอะไร แล้วเสือก็หันมามองหน้าฉันก่อนจะเดินไป
อะไรกัน?
"พี่มีอะไรจะคุยกับแคลร์คะ?"
"พี่จะมาบอกว่าเรื่องที่แคลร์ลาออกจากว้ากน่ะ พี่ไม่ให้ออกนะ"
"ห้ะ?"
"ไอ้เสือมันมาคุยกับพี่ให้แคลร์แล้ว มันบอกว่ามันจะขอออกแทนแคลร์"
"มันบ้าไปแล้วเหรอ!!"
นี่เสือมันคิดอะไรของมันอยู่วะ
"แต่พี่ก็ไม่ให้ออกทั้งคู่นั่นแหละ เสือมันเลยรับปากว่ามันจะขอโทษแคลร์เอง แล้วพี่ก็ให้เวลาแค่วันนี้"
"จริงเหรอคะ?" ฉันอยู่ในอาการที่งงมากๆ นี่มันต้องทำขนาดนี้เลยงั้นเหรอ
"ใช่ พี่อยากมาบอกให้แคลร์รู้นะ ก
