สามีของฉันอบอุ่นเตียง

　　"แก้วกานดา นี่คือบัตรธนาคารของผม และรหัสคือ 131224 คุณใช้มันซื้ออะไรก็ได้ที่จำเป็น" 　　สองสามชั่วโมงต่อมา แก้วกานดายังคงนึกถึงสิ่งที่สามีหมาดๆ ของเธอพูดขณะที่เขายื่นบัตรธนาคารให้เธอในตอนเช้า 　　จริงๆ แล้ว เธอรู้เรื่องสามีตัวเองน้อยมาก 　　นอกจากข้อเท็จจริงที่ว่าชื่อของเขาคือกร กฤษณัยเธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลย แม้แต่สมาชิกในครอบครัวของเขา 　　แก้วกานดาไม่รู้ว่าเธอกล้าแต่งงานกับผู้ชายที่เธอพบเพียงสองครั้งได้อย่างไร 　　สิบวันก่อน ด้วยความช่วยเหลือจากฟ้า รินกุล เพื่อนสนิทของเธอ แก้วกานดาได้พบกับกรเป็นครั้งแรกในการนัดบอด 　　เธอไม่มีความหวังเลย เพราะเธอเคยเจ็บปวดเมื่อสามปีก่อน และเธอไม่มีสิทธิถูกวิจารณ์อีกต่อไป นอกจากสละตัวเองเพื่อให้ถูกเลือก 　　ในวันนัดบอดเธอมาก่อนเวลาสิบห้านาที 　　เนื่องจากเธอไม่มีคุณสมบัติที่ดีเด่อะไร เธอจึงแค่ทำได้ดีกว่าในด้านอื่น โดยหวังว่าจะสร้างความประทับใจไว้ 　　ถ้าเธอได้แต่งงานกับผู้ชายที่เหมาะสมกัน เธอก็จะทำให้พ่อแม่สบายใจได้ด้วย 　　ผู้ชายคนนั้นเข้ามาตรงเวลา 　　ชุดสูทและรองเท้าของผู้ชายคนนั้นเป็นทางการมาก ซึ่งทำให้เธอรู้สึกว่าเขามองว่าการนัดบอดครั้งนี้สำคัญแค่ไหน ซึ่งทำให้เธอประทับใจเขาในครั้งแรก 　　วิธีการทักทายของเขาแสนจะธรรมดามาก "คุณแก้วกานดา ดลภาใช่ไหมครับ สวัสดีครับ ผมกร กฤษณัยนะครับ" 　　นั่นเป็นประโยคที่แสนธรรมดา แต่เนื่องจากเสียงของเขามีเสน่ห์มาก จึงทำให้แก้วกานดารู้สึกชอบใจแปลกๆ และประทับใจชายผู้นี้มากขึ้น 　　หลังจากพูดคุยกันสั้น ๆ พวกเขาแลกเปลี่ยนหมายเลขโทรศัพท์กันและแยกย้าย 　　เพราะแก้วกานดาเคยนัดบอดมาหลายครั้งแล้ว เธอจึงไม่ได้ถือเอาการนัดบอดนี้เป็นจริงเป็นจังนัก 　　เธอคิดว่าการนัดบอดครั้งนี้จะจบลงแบบเดียวกับเมื่อก่อน โดยไม่คาดคิด เธอได้รับโทรศัพท์จากกรในอีกสองวันต่อมา 　　น้ำเสียงของเขาสุภาพเหมือนครั้งก่อน “คุณแก้วกานดา คืนนี้คุณว่างไหม” 　　คืนนั้นกรชวนเธอไปทานอาหารเย็นที่ร้านอาหารอิตาเลียน 　　แก้วกานดาไม่ชอบความอึดอัดของนัดบอด พวกเขาพูดคุยกันไม่กี่คำที่ร้านอาหาร ระหว่างมื้ออาหาร เธอรู้สึกประหม่าเล็กน้อยและไม่ได้กินอะไรมาก 　　ปกติ เธออยากจะหาเหตุผลกลับก่อนเนิ่นๆ ขณะที่เธอลังเล กรก็พูดขึ้นก่อนว่า “คุณแก้วกานดา ผมมีเวลาวันพุธหน้า เราไปจดทะเบียนกันวันนั้นไหมครับ” 　　“อะไรนะ คุณอยากจะจดทะเบียนเหรอ” แก้วกานดาตกใจกับคำพูดของกร 　　“ทะเบียนสมรส” เขาพูดซ้ำด้วยน้ำเสียงจริงจัง เขาไม่ได้ฟังเหมือนว่าเขากำลังล้อเล่นเลย 　　“ทะเบียนสมรส?” แก้วกานดายังคงไม่เชื่อในสิ่งที่เธอได้ยิน เธอวางมือบนต้นขาของเธอแล้วหยิกแรงๆ เพื่อให้แน่ใจว่าเธอไม่ได้ฝันไป จากนั้นเธอก็มองชายตรงหน้าเธออย่างจริงจัง 　　กรมีคิ้วรูปดาบหนาดก ดวงตาที่สดใส และวงหน้าสวย เขาดูสะดุดตาจนคนอื่นมองเห็นเขาได้ในทันทีท่ามกลางฝูงชน 　　ท่าทางและทัศนคติของเขาเคร่งขรึม และเขาดูไม่เหมือนคนหุนหันพลันแล่น นี่เป็นเพียงครั้งที่สองที่พวกเขาได้พบกัน แต่เขาบอกว่าเขาอยากจะแต่งงานกับเธอ? 　　จากนั้นเสียงมีเสน่ห์ของชายคนนั้นก็เข้าหูเธออีกครั้ง “ผมคิดว่าคุณก็เหมือนกับผม ไปนัดบอดโดยมีเป้าหมายเพื่อสร้างครอบครัว แต่งงานและมีลูก และมีชีวิตที่ 'ปกติธรรมดา'” 　　“ใช่ ฉันคิดอย่างนั้น แต่เราเพิ่งเจอกันครั้งที่สอง คุณไม่คิดว่าเร็วเกินไปเหรอ?” แก้วกานดากล่าว เธออยากมีครอบครัวเป็นของตัวเอง แต่เธอไม่คิดว่ามันจะเร่งรีบขนาดนี้ 　　"มันเร็วไปหน่อย" กรพูดต่อด้วยท่าทางสงบนิ่ง “หลังจากการพบกันครั้งแรก ผมกลับไปคิดอยู่สองวัน คุณทำให้ผมรู้สึกดี ส่วนตัวผมรู้สึกว่านิสัยใจคอเราเข้ากันได้ ดังนั้นผมเลยอยากจะลองดู" 　　แก้วกานดาขมวดคิ้วเล็กน้อยและไม่มีความสุขนิดหน่อย “ในความคิดของฉัน การแต่งงานไม่ใช่เรื่องเล็ก ลองเหรอ ถ้าไปไม่รอดล่ะ แสดงว่าคุณอยากจะ...” 　　ก่อนที่เธอจะพูดจบ กรก็ขัดจังหวะเธอ “คุณแก้วกานดา พวกเราโตแล้ว แน่นอนว่าเราไม่เคยโหยหาความรักที่ไม่มีอยู่จริงเลย เราต่างรู้ว่าเราต้องการอะไร” 　　แก้วกานดาไม่ตอบและจ้องมองเขาต่อ 　　ดูจากภายนอก ชายคนนี้สงบและไม่ฉูดฉาดอะไร เขาจะเป็นสามีที่ดี 　　อย่างไรก็ตาม เธอสามารถมอบชีวิตที่เหลือให้กับชายผู้นี้ที่เธอเพิ่งพบเพียงสองครั้งได้เหรอ? 　　จริงเหรอ? 　　เมื่อเห็นเธอลังเล กรก็เสริมว่า “บางทีผมอาจจะใจร้อนที่ไม่คำนึงถึงความรู้สึกของคุณ ถ้าคิดว่าผมเหมาะสมก็กลับไปคิดดูนะครับ ผมจะรอสายจากคุณ” 　　หลังจากกลับถึงบ้านในวันนั้น แก้วกานดาก็ครุ่นคิดเรื่องนี้ทั้งคืน 　　เธอยอมรับว่าความคิดบางส่วนของเธอคล้ายกับกร อย่างเช่น เธอก็เชื่อว่าไม่มีรักแท้ในโลก 　　หลังถูกทำร้ายอย่างบาดลึก เธอก็ไม่เชื่ออีกต่อไปว่าโลกนี้มีความรัก 　　หลังจากคืนที่นอนไม่หลับ แก้วกานดาโทรหากรในเช้าวันรุ่งขึ้นและบอกเขาว่าเธอตกลงกับสิ่งที่เรียกว่าการขอแต่งงานของเขา 　　ในตอนบ่าย แก้วกานดานำเอกสารส่วนตัวมาด้วยและไปจดทะเบียนสมรสที่ศาลากลางกับกร 　　เมื่อพวกเขาได้รับทะเบียนสมรสและเดินออกจากศาลากลางด้วยกัน เธอก็รู้สึกสับสน 　　ว่ากันว่าการแต่งงานเป็นเครื่องหมายแห่งชีวิตใหม่สำหรับผู้หญิง แต่ตอนนี้ดูเหมือนง่ายเหลือเกิน ใช้เพียงเงินนิดหน่อยสำหรับทะเบียนที่ตอนนี้หมายความว่าแก้วกานดา ดลภาเป็นของกร กฤษณัย ตามกฎหมาย 　　จากนั้นแก้วกานดาก็ย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านของกร 　　คืนนั้นกรทำตัวให้เกียรติผู้หญิง เขาริเริ่มออกจากห้องนอนหลักเพื่อให้เธอพักผ่อนตามลำพังในขณะที่เขานอนอีกห้อง 　　แก้วกานดานึกไม่ถึงว่ากรจะให้บัตรธนาคารกับเธอก่อนที่เขาจะไปทำงานในวันนี้ 　　พวกเขาไม่รู้จักกันดีพอ เขาเชื่อใจมอบทรัพย์สินทั้งหมดตัวเองให้กับเธอได้อย่างไร? 　　“แก้วกานดา นักข่าวจากสื่อรออยู่ข้างใน กรรมการและบอสใหม่กำลังจะมาเร็ว ๆ นี้ ทำไมเธอถึงงุนงงในตอนนี้?” 　　เสียงเข้มของผู้จัดการฝ่ายประชาสัมพันธ์ อมรา วีรสิน ขัดจังหวะการฝันกลางวันของแก้วกานดา เธอรีบดึงความคิดตัวเองกลับมาและพูดด้วยใบหน้าเฉยเมยว่า “ผู้จัดการอมรา ขอโทษค่ะ ฉันจะตั้งใจ” 　　อมรามองดูแก้วกานดาและพูดด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าวว่า “แก้วกานดา แม้ว่าเธอจะเป็นพนักงานจากฝ่ายขาย แต่ผู้จัดการของเธอได้ส่งเธอมาช่วยฝ่ายประชาสัมพันธ์นะ ตื่นได้แล้วอย่ามาพาฉันตกเหวไปกับเธอ" 　　แก้วกานดาเม้มปากและพยักหน้า “ผู้จัดการอมราคะ ฉันแค่เสียสมาธิ จะไม่เกิดขึ้นอีกค่ะ” 　　อมรามองไปที่แก้วกานดาอีกครั้งแล้วมองออกไป เธอปรบมือและเรียกพนักงานหลายคนที่รับผิดชอบส่วนต้อนรับมา 　　“ทุกคน พยายามให้ดีที่สุด เราต้องจัดงานแถลงข่าววันนี้อย่างราบรื่น เราจะผิดพลาดไม่ได้” ขณะพูด อมราเหลือบมองไปยังพนักงานทุกคน