สัญญา #1
1038 คำ
"นี่คือเอกสารสัญญาของคุณ" แพทริคพูดพร้อมยื่นเอกสารมาให้ ทำเอาสเตลล่าตื่นจากภวังค์ "คุณลองอ่านรายละเอียดดูก่อน ถ้ามีอะไรที่อยากแก้ไขก็แจ้งผมมาได้เลย”
มือบางหยิบปากกาที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาเซ็นโดยที่ไม่เปิดอ่านเลยสักนิด ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเธอถึงได้ไม่คิดระแวงอะไรเขาเลยแม้แต่น้อย เธอมั่นใจว่าสามารถไว้ใจเขาได้
ชายหนุ่มรับเอกสารมาแล้วเซ็นต่อตรงชื่อของเขา ตอนนี้เอกสารฉบับนี้ได้กลายเป็นจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์จอมปลอมที่พวกเขาไม่สามารถหันหลังกลับไปได้อีกแล้ว
สเตลล่าจ้องมองแพทริคอย่างสงสัยว่าทำไมเขาถึงทำแบบนี้ เป็นไปได้ไหมว่าเขาจะเสื่อมสมรรถภาพทางเพศ เพราะถ้าใช่ นั่นคงเป็นเหตุผลที่เพียงพอสำหรับผู้ชายอายุเท่าเขาที่ยังไม่ได้แต่งงาน หรือไม่แน่บางทีเขาอาจเป็นเกย์และไม่ต้องการให้ใครรู้เรื่องนี้ก็เป็นได้ ทว่าเท่าที่ดูเขาก็ไม่เหมือนเกย์เลยสักนิด หรือว่าเขาจะปกปิดเก่งจนคนอื่นมองไม่ออกกันนะ
เธอไม่รู้ว่าทำไมต้องมานั่งคิดมากเรื่องของเขาด้วย แต่มันอดนึกต่อไม่ได้จริง ๆ ว่าเขาอาจหวงความโสดของตัวเองก็ได้ และอีกอย่างหนึ่งคือเขารวยมาก ไม่แน่ว่าผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาในชีวิตเขานั้นอาจจะต้องการเพียงแค่เงินจากเขา แล้วถ้าเป็นแบบนั้น เขาจะเสนอเงินให้เธอถึงสามล้านเพื่อเป็นคู่หมั้นให้เขาแค่หกเดือนไปทำไม…
‘โอ้ย ! ยิ่งคิดก็ยิ่งเครียด’ สเตลล่าร้องลั่นในใจว่าเธอควรหยุดคิดถึงเหตุผลในการกระทำของแพทริคลงเสียทีและกลับมามีสมาธิกับสิ่งที่กำลังจะทำจะดีกว่า
ด้านแพทริคเองก็ยุ่งอยู่กับแล็ปท็อปของตัวเองเพื่อโอนเงินมัดจำครึ่งหนึ่งให้สเตลล่าตามที่สัญญาไว้เข้าบัญชีของเธออยู่ หญิงสาวรู้สึกได้ว่าโทรศัพท์ของเธอสั่นก่อนที่จะเห็นข้อความเข้า เมื่อเปิดดูก็ต้องตกใจที่เห็นว่าบัญชีของเธอได้รับเงินโอนหนึ่งล้านห้าแสนปอนด์ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะโอนเงินครึ่งหนึ่งหลังเซ็นสัญญาเสร็จจริง ๆ
"ส่วนนี่คือแหวนหมั้นของคุณ" แพทริคเอ่ยพร้อมกับเปิดกล่องกำมะหยี่สีดำส่งให้สเตลล่าดู ข้างในเป็นแหวนเพชรน้ำงามที่มีราคาแพง "คุณจะโกรธไหม ถ้าผมขอสวมมันให้คุณ"
สเตลล่าพยักหน้าอนุญาต แพทริคจึงจับมือเธอแล้วสวมแหวนเข้าไปที่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอ นี่ขนาดเป็นแค่การเล่นละครแท้ ๆ แต่เขายังคงทำตัวเป็นสุภาพบุรุษกับเธอเสมอ
"ได้โปรดอย่าถอดมันออก” ชายหนุ่มกระซิบเสียงทุ้มข้างใบหูเล็ก เล่นเอาหญิงสาวขนลุกเกรียวขึ้นมาทันที
ร่างสูงลุกขึ้นเดินออกจากห้องทำงานไปและทิ้งเธอให้จมอยู่กับความมึนงงเพียงลำพัง ไม่นานก็มีแม่บ้านเดินเข้ามาในห้องทำงาน
"คุณผู้หญิงขอโทษที่รบกวนนะคะ แต่นายท่านสั่งให้ดิฉันพาคุณไปที่ห้องพักค่ะ” แม่บ้านซึ่งอยู่ในชุดยูนิฟอร์มสีกรมท่าเรียบร้อยปลุกเธอออกมาจากภวังค์ เธอตั้งสติก่อนจะยืนขึ้น "ตามดิฉันมาทางนี้เลยค่ะ”
แม่บ้านเดินนำทางสเตลล่า เธอเดินตามหลังหล่อนไปอย่างใกล้ชิด ขณะเดียวกันก็อดไม่ได้ที่จะมองไปรอบ ๆ ด้วยความตะลึงปนตื่นเต้น เธอคิดว่าคนออกแบบการตกแต่งภายในบ้านหลังนี้นั้นมีความสามารถจริง ๆ เพราะมันสวยมาก
ไม่นานแม่บ้านก็พาเธอมาที่ชั้นสองแล้วหยุดอยู่ที่หน้าประตูสีครีมก่อนจะเปิดประตูให้เธอเข้าไป ภายในห้องนอนขนาดกว้างตกแต่งไว้อย่างสวยงามเช่นกัน เฟอร์นิเชอร์ทุกอย่างล้วนเป็นสีครีม
"นี่คือห้องของคุณผู้หญิงค่ะ ถ้าคุณผู้หญิงต้องการอะไรเพิ่มเติมสามารถเรียกดิฉันผ่านโทรศัพท์เครื่องนี้ได้เลยนะคะ”
"ขอบคุณค่ะ" สเตลล่ากล่าว จากนั้นสาวใช้จึงก้มศีรษะให้เธอแล้วเดินออกจากห้องไป
สเตลล่าหันกลับมาตื่นเต้นกับห้องนอนใหม่ของเธออีกครั้ง นี่มันใหญ่ยิ่งกว่าห้องนอนเดิมของเธอตั้งสามเท่าเชียวอีกทั้งห้องน้ำยังตกแต่งด้วยโทนสีเดียวกันดูทันสมัย อีกด้านถูกเชื่อมกับห้องเสื้อผ้าขนาดสองเท่าของห้องน้ำ
โคมไฟระย้าอยู่เหนือเตียงดูสวยงามราวกับห้องของเจ้าหญิง คำเดียวที่เหมาะสมกับห้องนี้คือ‘หรูหราหมาเห่า’ สเตลล่าคิดว่าสิ่งแรกที่ควรทำนั่นก็คือเอาเสื้อผ้าใส่ตู้ให้เรียบร้อยเสียก่อน คิดได้ดังนั้นก็เดินเข้าไปในห้องเสื้อผ้าเพื่อสำรวจ
"แย่แล้ว !" เธอพึมพำกับตัวเองด้วยความหนักใจ หลังจากสังเกตเห็นว่าเสื้อผ้าของตัวเองไม่มีชุดไหนที่พอจะใส่ออกงานได้ "คงต้องหาเสื้อผ้ามากกว่านี้แล้วสิ"
หญิงสาวสรุปกับตัวเอง แต่ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกเศร้าขึ้นมาและปลอบใจตัวเองว่าอย่างไรเสียเธอก็มาอยู่ที่นี่เพียงหกเดือนเท่านั้น
สเตลล่าปัดความเศร้าทิ้งไปแล้วตัดสินใจลงไปด้านล่างเพื่อจะได้เดินสำรวจดูรอบ ๆ คฤหาสน์แทนที่จะมานั่งเหงาอยู่ในห้องนอนที่ไม่มีอะไรให้ทำแบบนี้ เธอเรียกแม่บ้านคนเดิมมาและขอให้หล่อนพาทัวร์รอบบ้านสักหน่อย ระหว่างนั้นเธอก็พยายามจดจำทิศทางไปด้วยจะได้ไม่หลง เพราะที่นี่มีห้องมากมายเหลือเกิน พอแม่บ้านพาเดินชมจนครบแล้ว เธอก็นึกได้ว่าหล่อนยังไม่ได้บอกตำแหน่งห้องนอนของแพทริคเลย
"แล้วห้องนอนของคุณแพทริคล่ะ” สเตลล่าถาม
"ห้องของคุณท่านอยู่ตรงข้ามกับห้องของคุณผู้หญิงค่ะ”
"อ๋อ...” สเตลล่าพยักหน้า ก่อนเอ่ย “ขอบคุณมากนะคะที่พาฉันเดินดูรอบบ้าน”
"ยินดีค่ะคุณผู้หญิง”
- ผู้เขียน
