Chapter 14 ละเลง...บนโต๊ะอาหาร

1125 คำ

Chapter 14 ละเลง...บนโต๊ะอาหาร “โอ๊ย! ฉันเจ็บนะ! ทำไมพี่ถึงทำกับฉันแบบนี้” “ก็เพราะกูเบื่อมึงยังไงล่ะอีแก่ กูกับมึงเลิกกัน นับจากนี้กูกับมึงไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก” เรื่องอะไรจะอยู่กับเมียแก่หนังเหี่ยวให้โง่ ในเมื่อตอนนี้เขามีเงินทองมากมายใช้ทั้งปีทั้งชาติก็ไม่หมด เขาได้ติดต่อซื้อบ้านหลังใหญ่ไว้หลังหนึ่งในตัวจังหวัด จะรีบไปดูบ้านซื้อเฟอร์นิเจอร์ตกแต่งให้สวยงาม ก่อนที่จะรับน้องหนูสาวๆ สวยๆ เข้ามาอยู่ร่วมชายคาเดียวกัน ตั้งใจจะทำให้บ้านให้เป็นฮาเร็มที่มีสาวๆ นุ่งน้อยห่มน้อยคอยบำรุงบำเรอกามให้เขาทั้งวันทั้งคืน แค่คิดก็สยิวแล้ว! “ไหนพี่บอกว่ารักฉัน เราจะสร้างครอบครัวด้วยกัน” มนัญญาคลานเข้าไปกอดเข่ายศพลอย่างสิ้นไร้ศักดิ์ศรี ยามนี้เธอสิ้นหวังในชีวิต เขาเป็นดั่งที่พึ่งพิงแห่งสุดท้ายเธอไม่มีญาติพี่น้องที่ไหน เป็นผู้หญิงอ่อนแอกับบุตรสาวจำเป็นต้องมีผู้ชายคอยดูแลปกป้อง “กูจะบอกอะไรให้เอาบุญ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม