EP : 6
1258 คำ
“น้องเขาใสซื่อเกินกว่าที่กูจะดึงมาเป็นหมากในการพนันเพื่อความสนุกว่ะ”
“แต่ตอนที่มึงเห็นผู้หญิงคนนั้นครั้งแรกมึงเป็นคนท้าพนันกูเองนะไอ้กัสถ้ามึงยังพอจำได้ เมื่อกี้มึงก็เพิ่งชงให้กู”
“กูจำได้ แต่ตอนนั้นกูไม่เคยรู้จักเขานี่หว่ากูก็ท้าพนันไปเรื่อย แต่พอได้รู้จักกูก็ไม่เล่นแล้วว่ะ แล้วที่กูชงเพราะกูคิดว่าน้องเขาเหมาะกับมึงจริงๆ กูหมายถึงถ้ามึงคิดจะจริงจังไม่ใช่เล่นๆ”
“หึๆๆ แต่กูจะเล่นว่ะ เงินมึงกูไม่เอา แต่ถ้ากูแพ้กูจะเอาเงิน 5 ล้านใส่พานมาให้มึงถึงที่เลย”
“ถ้างั้นก็เตรียมงินซะขอพานสวยๆ ด้วย อีกอย่าง...เตรียมมีเมียเป็นตัวเป็นตนไว้ด้วยก็ดี”
“หึๆๆ เพ้อเจ้อ” ผมตอบมันแค่นั้นแล้วก็หันหน้าไปสนใจการแข่งในสนามต่อ แต่จะว่าไปผมยังไม่เห็นผู้หญิงคนนั้นเลยนะครับ ยัยเจ้าคะเจ้าขาอะไรนั่น
“ไอ้มิกซ์” ผมนั่งมองการแข่งได้ไม่ถึง 2 นาทีไอ้ซีเจย์ก็หันมากระซิบเรียกผม
“อะไร?”
“ระวังนะมึงอาการแบบมึง”
“อะไรของมึงไอ้ซี” ผมขมวดคิ้วใส่ ไม่รู้ว่ามันเป็นอะไรนึกอยากจะพูดอะไรก็พูด
“ก็อาการแบบมึงอ่ะระวังไว้หน่อยอย่าพูดมาก”
“อาการเหี้ยไร พูดอะไรไม่เคลียร์สักอย่าง” ผมเริ่มหงุดหงิดที่มัน
“อาการแอนตี้น้องเจ้าขาของมึงไง แต่เป็นแอนตี้เพราะมีปม ที่จริงชอบน้องเขาไปแล้วม้าง~”
“ชอบเหี้ยไรกูไม่รู้จักแม้แต่ชื่อผู้หญิงคนนั้นด้วยซ้ำ”
“ก็รู้แล้วนี่ไงวะ ระวังนะมึง ระวังหลงน้องเขาหัวปรักหัวปรำขึ้นมา ถึงเวลานั้นนหมาเลยนะครับเพราะพูดเอาไว้เยอะ”
“เหอะ! ไม่มีทาง” ผมวางแก้วเหล้าลงแล้วก็ลุกเดินออกมาจากโต๊ะเพราะรำคาญทั้งไอ้ซีเจย์แล้วก็ไอ้เวกัสที่ทำตัวเหมือนรู้ใจผมดีทั้งที่ผมไม่ได้คิดอะไรกับผู้หญิงคนนั้น อีกอย่างมันจะเอาอะไรกับผู้หญิงที่บุคลิคตรงกับสเปคที่ผมแค่เคยชอบว่ะ ในโลกนี้ไม่ได้มีแค่ผู้หญิงคนนั้นคนเดียวซะหน่อย ยกยอปอปั้นกันจนผมรำคาญ
“เจ้าขา~”
“พี่พัดลม สวัสดีค่ะเพิ่งมาถึงเหรอคะ”
“จ้า นี่เจ้าขาจะไปไหนไปทำงานต่อเหรอ”
“ค่ะ เจ้าขาเพิ่งพักไปห้องน้ำมาเมื่อกี้ฝากฟลุ๊คให้เสิร์ฟแทนค่ะไม่รู้ฟลุ๊คบ่นรึยังพอดีห้องน้ำคนเยอะมากค่ะพี่พัดลม”
“หืม~ ฟลุ๊คไม่กล้าบ่นให้คนสวยแบบเจ้าขาหรอก ยิ้มให้ทีเดียวก็พร้อมเสิร์ฟแทนได้ทั้งคืนแล้ว” เสียงเจื้อยแจ้วของพัดลมดังเข้ามาในหูผมที่ออกมายืนสูบบุหรี่แล้วก็กำลังจะเดินเข้าไป
“แหะๆ แต่เจ้าขาก็เกรงใจฟลุ๊คอยู่ดีค่ะ เขายิ่งมีลูกค้าสาวๆ เรียกไปเสิร์ฟบ่อยๆ อยู่ด้วย ต้องวิ่งมาแทนโต๊ะเจ้าขาด้วยยิ่งหัวหมุน”
“ถ้าฟลุ๊คกล้าบ่นเจ้าขามาบอกพี่เลยเดี๋ยวพี่ให้พี่เตอร์จัดการให้”
“อย่านะคะพี่พัดลม แค่อาทิตย์ที่แล้วที่พี่เกรซโดนพี่เตอร์ดุเพราะเจ้าขา เจ้าขาก็รู้สึกผิดจะแย่แล้วค่ะ”
“ก็เกรซแกล้งเจ้าขาก่อนนี่จ้ะ ไม่ได้หรอกเจ้าขาของพวกเรายิ่งไม่ค่อยสู้คนอยู่ด้วย ใครมาแกล้งรีบบอกพี่เลยเดี๋ยวพี่ให้พี่เตอร์จัดการ
“อ้าวพี่มิกซ์ สวัสดีค่ะ” ผมเปิดประตูเข้าไปด้านในก็เจอพัดลมกับผู้หญิงคนนั้นยืนอยู่พัดลมก็หันมาทักทายผมด้วยรอยยิ้มน่ารักของเธอเหมือนทุกครั้งส่วนผู้หญิงคนนั้นก็ตีหน้านิ่งๆ ยิ้มในหน้าอยู่ตลอดเวลาเหมือนปกติของเธอขัดหูขัดตาว่ะ ยิ่งเห็นหน้าบ่อยก็ยิ่งขัดหูขัดตามากขึ้น
“ครับ เพิ่งมาเหรอไอ้เตอร์ล่ะ”
“พี่เตอร์เดินไปดูอะไรก็ไม่รู้ค่ะกับพี่เอิร์ธเมื่อกี้”
“ครับ เข้าไปข้างในเลยไหม”
“ยังค่ะพี่มิกซ์ เดี๋ยวพัดลมไปหยิบของที่ห้องทำงานพี่เตอร์ก่อน เจ้าขาจ้ะเดี๋ยวเจอกันข้างบนเนอะพี่ไปหยิบของก่อนเจอกันข้างบนนะคะพี่มิกซ์” พัดลมพูดทนวดเดียวเสร็จสรรพแล้วก็ยิ้มให้ทั้งผมแล้วก็ผู้หญิงคนนั้นกอนนที่จะเดินแยกออกไป
“เอ่อ...ขออนุญาตค่ะ” พอพัดลมห่างออกไปผู้หญิงคนนี้ก็เอ่ยปากบกผมเสียงเบาแล้วก็ก้มหัวกมตัวให้เพื่อจะเดินผ่านผม คงเพราะมันเป็นทางเดินที่แคบมั้งก็เลยขออนุญาต หึ! ตอนป. 6 ประกวดมารยาทไทยมารึไงวะถึงได้แสดงอาการเรียบร้อยเก่งขนาดนี้
หมับ!
“เดี๋ยว / อุ้ย!” แค่จับข้อมือทำไมต้องทำสะดุ้งเหมือนแม่ชีเดินผู้ชายแตะตัวด้วยวะ ตลกเป็นบ้าเลยแต่ต้องยอมรับนะครับว่าแอ็คติ้งผ่านเพราะหน้าตาขอองผู้หญิงคนนี้ดูตกใจที่โดนผมจับข้อมืออ หึๆๆ
“มีอะไรคะ” เธอพยายามดึงมือกลับแต่ผมก็รั้งเอาไว้ แรงผู้หญิงตัวเท่ามดสู้แรงผู้ชายไม่ได้อยู่แล้ว
“รู้จักกับพดลมได้ยังไง”
“พี่พัดลมเหรอคะ” พอผมถามขึ้นเธอก็ขมวดคิ้วทำหน้าแปลกใจ
“อืม”
“พี่พัดลมเป็นแฟนของคุณชัตเตอร์นี่คะ ฉันก็เลยรู้จัก”
“ฉันหมายถึงรู้จักถึงขั้นพัดลมทักทายเธอก่อนแล้วก็คุยกับเธอเหมือนสนิทแบบนี้ได้ยังไง” ผมขยายคำถามของผมด้วยความรำคาญ ไอ้เหตผลที่เธอตอบบเมื่อกี้ใครก็ต้อรู้จักไหมวะ
“ไม่ได้สนิทค่ะ พี่พัดลมทักทายพนักงานทุกคนอยู่แล้ว”
“เหรอ?”
“ค่ะ ปล่อยมือฉันได้รึยังคะ เราไม่รู้จักกันคงไม่ดีเท่าไหร่ที่อยู่ดีๆ สุภาพบุรุษจะจับมือผู้หญิงทั้งที่อีกฝ่ายไม่เต็มใจแบบนี้” หึๆๆ ไหนใครบอกว่าเรียบร้อยไงครับ แต่เท่าที่ผมเห็นผู้หญิงคนนี้ไม่เลยนะ แอบจิกกัดผมนิ่มๆ ซะด้วย
“หึ!” ผมปล่อยมือจากผู้หญิงคนนั้นแล้วก็แค่นยิ้มใส่เธอจนเธอขมวดคิ้วเหมือนจะไม่ค่อยยพอใจที่ผมทำท่าทางแบบนี้ใส่ แต่เพราะคีพลุคมาแล้วมั้งก็เลยไม่กล้าวีน
“พัดลมน่ารักดีนะมีน้ำใจทักทายลูกน้องแฟนทุกคนเลยเธอว่าไหม”
“ค่ะ น่ารักมาก ฉันไปได้รึยังคะ” เธอพยักหน้าตอบแบบไม่ค่อยเต็มใจที่จะคุยกับผมเท่าไหร่
“เขาทำตัวน่ารักกับพนักงานอย่างเธอ เธอก็อย่าถือโอกาสทำตัวสนิทกับเมียเขาเพื่อเข้าหาผัวเขาล่ะ”
“...ฉันไปทำอะไรให้คุณไม่พอใจคะ เราไม่รู้จักกันด้วยซ้ำแต่คุณมาพูดจาแย่ๆ แบบนี้ใส่ฉันนเพื่ออะไร” เธอเริ่มขึ้นเสียงใส่ผมแต่ไม่ได้ดังเท่าไหร่
“หึๆๆ เธอไม่ได้ทำอะไรให้ฉันไม่พอใจหรอก แต่บังเอิญฉันเจอผู้หญิงแบบเธอมาเยอะแล้ว พวกผู้หญิงแอ๊บใสที่ข้างในใจโคตรขุ่น! อย่ามาทำตัวสนิทกับพัดลมอีกเพราะฉันไม่ไว้ใจพวกกผู้หญิงแบบเธอ!” ผมรู้สึกระแวงผู้หญิงคนนี้
- ผู้เขียน
