ฉันเม้มปากแน่นไม่กล้ามองหน้าคนตรงหน้า บรรยากาศในห้องตกอยู่ในความเงียบ "ทำไมพี่ไวน์ถึงยอมตกลงแต่งงาน ทั้งๆที่เราไม่ได้รักกัน" พี่ไวน์มองฉันด้วยสายตานิ่งๆ ก่อนจะลุกยืนขึ้น
"ต่อจากนี้น้องจะต้องอยู่บ้านหลังนี้ ส่วนห้องนอนเราจะแยกห้องกันนอนเพื่อความสบายใจของน้อง" อ่า ดูพี่เขาจะสุภาพบุรุษกว่าที่คิด
"แล้วบ้านนี้มีใครอยู่บ้างคะ"
"บ้านหลังนี้คือเรือนหอของเรา" ฉันว่าพี่ไวน์ต้องเครียดจนทำให้หูฟังอะไรผิดแน่ ทำไมต้องตอบอ้อมขนาดนั้นด้วย เดี๋ยวนะ เรือนหอ งั้นก็แปลว่าฉันอยู่บ้านหลังนี้สองคนกับพี่ไวน์งั้นเหรอ
"อ๋อ ค่ะ" ให้ตายสิ จู่ๆก็ได้หนุ่มฮอตมาเป็นสามีซะงั้น นี่มันโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่
"ถ้ามีอะไรก็เรียกป้าพรได้"
"ค่ะ" ไม่นานพี่ไวน์ก็เดินออกจากห้อง ฟู่ นี่ฉันต้องกำลังฟันอยู่แน่ๆ โอ้ย
แสงแดดยามเช้าที่ส่องเข้ามาภายในห้อง ฉันยกมือบังแสงก่อนจะค่อยๆลุกเพื่อจะเตรียมตัวไปโรงพยาบาล ฉันลงไปข้างล่างก็พบกั
