สวย | ที่มาของความสัมพันธ์ 3
1550 คำ
ฉันวางแก้วบนโต๊ะเสียงดัง จนเขาขมวดคิ้วสงสัย
“อะไรวะ ฉันจะมารีเล็กซ์ ดันเจอชีวิตดราม่า” ฉันถอนหายใจใส่เขา ก่อนจะทิ้งตัวพิงโซฟา แล้วปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาช้า ๆ
ฉันดราม่าเหมือนที่เขาพูดจริง ๆ ฉันนั่งร้องไห้ไปกินเหล้าไป จนตัวเองเริ่มเมา เมา... และก็เมา
‘ตึง~’ PRIM อยู่ ๆ ปริมก็ไลน์มาหาฉัน พร้อมกับส่งรูปดินเนอร์สุดหรูกับคุณภัทรมาให้...
PRIM: ฉันควรเลือกพ่อของลูกจริง ๆ ถูกไหม มีความสุขจัง แต่บอสก็เสียดาย ทำยังไงดี ภัทรกลับมาดูแลฉันอีกแล้ว ใจนึงก็กลัวเจ็บ แต่อีกใจก็รัก… อยากมีชีวิตครอบครัว พ่อ แม่ลูกแสนอบอุ่น แต่ฉันกลัว ๆ ๆ กลัวเขาเทอ่ะ
น้ำตาฉันหยดเพาะลงจอมือถือ มือที่จับอยู่บีบมันแน่น แน่นจนฉันเริ่มสั่นไปทั้งตัว...
ฉันสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะกลั้นใจพิมพ์ตอบปริมไปทั้งน้ำตา
ฉัน: ขอให้ดีได้ตลอด สู้ ๆ นะ ทั้งแม่ และลูก
พิมพ์เสร็จฉันถึงกลับหมดแรง จนเผลอปล่อยมือถือหล่นลงพื้น ก่อนที่จะฟุบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาลงไปบนตักเขา แล้วสะอื้นไห้ออกมาอีกระรอกใหญ่
“ฮือ ๆ ขออยู่แบบนี้ ฮือ ๆ แป๊บนึงนะ ฮือ ๆ” เขานิ่งไปสักพัก ก่อนจะลูบหลังปลอบฉันเบา ๆ
“เมาแล้วเธออ่ะ กลับบ้านไปนอนไป” ฉันส่ายหน้าบนตักเขา จนหมอเคนขยับตัวเล็กน้อย แล้วจับไหล่ฉันสองข้างดึงขึ้นมา
“ตั้งสติสิ มีสติสะบ้าง เธอคิดได้ไงวะ เอาหน้าฟุบตักผู้ชายแบบนี้” ฉันร้องไห้โฮ ไม่รู้สึกหรอก ว่าเขาด่าเขาว่าอะไร อย่างอื่นมันเจ็บกว่าหลายเท่าเลยตอนนี้!
“ทำไม ฮือ ๆ ผู้ชายมันก็เห้ทุกคนนั่นล่ะ มันโดนของนายรึไงหมอ หรือฉันฟุบลงไปแล้วนายมีอารมณ์ เหอะ แบบนี้ล่ะ แม่งพวกผู้ชาย” เขาบีบไหล่ฉันแน่นกว่าเดิมอีก
“ปากนี่นะ”
“ทำไม ฮือ ๆ ชีวิตฉันมีอะไรดีสักอย่างไหมวะ แฟนก็ไม่ดี งานก็ไม่ดี ฐานะก็ไม่ดี นายไม่รู้หรอกหมอ เพราะนายมันดีทุกอย่าง อาชีพ ฐานะ ดีหมดเลย! แม่งอาชีพแบบฉัน มันคงไม่มีใครจริงจังด้วยจริง ๆ ฮือ ๆ”
เขาลุกจากโซฟา ก่อนจะกระชากข้อมือฉัน แล้วดึงฉันลุกขึ้นตาม
“บ้านเธออยู่ไหน ฉันจะไปส่ง เริ่มรำคาญแล้ว ไม่อยากฟังชีวิตดราม่า เมาก็ไปนอน จะร้องไห้ทำไม” ฉันดึงมือตัวเองออก แต่เขายิ่งจับแรงกว่าเดิม…
หมอเคนก้มไปหยิบมือถือฉันขึ้นมา ก่อนจะก้าวยาว ๆ ดึงฉันเดินออกไปจากห้อง ผ่านเจ๊มล เขาก็ยื่นเงินแบงก์พันให้เจ๊มลหลายใบ
แล้วหันกลับมาดึงฉันเดินต่อ จนถึงรถ…
“ขึ้นรถ ฉันจะไปส่ง” เขาเปิดประตูรถเบนซ์สปอร์ตของตัวเอง ก่อนจะดันหลังฉันให้เข้าไปนั่ง แล้วเดินอ้อมไปฝั่งคนขับ ดึงเข็มขัดมารัดให้ฉัน และตัวเอง
เข็มขัดที่พาดผ่านนมสองเต้า มันยิ่งทำหน้าอกทั้งสอง เด้งเด่นชัดขึ้นไปอีก หมอเคนมองมันแว๊บนึง… แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
“บ้านอยู่ไหน...” ฉันส่ายหน้า ฉันไม่อยากกลับบ้านสลัมของตัวเอง ไม่อยากเจอแม่ที่ชอบเปรียบเทียบฉันกับลูกบ้านอื่น มันจะทำฉันเครียดไปกว่าเดิมอีก
“ให้ฉันไปส่งที่ไหน? ตอบเร็ว ๆ” ที่ไหนดี โอ๊ยคิดไม่ออก!
“ส่งที่ไหนก็ได้ ที่ไม่ใช่บ้าน”
“เธอมีที่อื่นไหม คอนโดล่ะ?” ฉันกำลังทำเรื่องซื้ออยู่เลย โอ๊ย เห็นไหมชีวิตแม่งไม่มีอะไรดีสักอย่าง! ยื่นเรื่องอะไรก็ช้าไปหมด
เมาก็เมา เศร้าก็เศร้า เฮงซวยจริง ๆ
“ไม่มี จะไปไหนก็ไป ไปโรงแรม ม่านรูด บ้านนาย ไปไหนก็ไปเถอะหมอ เบื่อ!” เขามองฉันตกใจ ก่อนจะรีบขับรถออกจากบาร์ที่ฉันทำงาน
ฉันไม่ได้คุยอะไรกับเขา เพราะปวดหัวมาก จึงเอนเบาะลง นอนร้องไห้คนเดียวสักพัก จนเผลอหลับไป
ฉันตื่นมาก็อยู่บนเตียงแล้ว… เตียงสีเทาเข้ม หอม ๆ ห้องกว้าง ๆ สวย ๆ เฮ้ย… ที่ไหนวะ!
“ตื่นแล้วเหรอ” อยู่ ๆ หมอเคนก็เดินล้วงกระเป๋า มายืนที่ปลายเตียง ในมือเขาถือแก้วไวท์สีแดงเข้ม แล้วยกขึ้นจิบทีละนิด
“อืม ขอกินหน่อยสิ” ฉันยื่นมือไปขอไวท์จากเขา จนหมอเคนตกใจ ยื่นให้ฉันแบบงง ๆ
“เธอมันเป็นคนแบบไหนกันวะ… ตลกว่ะ” ตลกอะไรวะ ฉันเพิ่งร้องมาหมาด ๆ
“เป็นคนแบบนี้ล่ะ แล้วนี่สวยอยู่ไหน?” ฉันมองไปรอบ ๆ ห้อง แล้วยกไวน์ขึ้นดื่มพรวดเดียว
อ๊าก… รสชาติดีชะมัด แพงแน่ ๆ
“คอนโดฉันเอง” เขารินไวน์อีกแก้ว ก่อนจะเดินมานั่งที่โซฟาข้าง ๆ เตียงฉัน
ฉันจึงดันตัวลุกขึ้นไปนั่งตาม แต่มือดันทับชายกระโปรงเกาะอกของตัวเอง! จนทำให้ชุดที่ใส่… มันหลุดลง! และเกือบเห็นนมทั้งสองเต้า!
“ว้าย” ฉันรีบวางแก้ว แล้วดึงเกาะอกขึ้นทันที โอ๊ย! หมอเคนเขามองด้วย บ้าจริง ฉันรู้สึกอายชะมัด!
พอสร่างเมายางอายอันน้อยนิดมันก็กลับมา
“เต็มตา” เออ!
“เหอะ” ฉันทำหน้ามุ่ย ก่อนจะค่อย ๆ ลุกขึ้นอีกรอบ แล้วเดินไปนั่งข้าง ๆ เขา
“หายเศร้าแล้วเหรอ ตลกดีว่ะ ค่อย ๆ กินนะ ไวน์แพง” ไม่น่าละ ละมุนลิ้นเชียว
ฉันนั่งพิงโซฟา มองออกไปนอกกระจก โอ้โฮ… วิวดีจัง ในห้องนอนมีกระจกบานใหญ่แบบนี้ ทำอะไรคนเห็นหมดพอดี...
“อย่าพูดถึงมันดีกว่า ขอพักสมองแป๊บ เฮ้อ ทำไมกระจกใหญ่จัง ทำอะไรคนอื่นไม่เห็นเหรอ” เขารินไวน์ให้ฉันอีก ก่อนจะกดรีโมทปิดม่าน
“แค่นี้ก็ไม่เห็นแล้ว...” ดีจัง แล้วปิดทำไมวะ ฉันหันไปมองเขาสงสัย จนเขาขยับมาใกล้ ๆ ฉันอีก และเขาก็ใช้มือค้ำโซฟา จ้องตาฉัน
‘ตึก ตึก ตึก ตึก’ อีกแล้ว หัวใจอีสวยเต้นแรงอีกแล้ว! เขามีเสน่ห์มาก ดวงตาชั้นเดียวคู่นั้นมันเป็นประกายวิบวับน่าหลงไหลมาก
“ทำไมเธอคิดว่าตัวเองไม่มีอะไรดี... ฉันว่าเธอมีอะไรดีตั้งหลายอย่าง”
อึก... ฉันกลืนน้ำลายลงคอเสียงดัง พยายามหายใจเข้าลึก ๆ ข่มใจตัวเอง ไม่ให้คิดอะไรบัดสีบัดเถลิง จนเลยเถิดอีก
“อะไรดี บอกหน่อย” และฉันก็เผลอไปสบตาเขา สายตาที่มันทำฉันละออกมาไม่ได้ ฉันเหมือนถูกสะกดจิต เหมือนถูกต้องมนต์ จนเขาวางแก้วไวน์ลง แล้วโน้มมาประกบจูบฉันช้า ๆ
“อื้ม... ตรงนี้ไง” มือนุ่ม กำลังลูบไล้บีบเบา ๆ ที่เอวบาง เขาแตะสัมผัสไปทั่ว จนไปหยุดที่เกาะอกทรงโต แล้วเค้นมันช้า ๆ
“อื้ม... และตรงนี้” เขาถอนจูบออกมา กระซิบฉันเบา ๆ จนฉันหลับตาลง แล้วแอ่นอกที่เขาชมเชยเมื่อครู่… ให้เขาอีกรอบ
จนเขายิ้มเบา ๆ ที่มุมปาก ก่อนจะโน้มลงประกบจูบฉันอีกครั้ง แล้วดึงชุดที่ปิดอยู่ลง…
ริมฝีปากนุ่มบดจูบฉันชั่วครู่ ก่อนที่เขาจะถอนจูบออกมา แล้วพรมจูบเบา ๆ ลงตามซอกคอ… จนถึงเนินอก
สองทรวงที่ถูกดันติดกับบราปีกนก กำลังถูกลมหายใจอุ่น ๆ ไล่รดมันช้า ๆ ก่อนที่มือนุ่ม ๆ ของเขา จะดึงบราตัวนั้นหลุด แล้วลงมือคลึงเค้นมันทั้งคู่
ฉันแอ่นอกกัดปากแน่น เมื่อนิ้วซนของหมอคนนี้กำลังแตะเบา ๆที่ยอดอก... เขาเริ่มเขี่ยมันวนช้า ๆ เป็นวงกลม สลับกับลงลิ้นอุ่น ๆ หยอกล้อ ขบเบา ๆ จนฉันกระเส่าบีบแขนสองข้างเขาแน่น...
“อื้ม” ฉันทนไม่ไหว ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตเขาทีละเม็ด ทีละเม็ด จนหมด…
ก่อนที่จะถอดมันโยนทิ้ง แล้วลูบไล้แผงอกกว้าง… ที่กำลังบดจูบฃ และถอดชุดฉันหลุดไปทั้งตัว
ฉันไม่ไหวแล้ว... มันดีที่สุด ทั้งมือ ทั้งกลิ่นหอม ๆ ทั้งหุ่นล่ำ ๆ และซิกแพค… มันทำฉันอยากมาก ยิ่งเวลาถูกเขาสัมผัสแตะช้า ๆ มันยิ่งกระตุ้นฉัน จนฉันร้อนผ่าวกระเส่าไปทั้งตัว
ฉันทนไม่ไหว… ร่างกายตอบสนองเขาอัตโนมัติ จนมือเล็ก ดันอกหนานอนราบลงโซฟา ก่อนจะขึ้นไปค่อมตัวเขา แล้วพรมจูบไปทั่วแผงอกกว้างนั้นแทน
“อื้ม~” เขาลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังฉัน ก่อนที่ฉันจะขยับลงไปช้า ๆ ช้า ๆ แล้วปลดเข็มขัด ดึงกางเกงสแล็คเขาลง
- ผู้เขียน
