บทที่ 23 โดนเองซะบ้าง
"ไอ้นักรบอีกแล้วเหรอวะ!!"
"เออดิ กูว่าแม่งต้องชอบไอ้แคลร์แน่เลย กูเห็นเมื่อคืนมันมองแคลร์ซะตาเยิ้มเชียว!" ไอ้เพลิงพูดเสริม
"กูไม่ยอม!"
"อะไร มึงไปยุ่งอะไรกับมัน"
"ก็มันเป็นเพื่อนกู กูต้องสแกนด์ผู้ชายที่จะเข้ามาจีบเพื่อนกูสิ แล้วไอ้เต้าหู้ยี้นั่นก็ไม่ผ่าน!!" ผมอธิบายให้มันฟังเป็นชุด
"มึงเอาอะไรมาวัดว่าเขาไม่ผ่าน เขาออกจะหล่อ บ้านก็รวย ประวัติเรื่องผู้หญิงก็ไม่มี"
"ก็กูไม่ชอบขี้หน้ามัน ไม่รู้แหละยังไงกูก็ไม่ให้มันมายุ่งกับแคลร์!!"
"ไอ้เสือ เรื่องแบบนี้ต้องให้เจ้าตัวมันตัดสินใจเองเว้ย เราเป็นแค่เพื่อนไม่มีสิทธิ์ไปห้ามความคิดมันสักหน่อย"
"แต่ว่ากู..."
"หรือว่ามึงเริ่มคิดกับมันเกินเพื่อนแล้ว?"
"....."
ไอ้เพลิงถามพลางมองหน้าผมอย่างจับผิดจนผมนี่ถึงกับพูดไม่ออกเลย อยู่ดีๆ ผมก็เริ่มสับสนกับตัวเอง เออ...นี่กูเป็นห่าอะไรวะ หรือว่าที่ไอ้เพลิงพูดจะจริง กูเริ่มคิดกับแคล
