บทที่ 5

1199 คำ

　　อย่างไรก็ตาม เธอรู้สึกว่าเธอยังไม่พร้อมที่จะยอมรับเขา 　　คิดถึงเรื่องนี้ เธอก็รู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้น และเป็นเรื่องยากสำหรับเธอที่จะหายใจ 　　เธอใช้เวลาครึ่งชั่วโมงกว่าจะออกจากห้องน้ำ เธอพบชุดนอนแขนยาวและห่อตัวเองแน่นในนั้น 　　เมื่อเธอกลับมาที่ห้องและไม่เห็นกรอยู่ในนั้น เธอก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่ก่อนที่เธอจะหายใจได้เป็นปกติ กรก็เข้ามาในห้องอีกครั้ง 　　มีกลิ่นควันจางๆ บนตัวเขา เขาอาจจะไปที่ระเบียงเพื่อสูบบุหรี่ เขาไม่ได้แอบการสูบบุหรี่ของตัวเอง แต่อย่างเอาใจใส่เธอเขาไม่สูบบุหรี่เมื่อเธออยู่ใกล้ 　　"ไปนอนเถอะ" กรเดินไปที่เตียงและนอนทางด้านขวาของเตียง โดยปล่อยให้ด้านซ้ายให้เป็นของแก้วกานดา 　　"อ๋อ โอเค..." แก้วกานดาประหม่ามากจนลิ้นพันกัน และฝ่ามือของเธอมีเหงื่อออก 　　เธอปีนขึ้นไปบนเตียงจากอีกด้านหนึ่งแล้วนอนลงทางซ้ายของเขา 　　เตียงขนาดใหญ่นี้กว้างสองเมตร ยังมีระยะห่างระหว่างพวกเขา แต่เธอแค่รู้สึกว่าความเป็นชายของเขาทำให้เธออึดอัดหายใจไม่ออก 　　“ฉันจะนอนก่อนนะคะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ!” เธอรีบหลับตาลงโดยหวังว่าเธอจะหลับได้ในเวลาอันสั้นที่สุด 　　ยิ่งแก้วกานดาพยายามเพิกเฉยมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งนึกถึงเรื่องนี้มากขึ้นเท่านั้น ยิ่งเธอพยายามจะนอนมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งตื่นตัวมากขึ้น 　　เธอสงสัยว่ากรจะทำอะไรบางอย่างกับเธอในตอนที่เธอหลับ 　　แต่ในความคิดต่อมา แม้ว่ากรอยากจะทำอะไรกับเธอจริงๆ มันก็เป็นเรื่องปกติ เพราะเธอกับกรแต่งงานกันอย่างถูกกฎหมาย 　　ขณะที่เธอยิ่งคิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ ร่างกายของเธอก็ตึงเครียดขึ้นจนแทบจะแข็งทื่อทั้งตัว 　　บางทีเขาอาจรับรู้ถึงความประหม่าของแก้วกานดา จู่ๆ กรก็เอื้อมมือออกมาและลูบหัวเธอ “แก้วกานดา แม้ว่าเราจะแต่งงานกันแล้ว แต่ผมจะไม่บังคับให้คุณทำสิ่งที่คุณไม่อยากทำหรอกนะ” 　　เสียงของเขายังคงเย้ายวนและฟังเพลินเหมือนเคย แต่แก้วกานดาก็ได้ยินเสียงหัวเราะเจือในนั้น และหูของเธอก็แดงไปครู่หนึ่ง 　　ผู้ชายคนนี้จะหยุดเอาใจใส่หน่อยได้ไหม? 　　...... 　　ด้วยคำพูดของเขา ความกังวลของแก้วกานดาก็ค่อยๆ คลายลง และในไม่ช้าเธอก็ผล็อยหลับไป 　　เมื่อเธอตื่นขึ้นก็สว่างแล้ว แก้วกานดาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและดูเวลา เธออดไม่ได้ที่จะตะโกนด้วยเสียงอันต่ำ “ชิบหา*!” 　　เวลาเจ็ดโมงเช้าตั้งแต่วันจันทร์ถึงวันศุกร์ นาฬิกาปลุกของเธอจะดังขึ้นตรงเวลาเสมอ เธอหลับลึกเกินไปและไม่ได้ยินอะไรเลยเหรอ? 　　"คุณตื่นแล้ว" เสียงต่ำและเซ็กซี่ของกรดังขึ้นในห้อง “ผมคิดว่ายังเช้าอยู่ เลยปิดนาฬิกาปลุกของคุณแล้วให้คุณนอนต่ออีกหน่อยน่ะครับ” 　　เมื่อได้ยินเสียงของกร แก้วกานดาก็ตระหนักว่ามีคนอื่นอยู่ในห้อง 　　เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นกรซึ่งแต่งตัวเรียบร้อยนั่งอยู่บนโซฟาด้วยนิ้วที่เรียวยาวของเขากำลังพลิกดูหนังสือพิมพ์ในมือ ดูเหมือนว่าเขารอเธอมาสักพักใหญ่แล้ว 　　“เอาล่ะ รอฉันแป๊บนึงนะคะ ฉันจะทำอาหารเช้าให้เร็วที่สุด” แก้วกานดาเกาหัวแล้วกระโดดลงจากเตียง รีบวิ่งเข้าห้องน้ำด้วยความตื่นตระหนก 　　“อาหารเช้าพร้อมแล้ว ผมจะรอคุณกินด้วยกัน” ข้างหลังเธอคือเสียงทุ้มของกร ชั่วขณะหนึ่งแก้วกานดาไม่รู้จะโต้ตอบอย่างไร 　　เมื่อมองไปที่แก้วกานดาซึ่งราวกับกระต่ายที่หวาดกลัว ริมฝีปากบางอันเย้ายวนของกรก็อดไม่ได้ที่จะยกขึ้นเล็กน้อย และมีรอยยิ้มในดวงตาที่เย็นชาของเขา 　　แก้วกานดาเป็นผู้หญิงขี้อายที่ดุเขาตั้งสามชั่วโมงเมื่อสามปีที่แล้วจริงๆ หรือ? 　　...... 　　หลังจากอาบน้ำแล้ว แก้วกานดาก็มาถึงห้องอาหาร เธอเปลี่ยนไปเป็นชุดทำงานของเธอ 　　เธอสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวและกระโปรงสีดำ ทรงพอดีตัวช่วยเน้นส่วนโค้งที่สมบูรณ์แบบของเธอ เธอดูเป็นผู้ใหญ่มากกว่าอายุจริงของเธอ เธอดูดึงดูดใจและมีเสน่ห์มาก 　　เมื่อเห็นเช่นนั้น ลูกตาดำของกรก็หดตัวเล็กน้อย เขามองทางอื่นและนั่งลงเพื่อทานอาหารเช้าอย่างเงียบๆ 　　กรตั้งข้อสังเกตในใจ ลำดับแรกในการดำเนินธุรกิจของเขาในฐานะบอสของอินโนเวทีฟเทคคือการเปลี่ยนการแต่งกายให้พนักงานหญิงสวมกางเกงขายาวเพื่อทำงานแทนกระโปรง 　　เมื่อเห็นของอร่อยตั้งอยู่เต็มโต๊ะ แก้วกานดาก็ยิ้มและพูดว่า "คุณทำทั้งหมดนี่เลยเหรอ" 　　เมื่อคืนเขาบอกเธอว่าเขาทำอาหารไม่เป็น แต่ตอนนี้เขาทำอาหารเช้าแสนอร่อยได้เร็วมาก เขาน่าทึ่งจริงๆ 　　เมื่อเห็นความคิดของแก้วกานดา กรก็ยื่นนมอุ่นๆ ให้เธอ แล้วรีบพูดว่า “คนรับใช้ที่บ้านส่งมาให้น่ะ” 　　กรเป็นคนเลือกกิน ปกติเขาไม่ได้กินข้าวนอกบ้าน ดังนั้นคนรับใช้ที่รับผิดชอบเรื่องอาหารประจำวันของเขาจึงเตรียมอาหารไว้ล่วงหน้าเสมอ 　　"ดูน่าอร่อยนะคะ" แก้วกานดานั่งลงและกัด "อร่อยจริงๆ" 　　ขนมปังปิ้งละลายในปากของเธอ ทำให้มีรสชาติที่อร่อย ดีกว่าที่เธอคิดไว้มาก 　　“โอเค” กรพูดเบาๆ และไม่พูดอะไรต่อ เขาดูเย็นชามาก 　　เนื่องจากเขาไม่พูด แก้วกานดาก็ไม่พูดเช่นกัน เธอหยิบขนมปังชิ้นหนึ่งแล้วป้อนเข้าปากตัวเองอีกครั้ง 　　หลังจากกินอีกชิ้นแล้ว เธอก็เหลือบมองกรอย่างเงียบๆ เขาดูสง่ามากในขณะที่เขากิน เขาน่าจะมีเชื้อสายขุนนางอังกฤษ 　　เขาไม่ได้ตั้งใจทำ แต่ท่าทางทั้งหมดของเขานั้นสง่ามาก 　　“มีอะไรติดหน้าผมหรือเปล่า” กรถามอย่างสงสัย 　　"ไม่ ไม่ค่ะ" เธอถูกจับได้ว่าจ้องเขา เธอหน้าแดงอีกครั้งและรีบก้มหน้าลงเพื่อรับประทานอาหารเช้า 　　“ถ้าคุณชอบอาหารเช้า ผมจะขอให้ใครสักคนเตรียมให้ในอนาคต” ผ่านไปนาน ในที่สุดกรก็พูดขึ้น 　　แก้วกานดารู้สึกผิดเล็กน้อย “เอ่อ ไม่ต้องลำบกหรอกค่ะ” 　　กรวางส้อมลง หยิบกระดาษทิชชู่มาเช็ดปาก แล้วพูดอย่างนุ่มนวล "คุณคือเมียผม" 　　"อ่อ โอเคค่ะ" แก้วกานดาไม่ได้ปฏิเสธ เหตุผลของเขาทำให้ใจเธออ่อนลง 　　แน่นอนเธอเป็นภรรยาของเขา และเขาเป็นสามีของเธอ พวกเขาจะเป็นสามีภรรยากันตลอดชีวิต 　　ขณะกินขนมปังปิ้งอร่อยๆ และดื่มนมอุ่นๆ เธออดคิดไม่ได้ว่าพระเจ้ายังทรงดูแลเธออย่างดี เขาปิดกั้นหนทางสู่ความสุขของเธอ แต่ยังทิ้งหน้าต่างที่เปิดไว้ให้เธอ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more