ติ๊ด ๆ
เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะหัวเตียงเป็นตัวปลุกให้หญิงสาวที่นอนซมเพราะพิษไข้รู้สึกตัวตื่น
"อือ" เสียงหวานแหบแห้งครางในลำคออย่างเหนื่อยล้า ก่อนที่เจ้าตัวขยับไปริมเตียงเพื่อที่จะเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ที่กำลังแผดเสียงอยู่ หลังจากที่หยิบมาดูแล้วเห็นว่าเป็นเบอร์ของพี่สาว เธอจึงได้รีบปัดหน้าจอรับสาย
"ฮัลโหลพี่หวาน.." วิลาสินีรับสายด้วยน้ำแห้งเนื่องจากเธอรู้สึกกระหายน้ำอย่างที่สุด เหลือบไปเห็นบนโต๊ะหัวเตียงก็พบว่ามีแก้วบรรจุน้ำอยู่ จึงค่อย ๆ พยุงกายช้ำลุกขึ้นนั่งด้วยแขนข้างเดียวอย่างทุลักทุเล เพราะอีกข้างเธอยังคงถือโทรศัพท์ให้แนบหูอยู่
'ทำไมเสียงเป็นอย่างนั้น ไม่สบายเหรอวิว?'
พี่สาวของเธอคงจับได้เพราะน้ำเสียงจึงได้ถามกลับมาอย่างเป็นห่วง
"เป็นไข้นิดหน่อยน่ะพี่" วิลาสินีพยายามทำเสียงให้เป็นปกติ เอื้อมมือไปหยิบแก้วน้ำมาจิบแก้อาการคอแห้ง แล้วเธอก็รู้สึกชุ่มคอขึ้นมาใน
