Chapter 7 อสุรกายร้าย
ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่มนรดาพยายามดิ้นรนเอาชีวิตรอด จนผ้าที่มัดปากเธอไว้หลุดออก
“ไอ้ชั่ว ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ เลิกบ้าเสียทีหมาป่าอะไรมันไม่มีจริงหรอก” หญิงสาวตวาดแหวอย่างเหลืออด ถึงอย่างไรเธอก็เบาใจลงกว่าครึ่งที่รับรู้ว่ายศพลไม่ได้พาเธอไปขายให้กับพวกค้ายาเสพติด แต่การเอาเธอมาเป็นเครื่องเซ่นไหว้กลางป่าเขาเช่นนี้เธอก็ไม่อาจนิ่งนอนใจได้
‘ข้าแต่ท่านหมาป่าผู้ยิ่งใหญ่ ข้าพเจ้านำสาวพรหมจรรย์บริสุทธิ์ผุดผ่องมาถวาย ได้โปรดปรากฏตัวออกมารับของเซ่นไหว้ด้วยเถิด’ ยศพลเลือกที่จะเปลี่ยนคำพูดโดยเลี่ยงคำว่าอสุรกาย
ครานี้สายลมเย็นพัดปะทะใบหน้าของเขาอย่างแรง มนรดาซึ่งกำลังด่าทอพ่อเลี้ยงด้วยความโมโหก็ชะงักด้วยความตกใจกับธรรมชาติที่จู่ๆ ก็แปรปรวนอย่างน่าพิศวง
‘ข้าแต่ท่านหมาป่าผู้ยิ่งใหญ่ ได้โปรดมารับเครื่องบรรณาการด้วยเถิด’ ยศพลยิ้มกว้างรีบสวดอ้อนวอนไม่ขาดปาก ในขณะที่มนรดารู้สึกเหม
