Police station
“…เดีย!” ปลายฟ้าวิ่งพรวดพราดเข้ามาหาทันทีที่พบเป้าหมายว่าเพื่อนรักของเธออยู่ที่ไหน
มวลน้ำใสๆ ไหลออกจากตาอัตโนมัติเมื่อเห็นสภาพของลิเดียที่แตกต่างออกไปจากเดิมมากๆ
“แก แกโอเคไหมอ่ะ แกเป็นไงบ้าง”
“ก็อย่างที่แกเห็นนั่นแหละ”
“เวรกรรมอะไรของแกวะเดีย ทำไมแกต้องมาเจอเรื่องบ้าบออะไรแบบนี้ด้วย แกเล่าให้ฉันฟังทีว่ามันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น แล้วรูปที่มันหลุดออกจากเฟซแกนั่นล่ะ มันเป็นแบบนั้นไปได้ยังไง”
“มันมีคนทำฉันไงฟ้า ถ้าฉันมีชู้จริงๆ แล้วใครมันจะประจานตัวเองด้วยการทำแบบนั้นวะ” แค่นึกถึงภาพนั้นความโกรธมันยิ่งถาโถมเข้าใส่ เธอไม่มีทางให้อภัยคนที่ทำแบบนั้นกับเธอเด็ดขาด ชีวิตของเธอทั้งชีวิตที่มันพังยับเยินอยู่ตรงนี้ คือคำตอบที่เธอจะไม่มีวันเผาผีคนคนนั้นแน่นอน
“วันนั้นมันเกิดอะไรขึ้นเดีย แกเล่ามาเลย”
“แกรู้จักเพลงพิณไหม เพลงพิณที่เป็นลูกพี่ลูกน้องของพายุ”
“เพลงพิณ? เด็กคนนั้นท
