“ผมเพิ่งรู้บ้านนี้สวยจับใจ” เซบาสเตียนมองรอบกาย ระบายยิ้มจางๆมุมปาก
“นั่นสิตั้งแต่มายังไม่ได้พาเดินเที่ยวชม เดี๋ยวคงให้หนูสองพาลูกเขยเที่ยวชมซะหน่อยดีไหมคุณธี” หันไปขอความเห็นน้องภรรยาซึ่งเริ่มมีใจบางเบาให้กันตั้งแต่เมื่อคืน
“อ๋อ...นั่นสิคะ” ธีนิดาเขินอายราวกับเพิ่งแตกเนื้อสาวเหมือนไม่เคยมีหนุ่มคนไหนมาเคาะห้องเพื่อเชิญออกมาจิบกาแฟดื่มด่ำบรรยากาศในยามเช้าด้วยกัน กาแฟเช้านี้จึงทั้งหอมกรุ่นและรสกลมกล่อมเป็นพิเศษ กาแฟสองถ้วนนั้นอาจไม่ต้องใส่น้ำตาลลงไปเลยก็ได้เพราะหวานด้วยบรรยากาศ
“ผมมีบางอย่างต้องการปรึกษา พูดง่ายๆอันที่จริงมาเรียนให้ทราบมากกว่า” เซบาสเตียนออกตัว
“อะไรหรือเซบ” รณกรเอียงหน้าถามเซบาสเตียนในมือวางถ้วยกาแฟหอมกรุ่นลงบนโต๊ะไม้ขัดเงาวับสีไม้โอ๊ก กวักมือเรียกสาวใช้ให้นำเครื่องดื่มมาเพิ่มเพื่อให้เซบาสเตียน ไม่ลืมเอื้อเฟื้อกับสองบอด
