“ยัยตัวเล็ก” เขาครางกระหึ่มไม่ต่างอะไรกับเสียงราชสีห์คำรามเมื่อพบเหยื่ออันโอชะ “อยากฉีกเนื้อเป็นชิ้นๆนัก” ตอนนี้เขาเหมือนสัตว์ป่ากระหายอาหารอันโอชะเข้าไปทุกขณะโดยมีคนตัวเล็กอันถูกกั้นด้วยผนังเป็นสาเหตุ
ส่วนร่างบางเดินเชื่องช้าเข้าไปยืนอยู่กลางห้อง กุมมือตัวเองแน่นนึกถึงรอยสัมผัสหวานซึ้งจากเขาเมื่อกี้ยังคงตรึงอยู่ทั่วร่างกายทั้งที่เขาเพียงพรมจุมพิตแผ่วระรินตรงหน้าผากนูนเท่านั้น ไยร่างกายทุกอณูถึงได้ร้อนผ่าวราวกับถูกสุมไฟกองใหญ่ หนำซ้ำหัวใจยังเต้นผิดจังหวะกว่าจะสะกดให้สงบได้ ธัญชนกต้องท่องขันติในใจไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ เขาฉกฉวยโอกาสกับเธอเพียงจุมพิตไม่หักหาญน้ำใจทั้งที่มีสิทธิ์ทุกประการ
เมื่อร่างบางทิ้งกายลงกับที่นอนนุ่มสัมผัสความเย็นยะเยือกบนเนื้อผ้า ทว่าหัวใจกลับอิ่มอุ่นประหลาด สายใยอันใดทักทอขึ้นในใจ ใช่ความรักหรือไม่ ธัญชนกค้านตัวเองไม่มีทางใช่เด็ดขาด ในเมื่อเธอกับเขาเพิ่งรู้จักกัน
