วันรุ่งขึ้น
"มันหายไปไหนแต่เช้า จะชวนไปวิ่งซะหน่อย"
เสียงบ่นของเจ้าของบ้านดังแว่วอยู่ด้านนอก ทำให้แขกหนุ่มที่กำลังนอนหลับสบายเพราะได้นอนกอดสาวรู้สึกตัวตื่นขึ้น เควินจึงค่อย ๆ คลายกอดกายนุ่มแล้วพาร่างเปล่าเปลือยลงจากเตียง สายตาก็มองที่พื้นว่าเสื้อคลุมที่ใส่มาเมื่อคืนโดนเขาเหวี่ยงไปตกอยู่ตรงไหน
"อือ" วิลาสินีส่งเสียงครางพลางขยับซุกตัวหาความอบอุ่นเมื่อความเย็นลอดช่องชายผ้าห่มเข้ามากระทบกับผิวกาย ในตอนที่ชายร่างใหญ่ขยับตัวลุกนั่ง เธอรู้สึกถึงความเคลื่อนไหวและหูก็ได้ยินเสียงของพี่เขยที่บ่นอยู่ด้านนอก แต่เธอก็ไม่สามารถจะลืมตาขึ้นได้ เนื่องจากเปลือกตาอันหนักอึ้ง ก็เธอเพิ่งนอนไปตอนตีสี่นี่เอง
"นอนต่อเถอะ" เควินที่ตัวยังเปล่าเปลือยหันไปบอกหญิงสาวและช่วยดึงชายผ้าห่มขึ้นมาคลุมจนถึงลำคอ จากนั้นจึงเดินไปหยิบเสื้อคลุมบนพื้นขึ้นมาสวมใส่แล้วเดินออกจากห้องไป
แกรก..
"บ่นอะไรแต่เช้าวะ?" เควินเดินออกมา
