ผมรู้สึกระอากับความรั้นของผู้หญิงคนนี้จริงๆ ตามธรรมดาแล้วผมไม่เคยสนใจพวกหล่อนเลยนะ ข้อเสนอที่ผมยื่นให้ผ่านการกลั่นกรองมาอย่างดี คนไหนสนใจผมก็ยินดีสานต่อ คนไหนปฏิเสธผมก็ถอนตัวทันควัน เหมือนอย่างคราวก่อนไง ปุณิกาไม่ยินดีกับข้อเสนอที่ผมยกให้ ผมก็ถอนตัว จนบัดนี้ความสัมพันธ์ของผมกับหล่อนก็ไม่มีทางกลับไปเป็นเหมือนเดิม
วันแรกๆ หล่อนเมินใส่ และมีท่าทางไม่พอใจทุกครั้งที่พบกันโดยบังเอิญ
ผมไม่ยี่หระอยู่แล้ว ไม่มีหล่อนผมก็ยังมีสาวๆ ในสต๊อกเหมือนเดิม ตอนนั้นผมไม่ได้คิดมาก เพราะกำลังควานหาผู้หญิงคนนี้ไง หล่อนหลบหน้าหลบตา ไม่โผล่มาให้ผมเห็นทั้งอาทิตย์เต็มๆ ผมวนเวียนแถวๆ ที่หล่อนเคยไปนั่งขายภาพวาดวันละหลายรอบ ก็ไม่เคยเจอหล่อนเลย แอบสืบแบบไม่กระโตกกระตากก็ไม่ได้อะไรเพิ่ม
ลงทุนบากหน้าไปที่บ้านเช่าของหล่อน ก็ยังไร้วี่แววเช่นเดิม
วันที่สามนั่นแหละผมถึงได้ระแคะระคาย
จากผู้หญิงที่เมินใส่ผมเมื่อสามวันก่อน
