ข้อเสนอที่น่าสนใจ #2
891 คำ
สเตลล่ารีบถอยหลังแล้วเปิดประตูออกกว้างเพื่อต้อนรับชายหนุ่มให้เดินเข้าไปข้างในอย่างรวดเร็ว แพทริคเดินเข้ามาในห้องพลางกวาดตามองรอบห้องอย่างเร็ว ๆ ก็พบว่าภายในห้องถูกตกแต่งอย่างเรียบง่ายและมีระเบียบจนน่าประหลาดใจสำหรับผู้หญิงที่อาศัยอยู่คนเดียว
“เชิญนั่งก่อนค่ะ ว่าแต่คุณอยากดื่มอะไรไหมคะ” สเตลล่าถามตามมารยาท
“ไม่ดีกว่า ขอบคุณมากครับ ก่อนอื่นผมขอทราบชื่อคุณหน่อยได้ไหมครับ” ชายหนุ่มเปิดประเด็นทันที
“ฉันสเตลล่า วิลสันค่ะ ส่วนชื่อจริงของฉันยาวกว่านี้เพราะมัมของฉันเป็นคนไทยค่ะ แต่คุณคงออกเสียงไม่เป็น เรียกสเตลล่าน่าจะง่ายสุด” แพทริคพยักหน้าตอบรับและจดจำชื่อของเธอเอาไว้ในใจ เขาเดาไม่ผิดจริง ๆ เรื่องที่เธอเป็นลูกครึ่ง
สเตลล่าสบตากับเขาพลางคิดในใจว่าทำไมเขาถึงได้ชอบทำหน้าตาเคร่งเครียดอยู่ตลอดเวลา ตั้งแต่เธอพบเขาก็ยังไม่เห็นเขายอมยิ้มให้เลย แม้เธอจะพูดเรื่องตลกออกมาก็ตาม
“แล้วสรุปคุณมาหาฉันมีเรื่องอะไรอยากคุยล่ะคะ” ในที่สุดหญิงสาวก็ถามขึ้นเพื่อทำลายความเงียบที่น่าอึดอัดใจ
“ผมมีข้อเสนอที่อยากให้คุณลองพิจารณาดู” เขาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
สเตลล่ารู้ดีว่าตัวเองไม่ควรกลัวผู้ชายแปลกคนนี้แบบไม่มีเหตุผลเพราะเขาเป็นถึงบุคคลที่ไม่ธรรมดา แต่ด้วยคำว่า ‘ข้อเสนอ’ ที่ออกมาจากปากเขานั้น มันทำให้เธอรู้สึกกลัวขึ้นมานิดหน่อยและไม่รู้เลยว่าเขากำลังต้องการอะไรกันแน่
“โอเคค่ะ งั้นคุณพูดออกมาได้เลย ฉันพร้อมรับฟัง” สเตลล่าบีบมือเข้าหากันแน่น สมาธิทั้งหมดจดจ่อกับข้อเสนอที่เขากำลังจะพูด เธออยากรู้ว่ามันคืออะไรกันแน่
“ผมอยากให้คุณมาทำหน้าที่คู่หมั้นของผมเป็นเวลาหกเดือน ผมจะให้ค่าจ้างคุณหลังทำงานสำเร็จจำนวนหนึ่งล้านปอนด์” แพทริคพูดข้อเสนอของเขาออกมา และทันใดนั้นสเตลล่าก็เบิกตากว้าง
“อะไรนะคะ !” เธอตะโกนออกมาด้วยความตกใจ นี่ผู้ชายคนนี้พูดจริงใช่ไหม !
แพทริคยังคงทำหน้าตาจริงจังขึงขังเหมือนอย่างเคย เขาไม่ชอบสถานการณ์ที่มีคนเสียงดัง เพราะฉะนั้นพอเธอตะโกนใส่เขาก็ชักรู้สึกรำคาญ
“เลิกตะโกนใส่ผมสักที ผมไม่ชอบ” แพทริคเอ่ยด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
“อุ้ย ! ขอโทษค่ะ ว่าแต่… คุณพูดเล่นใช่ไหมคะ” สเตลล่าถามเสียงแผ่ว นี่เธอไม่ได้กำลังฝันอยู่ใช่ไหม เธอชักแยกความจริงกับความฝันไม่ออกแล้ว แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องจริงก็ตาม
“ผมพูดเรื่องจริง” แพทริคยังคงพูดด้วยสีหน้าราบเรียบ สเตลล่าทรุดตัวนั่งลงบนโซฟาเพราะแข้งขาอ่อนแรงทันที
“เดี๋ยว ๆ ฉันขอเวลานอกแป๊บหนึ่งนะคะ !” เธอตั้งสติอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็เลื่อนสายตามองเขา “ช่วยบอกทีได้ไหมว่าทำไมคุณชายอย่างคุณถึงได้อยากจ้างฉันไปเป็นคู่หมั้นด้วยล่ะคะ หน้าตาดีของคุณก็ดีแถมยังร่ำรวยอีก มีทุกอย่างที่ผู้หญิงทุกคนต้องการ เพียงแค่คุณกระดิกนิ้วผู้หญิงทุกคนก็คงยอมหมอบคลานไปหาคุณแล้วละค่ะ เอ่อ… ขอโทษที่ฉันพูดแบบนี้ออกมานะคะ แต่มันคือเรื่องจริง อีกอย่างผู้ชายที่ดีทุกอย่างแบบคุณน่าจะควรแต่งงานไปแล้วด้วยซ้ำ” สเตลล่าร่ายสิ่งที่เธอคิดออกมาหมดเปลือก ยิ่งทำให้แพทริครู้สึกไม่พอใจมากขึ้นเมื่อได้ยินเรื่องนี้ หญิงสาวถึงกับพลอยรู้สึกขนลุกไปด้วยกับน้ำเสียงที่เย็นชาของเขา
“ผมมีเหตุผลส่วนตัวและคิดว่าไม่จำเป็นต้องบอกคุณ”
“งั้นก็ช่างมันเถอะค่ะ แล้วอย่างนี้ฉันจะเชื่อคุณได้ยังไง ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณเป็นใคร ข้อตกลงที่แท้จริงมีจุดประสงค์อะไรกันแน่ เป็นโรคจิตหรือเปล่าก็ไม่รู้” สเตลล่าพูดออกมาอย่างไม่ใส่ใจ ทว่าทางกลับกันแพทริคนั้นรู้สึกโกรธมากที่ถูกเรียกว่าโรคจิต เขามองเธอด้วยสายตาดุดันคล้ายจะบอกเธอว่ากล้าดียังไงถึงมาเรียกเขาว่าโรคจิต ชายหนุ่มรู้สึกคิดผิดไม่น้อยที่คิดจะเลือกเธอมาทำงานสำหรับแผนนี้ แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกอีกแล้ว
สเตลล่าเองก็รู้สึกแย่ที่จู่ ๆ ไปเรียกเขาแบบนั้น เธอไม่รู้ว่าจะขอโทษเขายังไงดี
“ฉันว่า... คุณคงไม่ต้องการผู้หญิงแปลก ๆ แบบฉันให้ไปอยู่ด้วยหรอกใช่ไหม” เธอถามอย่างประหม่า
“นั่นมันเรื่องที่ผมตัดสินใจเองได้” คำตอบราบเรียบของเขาทำให้เธอรู้ว่าเขาจะไม่ล้มเลิกข้อเสนอก่อนหน้านี้ และถึงแม้ว่าสเตลล่าจะชอบเงินมากแค่ไหน ทว่าข้อเสนอของเขามันแปลกประหลาดมากเกินไป
“ขอโทษนะคะ แต่ฉันคิดว่าฉันคงไม่ใช่ผู้หญิงแบบที่คุณตามหาหรอกค่ะ”
“ผมเพิ่มให้สามล้านปอนด์ ! ”
- ผู้เขียน
