สี่ชั่วโมงต่อมา
ในที่สุดเวลาที่เควินรอคอยก็มาถึง เมื่อบรรดานักศึกษาได้แยกย้ายกันขึ้นห้องพักเสียที และตอนนั้นเองที่เด็กเกเรคนสวยเดินเข้ามาหาเขา นัยน์ตาสวยหวานฉ่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์มองมายังเขาอย่างมีความสุข ดูแล้วช่างมีเสน่ห์และน่าทำโทษในเวลาเดียวกัน
"กลับกันเถอะค่ะ" ร่างเล็กมาหยุดยืนข้างเก้าอี้ขณะที่เอ่ยชวนคนที่มานั่งรอเธอสนุกกับเพื่อน ๆ
"สนุกไหม?" เควินถามด้วยเสียงราบเรียบพลางลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเผชิญหน้ากับวิลาสินี ข่มหญิงสาวให้ดูตัวเล็กลงไปถนัดตา
"สนุกมากเลยค่ะ" วิลาสินีตอบเสียงร่าเริงก่อนจะพ่นลมหายใจเจือกลิ่นแอลกอฮอล์ผ่านริมฝีปาก ร่างบางยืนโอนเอนนิด ๆ รู้สึกว่าพื้นที่ยืนอยู่คล้ายจะมีหลุมหลายหลุมเลยทีเดียว ตอนที่ดื่มเธอนั่งอยู่ เลยไม่รับรู้ถึงอาการนี้
"ขี้เมาเอ้ย" เควินเอ่ยด้วยเสียงทุ้มต่ำตำหนิเธอกลาย ๆ ก่อนจะเดินไปจับมือนุ่มให้คนหัดเมาเดินไปพร้อมกัน ขืนให้เธอเดินเอง มีหวังได้สะดุ
