ตอนที่ 5
1618 คำ
สาวน้อยเดินเข้ามาภายในห้องวันนี้เลิกเรียนเร็วมากแต่ก็ดีเพราะว่าเธอจะได้มีเวลาพักสักหน่อยแต่ก่อนอื่นขออาบน้ำให้ชื่นใจเพราะอากาศวันนี้ร้อนอบอ้าวมาก
กระโปรงนักศึกษาสีดำล่วงลงไปกองกับพื้นตามด้วยเสื้อสีขาวของนักศึกษาเธอหมุนดูหุ่นตัวเองภายในกระจก
“ทำไมอ้วนขึ้นเนี่ย” ช่วงนี้สงสัยเธอคงกินขนมที่ร้านมากเกินไปจริงๆ
“อาบน้ำดีกว่า”
ชายหนุ่มหลบอยู่ใต้เตียงแต่ก็แทบจะยัดตัวเองเข้าไปซ่อนไม่ทัน หัวใจเต้นแรงขึ้นมากแม้แต่ลมหายใจยังไม่คงที่ลำคอก็แห้งผากก่อนจะล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดกล้องเปลี่ยนเป็นการบันทึกวีดีโอแทนแอบถ่ายเธอทั้งที่ตอนนี้มองเห็นทุกอย่าง
โอ้ว! ก้นขาวอย่างที่คิดเลย!!
เขายิ่งหอบหายใจมากยิ่งขึ้นเมื่อมองเรียวขาเนียนจนกระทั่งเธอหันเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวซึ่งทำให้มองเห็นเรือนร่างแสนเย้ายวนเต็มตาเลย!!
เชี้ย!! ตรงนั้นของเธอมันมีขนปุกปุยน่าแหวกหาของดีจริงๆ
เขากัดฟันทนไม่ให้จับเธอมาปล้ำเอาซะก่อนและทางเดียวที่ช่วยได้คือกางเกงชั้นในเธอที่แอบเอามาไว้
เวรกรรม! ทำไมใช้แล้วถึงมีกลิ่นหอมติดมาแบบนี้วะ!!
แค่เวลาไม่ถึงห้านาทีเธอก็เข้าไปในห้องน้ำเขารีบออกมาหยิบกางเกงชั้นในที่ยังถอนกองกับพื้นรวมกับชุดอื่นขึ้นมาสูดกลิ่นหอมจางๆผสมกับกลิ่นเหงื่อเล็กน้อยก่อนจะเดินออกจากห้องเธอไปด้วยใจสั่นสะท้านอย่างไม่น่าเชื่อว่าจะเกิดขึ้น
ฮาร์ดินเดินมาขึ้นรถที่จอดหน้าหอพัก เริ่มหายใจอย่างรุนแรงมากขึ้นเต็มไปด้วยความต้องการจะครอบครองและกลืนกินไปทั้งตัวจนไม่หลงเหลือแม้แต่กลิ่นให้ใครจะสูดดมแต่ก่อนจะทำอะไรลงไปเขาก็ตัดสินใจรีบขับรถออกมาทันทีไม่อย่างนั้นคงห้ามใจไม่ไหวข่มขืนเธอแน่นอน!
“เฮ้อ…กูคงหัวใจวายตายแน่ถ้ายังอยู่!” เขาเคยได้ฉายาว่าไร้หัวใจแต่ดูในตอนนี้สิทุกอย่างแม่งพังไปหมดเลย เด็กเวย์จะรู้ไหมว่าเขารู้สึกยังไงบ้างหรือยังจะมองเป็นแค่ลูกค้าอยู่
เวย์ใช้เวลาอาบน้ำไม่นานก็เรียบร้อยกะว่าจะเดินมาเก็บเสื้อผ้าที่ลืมเก็บแต่ก็ต้องขมวดคิ้วมองกางเกงชั้นในมาอยู่บนเตียงได้ไงในเมื่อเธอถอดกองไว้ด้วยกันที่พื้นนี่
“ประตูก็ล็อคหน้าต่างก็ล็อคคงจะไม่มีใครเข้ามาได้มั้ง!” เธอได้แค่เกาหัวด้วยความงงมากหรือบางทีอาจจะจำผิดไปเอง
“อ่านหนังสือดีกว่าเวลายิ่งมีน้อยอยู่
เธอใช้เวลาอ่านหนังสือได้ไม่นานก็ต้องไปทำงานอีกตามเคยถึงจะเบื่อนิดๆแต่ทำไงได้ตัวคนเดียวนี่ ถ้าไม่ทำเดี๋ยวถ้าหากเงินช๊อตขึ้นมาจะงานเข้าเอาได้
เธอเก็บเงินพิเศษที่พี่ดินให้เวลาไปส่งของตอนนี้ได้เกือบสองหมื่นแล้วเพราะบางครั้งก็ให้ห้าร้อยบาทบางครั้งก็เจ็ดแปดร้อยบาทหรือหนักสุดก็เกือบพันและเวลาเขาสั่งไปเยอะๆก็จะให้เงินเกินมาเยอะตลอดจนน่าสงสัยว่าคนอะไรทำไมถึงป๋าขนาดนี้
เธอลองคิดนะว่าพี่ดินมีแฟนจะป๋าขนาดไหนเพราะดูที่อยู่ราคาแสนแพงนั่นสิ รถที่ใช้รวมถึงอย่างอื่นก็มองด้วยตาเปล่าก็รู้ว่ารวยมากแน่ๆและคนอย่างเธอคงไม่กล้าจะคิดไปไกลหรอก
เวย์เลือกขนมเตรียมเอาไปส่งให้ตอนเลิกงานแล้วก็เป็นโชคดีที่วันนี้คนไม่ค่อยเยอะเลยทำความสะอาดร้านได้เร็วขึ้นก่อนจะแยกย้ายกันกลับที่พัก
“เฮ้อ…รับเงินมาแล้วเบี้ยวนัดไม่ได้!” เธอไม่น่าหางานลำบากให้ตัวเองเลยตอนนี้ก็เที่ยงคืนแล้วด้วยเกิดไปช้าเกรงว่าจะนอนไม่พอ
“รีบไปส่งดีกว่าจะได้รีบกลับ” เธอหยิบขนมมาไว้ใต้เบาะรถขับรถออกจากหน้าร้านได้ไม่ถึงสิบ นาทีก็เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น
ปรี๊ดดดด….
โครม!!
“โอ๊ย! ไอ้บ้าชนแล้วหนีเหรอ!!!” เธอร้องลั่นเจ็บขามากพึ่งจะเห็นว่าเข่าแตกแขนถลอกเป็นแผลเปิดจนน่ากลัวแล้วหยิบโทรศัพท์จะโทรบอกพี่ดินแต่เวรกรรมอะไรทำให้เครื่องดับตอนนี้
เห้ย! ฉันพึ่งใช้แค่สองปีเองนะ!!
“นี่มันคือวันเฮงซวยชัดๆเลย!” เธอคงต้องเอาไปให้เขาสินะเพราะโทรศัพท์ดับสนิทพังไปแล้วถ้าหากจะโทรบอกก็คงไม่ได้ เธอกลัวว่าเดี๋ยวเขาจะรอนานเพราะนี่ก็ดึกมากแล้ว
ว่าแต่วันนี้เธอก้าวขาไหนออกจากห้องเนี่ยห่ะถึงมีแต่เรื่องไม่หยุดหย่อนเลยทั้งโดนลวมลามและเกือบโดนลวมลามในเวลาไล่เลี่ยกัน ในห้องเรียนก็โดยเพื่อนเขม่นเรื่องผู้ชายจนถึงตอนนี้ยังมาถูกรถเฉี่ยวจนล้มแทบลุกไม่ขึ้นก็ขับหนีเธอซะงั้น!
ชีวิตเธอจะมีอะไรดีๆเข้ามาบ้างไหมเนี่ย!
“พี่ดินอยู่ไหมคะ?” ลูกน้องหน้าตาหน้ากลัวพี่ดินบอกว่าเขารออยู่แต่ไหนละไม่เห็นมีใครอยู่เลย
“ไปฟัดกับหมาที่ไหนมา?” ดูสภาพเธอสิมันแย่มากจนเขาแทบจะวิ่งไปหาเธอแล้วอุ้มไปอาบน้ำเช็ดตัวให้สะอาดสะอ้านก่อนจะเริ่มบทสนทนาด้วยซ้ำแต่ทำได้แค่เดินนิ่งๆไปหยิบถุงขนมจากมือแล้วจับมือเธอมานั่งแค่นั้น
“รถล้ม!”
“ไม่ต้องมาก็ได้ถ้าเป็นหนัก!” เขาอยากจะบ้าตายเพราะการที่ให้เงินพิเศษล่อเธอให้มาหาทุกคืนก็จริงแต่ไม่ใช่ให้เธอฝืนสังขารมาแบบนี้นะเว้ย
“ก็มันโทรศัพท์พังโทรบอกไม่ได้เลยต้องมาค่ะ หนูกลับก่อนนะ” เธอบอกเขาเสียงกระแทกเพราะมันทั้งเจ็บทั้งปวดทั้งเซ็งในเวลาเดียวกันและโคตรอารมณ์เสียเลยด้วย
“งั้นพี่ทำแผลให้แล้วค่อยกลับ” เขาเดินเข้าไปหยิบยาให้กินแล้วก็ของทำแผลให้เธอ
“ยาอะไรเนี่ย?”
“พาราแก้ปวดไงกินเถอะไม่ตายหรอกน่า พี่ยังไม่อยากขาดคนเลือกขนมถูกใจตอนนี้” เขาก้มหน้าไปพูดใกล้ๆจนสามารถได้กลิ่นตัวอ่อนๆของเธอและหอมจังวะ
เขาส่งยาหนึ่งเม็ดให้เธอแล้วมันก็จริงที่เป็นยาแก้ปวดแต่น้ำที่เธอดื่มมีส่วนผสมบางอย่างที่ไร้สีไร้กลิ่นไร้รสชาติเพียงแค่อีกไม่นานสติสัมปชัญญะทั้งหมดจะค่อยๆหายไปแล้วลงมือทำแผลให้เธอต่อช้าๆไม่รีบร้อนทำให้เสร็จทั้งที่แผลแค่นี้ทำง่ายมาก มือหัวเข่าและแขนมีรอยช้ำถลอกถ้าดูแลดีๆไม่นานก็หาย
“ดูใกล้ๆแบบนี้พี่ดินหล่อจัง” นัยน์ตากลมโตพยายามปรือขึ้นมามองคนตรงหน้า
“จริงเหรอ?” ยาออกฤทธิ์แล้วสินะ
“จริงสิ หนูอยากจะหนีพี่ดินแต่ก็อยากเจอพี่ดินทุกวันเลยด้วย ให้ตายสิ! ทำไมมันถึงยากมากจังเลยเนอะ” เธอนั่งมองหน้าที่พร่าเบลอสูดลมหายใจเข้าออกรุนแรงมากขึ้นสบนัยน์ตาดุริมฝีปากก็ยิ้มออกกว้างเมื่อมือใหญ่แสนหยาบกร้านจับต้นขาอ้าออกจากกันแล้วลูบไล้สร้างความรู้สึกสยิวแปลกๆปั่นป่วนไปทั่วหน้าท้อง
“พี่อยากรู้จักหนูให้มากกว่านี้จัง” เธอต้องชอบสิ่งที่เขาทำแน่นอนถึงได้มีสีหน้าแบบนี้ เขายิ้มกว้างสบตาเธอขณะที่มือสอดเข้าใต้กระโปรงตัวสวยจับกางเกงซับในออกมาพร้อมกับกางเกงชั้นในขึ้นมาสูดดมได้กลิ่นเหงื่อแต่ก็มีกลิ่นหอมอ่อนๆด้วยความลุ่มหลงปนคลั่งไคล้
“ตัวหนูคงหอมมากแน่เลย” มือหยาบบีบต้นขาเธอเบาๆพยายามเลี่ยงรอยช้ำจากรถล้มของเธอก่อนจะจับกระโปรงรูดซิปถอดออกวางเอาไว้ที่เดียวกันและปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีชมพูอ่อนออกเผยหน้าอกที่โอบอุ้มด้วยเสื้อชั้นในลูกไม้น่ารักมาก
“พี่จะทำอะไรหนูคะ” ในตอนนี้สมองเธอมันมึนเบลอมองเขาไม่ค่อยชัดเจนเท่าไรทุกอย่างบนโลกนี้เหมือนกำลังหมุนช้าๆจนรู้สึกว่าตาลายเรี่ยวแรงก็ไม่ค่อยมีจนน่าแปลกใจ
“อ่า…” อุ่นจังนี่คือความรู้สึกแรกที่รู้สึกแต่เป็นกับส่วนนั้นของเธอต่างหากไม่ใช่ทั้งตัว สัมผัสทั้งอุ่นทั้งนุ่มแล้วเสียวจนแทบบ้าเลย เธอเหมือนกำลังจะขึ้นสวรรค์แต่ยังไม่ถึงสักทีบางอย่างกำลังลูบไล้ตัวเธอพร้อมกันทุกส่วน
“หนูไม่มีวันหนีพี่พ้นหรอกเวย์นิส” แววตาหิวกระหายแฝงไปด้วยความหลงใหลอย่างหนักจ้องมองใบหน้าเคลิ้มหลงของคนใกล้หลับเต็มที รอยยิ้มมุมปากเพิ่มความร้ายกาจด้วยนิ้วยาวที่แทรกช่องรักปิดสนิทของเธอ
คืนนี้พี่ขอแค่ชิมก่อนนะเด็กดี!
- ผู้เขียน
